Fálkinn - 22.04.1960, Blaðsíða 11

FÁLKINN
H
☆ ☆☆ LITLA SAGAN
„Það yar annað mál“
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
— Halló, Gunna, það er ég — nú
skal ég segja þér nokkuð, ég hitti
gamlan skólabróður minn niðri í
Hafnarstræti í morgun, mann sem
ég hélt að væri kominn til Ameríku
fyrir löngu.
— Ég ætla að bdðja þig þess
lengstra orða, Brandur, að segja
ekki að þú hafir boðið honum heim
að borða, því að þá spfing ég af
vonsku.
— Það kom á daginn að hann
Reiðar hefur alls ekki átt heima ei'-
lendis, eins og ég hélt, heldur norð-
ur á Akureyri. En nú er hann að
setjast að hérna.
— Heldurðu að þú sért að segja
mér fréttir? Hvað heldurðu að mig
varði um þetta? Og þú hefur boðið
honum í miðdegismat?
— Við höfum ekki sézt í rúm
tuttugu ár, svo að við höfum nóg að
tala saman um. Reiðar er ógiftur
ennþá; hann býr á Borginni núna,
en er að reyna að ná sér í íbúð.
Hann hefur stofnað verzlun hérna.
— Og þú munt ætla að verzla
eitthvað við hann og hefui- boðið
honum heim í miðdegismat klukk-
an 17, án þess að spyrja mig.
— Já, ég bauð honum heim, ekki
vegna þess að ég ætli að verzla við
hann, því að hans verzlun er ekki
í minni grein, heldur af því að vdð
erum góðir og gamlir kunningjar,
og ógiftir menn kunna altaf að
meta heimasoðinn mat. Reiðar kann
að meta undii'stöðumat, — og eng-
inn býr til jafngóða ketsnúða og
þú, Gunna.
— Ég er fokreið, Brandur . .
ég er að springa ....
— Jæja?
— Já, ég er að springa. Hvenær
heldui'ðu að þér geti skilizt, að þu
verður að hringja heim til mín áð-
ur en þú býður gömlum kunningj-
um eða skiptavinum heim í mat? Ég
hef alls ekki kringumstæður til að
hafa gesti í dag, hárið á mér er úf-
ið eins og hrafnsungi og ég með
höfuðverk.
— Hann Reiðar er ekki neitt til-
tektarsamur með hárgreiðslu eða
höfuðverk. Hann er einstaklega við-
felldinn og alúðlegur maður, öllum
hlýtur að líka vel við hann. Hann
þekkir fáa hérna í höfuðstaðnum,
og hann verður feginn að fá að
kynnast þér.
— Þú ei't bjálfi!
— Heldurðu að ég viti það ekki.
Hann kemur þá kl. 17.
---Nei, hann kemur ekki klukk-
neitt, — símaðu til hans og segðu
honum, að konan þín geti ekki haft
gesti í dag.
— Mér er það ómögulfegt, Gunna,
— þú hlýtur að skilja, að það er
ekki hægt. Hárið á þér er eflaust
óaðfdnnanlegt, og höfuðverkurinn
hverfur ef þú fær þér pillur. Trúðu
mér til — hann Reiðar var ánægður
þegar hann var að sýna mér nýju
verzlunina sína — hann hefur fimm
stúlkur, svo að þetta er ekki smá-
ræði. Hefði ég vitað að hægt er að
græða svona mikið á kvenhöttum
mundá ég hafa stofnað kvenhatta-
verzlun fyrir löngu, og væri orðinn
ríkur maður núna. . . .
— Er það .... er það .... hatta-
verzlun, sem hann rekur, sagðirðu?
— Já, en aðeins kvenhattar —
með fjöðrum og fjaðralausir, og
með blómum og blómalausir og
með grænmeti og alls konar til-
beraverki. Ég hef aldrei séð jafn-
mikið af skrítnum höttum.
— Jæja, svo að þessi vinur þinn
hefur hattabúð. Það var annað
mál ....
— Finnst þér það nokkuð skrítið?
