Fálkinn - 24.01.1962, Blaðsíða 10

HVERNIG VERÐA
MENN RÍKIR?
Einn hinna yngri kaupsýslumanna,
sem komizt hefur til bjargálna og á og
rekur stórt og arðbært fyrirtæki, er Sig-
urður Árnason forstjóri í Teppi h.f.
Sigurður er fæddur og uppalinn á
Akranesi, næstelztur átta systkina og
hefur sjálfur og með eigin atorku og út-
sjónarsemi rutt sér braut að þeirri að-
stöðu, sem hann nú nýtur.
Eins og flestir drengir á Akranesi á
þeim árum hugðist Sigurður verða sjó-
maður. Hann vann sem unglingur flest
sem til féll, var á sumrum vikadrengur
í Skipanesi í Leirársveit, en var á vetr-
um eins og fleiri jafnaldrar hans ófeim-
inn við að hlaupa beint úr skólanum nið-
ur í beitningaskúra og hjálpa landmönn-
um bátanna til við uppstokkun: Þeir
borguðu krónu fyrir bjóðið.
Sextán ára gamall fór Sigurður fyrst
til sjós, kyndari á línuveiðarann Þor-
móð og sigldi á honum tvær ferðir til
Bretlands. Þetta var árið 1940 og stríðið
geysaði á hafinu. í síðari ferðinni fundu
þeir Þormóðsmenn björgunarbát með
nokkrum mönnum og höfðu þeir verið
níu sólarhringa að velkjast í bátnum.
Aftur fór Sigurður á sjóinn og nú á tog-
arann Sindra, sem þá var gerður út frá
Akranesi. Sindri sigldi til Bretlands
með ísvarinn fisk, ýmist til Hull eða
Fleetwood.
Glansinn fór þó fljótt af þessu og eft-
ir tveggja ára veru á skipinu ákvað Sig-
urður að fara í land og læra einhverja
iðn.
Það var tilviljun — eftir því sem hann
sjálfur segir — að járnsmíði varð fyrir
valinu og sveinn í faginu varð hann
1946.
Eftir að námi lauk gerðist Sigurður
starfsmaður Vélsmiðjunnar Héðins í
Reykjavík og var ásamt fleirum sendur
norður á Siglufjörð til þess að vinna við
verksmiðjuna SR-30.
— Þarna kynntist maður ýmsum, sem
ætluðu í Vélstjóraskólann. Þeir þekktu
til á kaupskipnunum, vissu, að vélstjór-
arnir þar voru menn með mönnum, sem
gengu í fallegum einkennisbúningum o.
s. frv. Maður smitaðist af þessu og um
haustið fylgdumst við margir að í Vél-
stjóraskólann.
— Ég var til sjós í skólafríunum á
sumrin, heldur Sigurður áfram, — og
eitt sumarið fórum við Bjarni vinur
minn og skólabróðir Júlíusson túr á
gamla Reykjafossi. Hann var lempari en
ég kyndari.
Eftir þrjú ár í vélskólanum fór ég til
Akureyrar á togarann Kaldbak, annar
vélstjóri. Var þar í eitt ár. Kom síðan
suður og réðst til Vélasjóðs.
Það var á þeim árum, sem ég setti
upp veitingastofu í Hafnarstræti í félagi
við annan. Litlu síðar keypti ég mótor-
bát en seldi hann fljótlega aftur.
Ég var í tvö ár hjá Vélasjóði og rétt
áður en ég hætti þar, 1955, keypti ég litla
búð af Sigurjóni Narfasyni. Hún var á
horni Njálsgötu og Snorrabrautar. Um
það leyti varð Teppi h.f. til og það hef
ég rekið síðan, fyrst þarna innfrá, svo í
Hafnarstræti 1, þá í Aðalstræti 9 og svo
loks hér í Austurstræti 22.
— Hverja álítur þú undirstöðu vel-
gengni þinnar?
— Að hafa náð trausti í viðskiptalíf-
inu, trausti þeirra, sem þar eru ráða-
menn.
— Er heiðarleiki í viðskiptum nauð-
synlegur?
— Já, fyrsta skilyrði.
— Hvað um reglusemi?
— Sá maður, sem ekki er reglusamur
kemst sjaldnast langt af eigin ramm-
leik. Það er til að fyrirtæki gangi, þótt
forstöðumaðurinn sé ekki reglusamur,
en það er þá venjulega ekki honum að
þakka heldur einhverjum öðrum.
