Fálkinn - 24.01.1962, Síða 5

Urklippusafnið
Borgarlæknír sagð, aS
fylgzt væri nákvaemicga
öllum ferðainöniiuin, sem
kæmu til landsiss, — og all-
ir l»e«r, sem fcæmu fciRgað
óbólusótt'r, værn umsvífa-
Jaust bólusetthv Allir þeir,
sem hafa sérstok mök viB
freðamenn, iiafa veiiB bóiu-
setí-ir. Sérstöfc h&nsctning
veróur efcki ftRínkvæmd i
Alþbl., jan. ’62.
Rúðan verÖur hrein og fín ineð
KRISTJAN 0. SKAGFJÖRÐ R.F.
Reykjavík
Vísir, jan. ’62.
Brezkur lœknir er einn
þeirra sem sýkzt hafa. Fjallaði
hann um fyrsta bólusóttar-
sjúklinginu í Bretlandi fyrir
nokkrum vikum síðan. Í Brad
ford hafa fjorir menn látizt af
þeim fimm er dáið hafa. Þing-
Alþbl., jan. ’62.
Vísnabálkur
Svona vil ég sjá hana,
svona horfa á hana;
fríða vil ég fá hana
hjá föðurnum, sem á hana.
★
Ég er eldi eyðingar
ofurseldur fangi,
og á kveldi ævinnar
aftur held eg gangi.
★
Hýrt er auga, hnöttótt kinn,
hakan stutt með skarði.
Þessi fagri fífillinn
finnst í bóndans garði.
★
Vöndinn lýðir vænan tjá,
vöndinn prýða laufin smá,
vöndur hýðir vondum á,
vöndur síðan bætir þá.
★
Eg vildi eg ætti hest og hey,
heita sæng og væna mey,
mjólk að drekka mína lyst,
mundi eg ekki kvíða fyrst.
★
Þrír eru hlutir, það eg veit,
sem þýða gleðja rekka:
konan feit og "kakan heit
og kaldar áfir að drekka.
★
Karlmanns nef og konu hné,
kattareyra og hundstrýni.
Þetta fernt, ég þenki, að sé
það kaldasta á jörðinni.
★
Fimmtudagur finnst í dag,
föstudagur á morgun,
laugardagur læðist að;
létta mun það sorgum.
★
Ingibjörg er aftandigur,
en örmjó að framan.
Skyldi’ ekki mega skera
hana sundur
og skeyta hana saman?
Daður
Forvitinn strákhnokki spurði
föður sinn: — Pabbi, hvað er
eiginlega daður?
— Já, daður, drengur minn,
ja, það er þegar maður . . .
DOIVIIMI
Litlu börnin verða að
fara í peysur, þegar
móður þeirra er kalt.
en svo fór hann að stama,
því að hann gat ekki fundið
nógu góða útskýringu. Loksins
kom þessi útskýring: — Já,
daður, drengur minn, er mjög
hættulegur leikur, skilurðu,
nákvæmlega eins og maður
leikur sér með riffil og gerir
ráð fyrir, að hann sé ekki hlað-
inn.
IVIarkaðsbandalag
Tvær kindur reikuðu saman
yfir engin og töluðu saman.
— Me, sagði önnur.
—- Bu, sagði hin.
— Hvað áttu eiginlega við
með þessu?
■—: O, ég er bara byrjuð að
leggja mig eftir erlendum
tungumálum með tilliti til
markaðsbandalagsins.
★
— Hugsaðu um söguna,
sagði Truman fyrrverandi for-
seti, þegar hann kom að konu
sinni, þar sem hún var að
brenna gömlum bréfum til
hennar frá honum.
— Það er ég að gera, sagði
frúin og hélt áfram að kasta
sendibréfum á eldinn.
Jfmdr mmnm ■ meðmtund*'
Vísir, jan. ’62.
bejti...
Saga þessi gerðist í Heidelberg á síðastliðnu sumri. Einn
af hinum ungu mönnum, sem sáu um að afhenda póstinn,
gat ekki varizt því að taka eftir ungri og fallegri stúlku,
sem á hverjum degi kom og spurði: — Er nokkurt bréf til
Liesl Hoch?
Og það var þar — á hverjum einasta degi, og hún fór
burtu með það sigri hrósandi. Að lokum yfirbugaði móðir
náttúra póstmanninn unga. Hann settist niður og skrifaði
henni bréf, sem hann setti við hliðina á hinu. Hann skrif-
aði: — Þetta er vonlaust, en ég verð að skrifa yður, að
þér eruð yndislegasta stúlkan í öllum heiminum, enda þótt
ég viti, að þér séuð öðrum gefin.
Nœsta dag kom Liesl og fékk bæði bréfin sín, en daginn
eftir var alls ekkert bréf.
— Hvað er að? spurði hinn ungi og ástfangni póstmaður.
— Það koma ekki fleiri bréf.
— En hvað með hinn manninn?
— Það var enginn annar maður. Ég skrifaði mér sjálfri
bréf á hverjum degi. Hvernig hefði ég annars haft tœki-
færi til að hitta yður?
FALKINN 5