— Nei, vdtanlega ekki. Þú heldur
vonandi ekki að mér hafi verið al-
vara, þegar ég sagði þér að þú yrð-
ir að síma til hans og gera afboð?
— Nei, auðvitað vissi ég að þú
varst að gera að gamni þínu.
— Ég skal lofa þér því að hafa
ketsnúðána fyrsta flokks, Brandur,
það er bezt að ég fari út strax og
kaupi í matinn-----já, einmitt, svo
að hann hefur hattaverzlun, en
hvað það var gaman, — ég hlakka
til að kynnast honum, — jæja,
vertu blessaður, góði ....
Brandur sleit sambandinu: —
það var svei mér heppilegt að mér
«{>Cíjí5öí>íi53íi0;iOÍ5tí0CÍKi«í>O0!XKÍ5i;SÍÍtKií;tií3tSt5iÍ{ÍS>OO5it5tiOti5i55íKit>íiK!
yi
íi
tfr tíðri tienld
Madame Blazer vakir lengi
Jram eftir nóttinni. Hún situr
meö prjónana sína löngu eftir að
þysinn á götunum er þagnaður.
Alveg eins og rneðan maðurinn
hennar lifði. Hann kom aldrei
heim fyrr en klukkan þrjú á
nóttinni, og þegar hún heyrði
bílinn nema staðar við dyrnar
flýtti hún sér fram í eldhús og
setti upp ketilinn. Og áður en
Blazer var kominn inn úr dyrun-
um fór hann að segja konu sinni
1
{?
Stíll og
frá því, sem gerst hafði um kvöld-
ið . . . ,,í kvöld var hertoginn af
Windsor gestur hjá oklcur? Svo
Jengu þau sér kaffisopa og fóru
siðan að hátta. En áður en Blazer
sofnaði las hann alltaf tvœr blað-
siður í Biblíunni.
Monsieur Albert Blazer — sem
var fœddur í Swiss — var merki-
leg persóna. Hann var frœgur,
ekki aðeins í París heldur um
víða veröld. Hann rak frœgasta
veitingastað Parísarborgar á sinni
tíð — „Maxim“. Þeir sem sáu
hann ganga þar um, prúðan og
höfðinðlegan en fáskiftin, gleyma
honum aldrei. Hann gerði „Max-
im“ heimsfrœgan stað, fyrir stíl
og glœsilbrag.
En heima hjá sér og undir
fjögur augu var hann allra
manna hógvœrastur og lítillát-
astur. Hann var orðinn ríkur og
hefði ekki munað neitt um að
kaupa sér dýran einkabústað. En
honum datt ekki í hug að flytjast
úr litlu íbúðinni í Colombeshverf-
inu. Á grasblettinum fyrir fram-
an húsið stendur enn postulíns-
grísinn og postulínsstorkurinn,
sem hann hafði svo miklar mœt-
ur á. Og innanhúss var allt með
svipuðu móti og hjá venjulegu
millistéttafólki. — Nema að því
leyti að á víð og dreif um stof-
una voru postulínspáfagaukar
með ýmsum litum og af ýmsum
stœrðum. Þetta voru gjafir frá
vinum og velunnurum, frá þeim
tíma að hann rak veitingastaðinn
„Perroquet“ (Páfagaukinn).
Á öld gasljósanna var París
borg Ijósanna og gleðinnar. Stór-
veislurnar og. samkvœmin á
vinstri Signubakka stóðu til mið-
?t
B
ii
a
o
o
a
u
tt
En o
it
<?
nættis. En þá héldu þeir sem
langaði til að dansa, til ~Mont-
martre. Eða á , Sherazade“,
„Florenze“ eða „El Caron“
„Perroquet“ var vinsœlastur af
öllum þessum stöðum. Monsieur
Blazer lét setja sófa með háum
bökum meðfram öllum veggjum
í veitingasölunum. — Þar gátu
fallegu konurnar lagt feldinn
sinn við hliðina á sér, og það
kunnu þœr að meta. Því að það
var gaman aö geta sýnt bœði
kjólinn sinn og feldinn. Það var j;
aðeins ein kona, sem ekki kunni Sj
að meta þessa nýbreyttni, og það £t
var fatageymslukonan. Hún sat «
auðum höndum allt kvöldið, eftir
að Blazer hafði tekið upp þessa á
nýbreytni. En hún fyrirgaf hon- K
um það samt — því að hann gift- Jt
ist henni.