— Þú álítur kannski að algjört bind-
indi á vín sé skilyrði?
— Nei, síður en svo. Að taka stöku
sinnum glas í hópi góðra vina er manni
jafn nauðsynlegt og að vera reglusamur
að öðru leyti.
— Er rétt að tefla á tæpasta vað í
viðskiptum?
— Ég held, að það, að vera góður
verzlunarmaður, sé sérgáfa rétt eins og
talað er um sérgáfur á ótal mörgum
sviðum. Góður verzlunarmaður getur
séð fyrir það sem annar sér alls ekki og
teflir því kannski alls ekki tæpt, þótt
einhverjum öðrum kunni að sýnast svo.
— Finnst þér rétt að starfsfólk fyrir-
tækja njóti góðs af því, þegar vel
gengur?
— Mér finnst sjálfsagt að allir hafi
það gott og að hver og einn beri úr
bítum eftir því sem hann afkastar. Hjá
mér vinna allir sem við verður komið í
ákvæðisvinnu og ég er viss um að það
er framtíðin.
— Hvort álítur þú heppilegra í við-
skiptum, harða stefnu og ósveigjanlega
eða eftirgefanlega stefnu?
— Stefnan skal umfram allt vera
hörð í þeim skilningi, að hafi einhver lof-
að einhverju, þá skal sá hinn sami standa
við það loforð. Það hef ég sjálfur vanið
mig á og vil einnig að aðrir geri.
— Og svo langar mig að spyrja þig
spurningar, sem ég veit reyndar fyrir-
fram hverju þú munir svara. Hvort er
heppilegra fyrir kaupsýslumenn að fá
ákveðið fé handa á milli, t. d. um tví-
tugsaldurinn, til þess að koma sér af
stað, eða byrja með tvær hendur tómar
og vinna allt upp frá byrjun?
— Frá mínu sjónarmiði er bezt að
maðurinn vinni sig sjálfur upp. Sá mað-
ur, sem vinnur fýrirtæki upp frá byrj-
un, hann hlýtur í öllum tilfellum að
vita betur hvar hann stendur og vita
betur hvað hann er að gera og hvers
virði það er, sem hann hefur undir hörid-
um.
— Þú hefur að sjálfsögðu skipt all-
mikið við útlenda kaupsýslumenn. —
Hvora líkar þér í heild betur að skipta
við, útlenda eða okkar eigin landa?
— Ég tel engan mun á þessu. Sumir
hafa haldið því fram, að útlendingar
væru áreiðanlegri í viðskiptum en við
hér.. Ég held að þetta sé ekki rétt. Mað-
ur getur orðið fyrir svikum hér, en það
er líka til í útlandinu. Hins vegar eru út-
lendingar yfirleitt betri sölumenn en við
og það kemur m. a. fram í því, að þeir
eru fljótari til að svara bréfum en ís-
lenzkir kaupsýslumenn, en hvað heiðar-
leika við kemur þá álít ég landann sízt
standa útlendum að baki.
— Svo að lokum: Hvað telur þú að
beri að varast í daglegum rekstri fyrir-
tækis?
— Að stinga óafgreiddu máli niður
í skúffu.
í þessu hringdi síminn og þar með var
friðurinn úti. Það átti að ganga frá
kaupum á stóru húsi síðar um daginn.
Sigurður var að kaupa stórhýsi undir
einn þátt starfseminnar, húsið að
Grensásvegi 12. Þar yrði teppasamsetn-
ingin til húsa í framtíðinni, sagði hann,
en á Hverfisgötu 89, þar sem nýr og
mjög fullkominn vefstóll, sem vefur
,,kokos“-dregla, er fyrir nokkru kom-
inn í gang, yrði sú starfsemi og í kjall-
aranum er verið að setja upp tæki til lit-
unar efnisins.
Það eru alls tuttugu manns, sem vinna
við fyrirtæki Sigurðar og eftir stutta
göngu um vinnustaðinn kemst maður
fljótt að þeirri niðurstöðu, að starfsfólk-
ið sé gætt sama áhuga á vexti og við-
gengni fyrirtækjanna og forstjórinn
sjálfur. Og eins og Sigurður í Teppi
segir: Hér ber hver og einn úr bítum
eftir því sem hann afkastar og það er
vissulega framtíðin.
Sv. S.
ÖMMLR GREIIV í þessum
flokki birtist í næsta blaði
og þá er rætt við Þorvald
í Síld & fisk.
10 FALKINN