Fálkinn - 01.04.1960, Blaðsíða 4

4
FALKINN
Kurdar hafa löngum verið taldir blóðþyrstastir allra Vestur-
Asíuþjóða og um skeið urðu Armenar einkum fyrir barðinu
á þeim. BARBRO KARABUDA, sænsk kona, gift tyrkneskum
manni, hefur skrifað einkar fróðlega bók, „Turkiet — mitt
andra hemland“, og þaðan er eftirfarandi þáttur, sem bregð-
ur upp fróðlegum svipmyndum úr Iífi og siðum Ivurdanna.
Hjátrú og bidðhefnd
í Kurdistan
— Ekkert. Það var pískrað um
þetta um stund, en enginn vildi
segja frá því. Ekki orð. Það varð
að halda því leyndu, þessu sem
Mehmet hafði gert, og í slíkum
namus-tilfellum fær lögreglan aldr-
ei að vita neitt. Namus þýðir ættar-
heiður, og hann verður að virða.
Morð, sem framið er út af ættar-
heiðri, verður að fara leynt — jafn-
vel svarnir fjandmenn verða að
þegja yfir þvi.
Tarik þykir vænt um, að við sýn-
um kúrdiskum málefnum áhuga. —
Þessa stund hef ég þráð lengi, segir
hann. — Að hugsa sér að við skul-
um sitja hér saman og vera að gera
áætlun um að ferðast heim til min!
En þ'ið megið ekki vera hrædd við
skammbyssuna. Það er nauðsyn að
vera vopnaður heima, því að maður
veit aldrei, hvað fyrir kann að koma
. . . Þú, Gúnes, er það sem við köll-
um Tyrkja. Ég veit, að það getur
verið heitt í þér blóðið, ef svo ber
undir. En það er of mikið af heitu
blóði i okkur Kurdunum. Ómögulegt
að vita, hvenær sýður upp úr. —
Bræður mínir hafa aldrei sett upp
skó, hvorki sumar né vetur, En þeir
geta slegizt, og skammbyssu eiga
þeir.
— Ykkur hættir víst til að grípa
til skammbyssunnar, öllum í fjöl-
skyldunni?
— Við erum ekki einir um það.
Við erum nánast friðsamlegir í sam-
anburði við nágrannana okkar.
— Nú gerir þú að gamni þínu?
— Fjarri fer því. Uppi í fjöllun-
um við Lice liggja ellefu morðingj-
ar í fyrirsát. Þeir eru alvopnaðir
og lögreglan getur aldrei gómað þá.
Fólk úr þorpinu færir þeim mat.
— Fólkið er þá á þeirra bandi
og móti lögreglunni?
■piG hitti Tarik, gamlan kunningja,
siðan hann var við nám í París,
í Maras. Hann er ósvikinn Kurdi,
en nú var hann aftur kominn í sitt
rétta umhverfi og tekið upp sína
gömlu siði — og hugsunarhátt, að
nokkru leyti. Við skiljum hvort ann-
að jafn vel fyrir því, eða kannske
betur, þvi nú sé ég ástæðuna til þess
hve einkennilegur og eftirtektar-
verður hann er. Við förum að tala
um skammbyssuna, sem Tarik sýnir
mér.
— Ég geng alltaf vopnaður, segir
hann. — Það er nauðsynlegt. Ég
verð alltaf að vera á verði, því fað-
ir minn drap Ibrahim nágranna sinn,
og sonur Ibrahims skaut bróður
minn fyrir tveim árum. Milli fjöl-
skyldanna er hatur, sem aðeins
verður slökkt með blóði.
Tarik brosir. Hann er ekta Kúrdi
frá Lice, sem er fyrir norðan Diyar-
bakir. Hann handleikur skammbyss-
una og þiggur köku, sem Gunes,
maðurinn minn, réttir honum:
-— Þetta ættahatur er svo gam-
alt, að enginn veit hvenær það byrj-
aði, segir Tarik. — Og það verður
víst langt þangað til það deyr út.
Ég hafði heyrt talað um svona
blóðhefndir á Korsika og hef orð á
því. Tarik stingur vopninu í vasann
og heldur áfram:
— Afi minn var myrtur af ætt-
ingja Ibrahims, og pabbi náði hefnd-
um er hann drap Ibrahim. Við höfð-
um ekki búizt við að bróðir minn
yrði myrtur — því að hann kunni
hvorki að lesa eða skrifa, og vitið
var ekki á marga fiska. Allir héldu,
að þeir ætluðu að stúta mér, því að
ég var sá eini í fjölskyldunni, sem
hafði stundað nám og þess vegna
mestur matur í mér. Ibrahimsfólkið
mun hafa verið á þeirri skoðun líka.
En einn góðan veðurdag lenti þeim
saman í skömmum, bróður mínum
og Mehmet Ibrahimssyni, og bróðir
minn dró upp skammbyssuna. Meh-
met skaut hann, því að hann átti
hendur sínar að verja. Hann var
Það er gott að já að hvíla „hestapostulana“ á göngujerð um Kurdistan. —
Greinarhöj. snarast á bak úljaldanum.
í kajjihúsi í
Kurdistan.
Karlmenn
skemmta gest-
unum með dansi
og trumbuslœtti.
dæmdur í 18 ára fangelsi, en svo
náðuðu þeir hann.
— Var það lögleg náðun?
— Seisei-já, en hann pabbi get-
ur látið setja hann í fangelsi hvenær
sem er. Því að Mehmet er morðingi.
Hann drap hana systur sína, því að
einhver sagði honum, að hún hefði
gefið manni hýrt auga á götunni,
þegar maðurinn hennar var ekki
heima.
— En hvað sagði maðurinn henn-
ar, þegar hann kom heim og frétti
að mágur hans hefði drepið konuna
hans?