Blazer tók við ..Maxim“ árið tí
1933. Það fyrsta sem hann- gerði £i
var að breyta upplýsingunni. — ~
Þar haföi áður verið hálfrökkur K
en nú var allt baðað í Ijósum, svo jj
að nú var hverjum manni vor- £í
kunnarlaust að sjá gimsteinana tJ
á kvenfólkinu sem kom á þennan «
stað. Þarna komu ekki aðrir en í;
ríkir gestir, prúðbúnir og tignir.
l stóra salnum.á ,Maxim“ hafa «
gráklœddir menn ekki fengið inn-
persónuleiki
göngu í marga áratugi. Blaze^
hafði rnestu andstyggð á Ameríku
mönnum sem komu hversdags-
búnir til þess að borða miðdegis-
verð. Þeir voru ekki hans fólk.
Hann þekkti persónulega margt
stórmenni og vissi um óskir hvers <j
og eins. En þó hann fengi mörg ó
tilboð um að skrifa endurminn- «
■"5
ingar sínar, hafnaði hann þeim K
jafnan.
í 30 ár vakti frú Blazer fram “
eftir hverri nóttu eftir að maður-
inn hennar kœmi heim. Og eftir j?
að hann dó gat hún ekki vanið
sig af uppisetunum. Hún háttar
aldrei fyrr en kl. 3 en prjónar á
barnabörnin og les í Biblíunni.
Og á hveriu kvöldi les hún orðin, «
sem maðurinn hennar skrifaði J;
framan á bókina: ,,Ef þú ergir i?
þig eða stúrir, þá taktu bók g
Herrans, og þú munt fá huggun
og nýjan þrótt.“ £i
g %
iOÍÍOOOOOOOtKKKÍOtÍOOOCOOOOÍKKKKKKKKKKKÍOOOGOOOOCOOÍiOOOOCOCOi

skyldi detta þetta í hug, með hatta-
búðina. En hvernig ætli henni verði
við þegar hún kemst að því, að
hann selur grænmeti austan úr Ölf-
usd?
—★—
PB-HRINGURINN. — Ameríski
tískusöngvarinn Pat Boone, heims-
kunnur af grammónfónplötum með
afbragðsgóðu angurblíðuvæli, syng-
um um þessar mundir í London og
lætur gráhærðar kerlingar tárfella.
Á fingrinum ber hann svokallaðan
PB-hring, og PB- er alls ekki prent-
villa fyrir BP — British Petroleum
— heldur fangamark Pats sjálfs.
TELUR SIG OFSÓTTA. —
Christiane Jansen lieitir þýsk
kvikmyndastjarna, allþekkt, sem á
í brösum um þessar mundir. Hún
ætlaði að skilja við manninn sinn
og í tilefni af því sneri hún sér til
belgísks málaflutningsmanns, sem
er um sextugt. Nú segir Cliristiane
að niálaflutningsmaðurinn ofsæki
sig, vegna þess að hún hafi ekki
viljað giftast honuin. Segir hún að
hann hafi reynt að fá öll þýzk kvik-
myndafélög til að r.eita sér um
vinnu, og ljúgi bví — til að ófrægja
kana, að hún starfi að andróðri
gegn Gyðingum. — Christiane
Jansen hefur nú stefnt málaflutn-
ingsmanninum.
—★—
ASFA WOSSEN ríkisei'fingi Etí-
ópíu, sem nú er 43 ára, var á ferð
i Þýzkalandi í vetur, og gisti meðal
annars í Dortmund. í veitingahús-
inu þar bað hann um að fá ný jarð-
arber í ábæti einhvern daginn.
Ábætirinn kom þó ekki fyrr en
daginn eftir, því að ný jarðarber
fengust hvergi nær en í Californiu.