Fálkinn - 24.01.1962, Qupperneq 18

<
Meðan hann
vann að bví öll-
um árum að fá
orðu, geroist
ýmislegt, sem
hann fékk aldrei
að vita um. . .
Til eru þeir menn sem frá fæðingu
eiga aðeins eina köllun, menn, sem frá
því þeir fara að hugsa og tala eiga að-
eins eina ósk.
Frá því í bernsku hafði Sacrament
átt aðeins eina ósk: að fá orðu. Þegar
hann var lítill hljóp hann um með
pjáturorðu á brjóstinu. Og þegar hann
gekk með mömmu sinni á götunni þandi
hann út brjóstið, svo að pjáturorðan
og rauða bandið sæist.
Honum sóttist námið treglega og
hann féll á stúdentsprófinu. Eftir það
vissi hann ekki hvað hann átti af sér að
gera. Og svo kvæntist hann fallegri
stúlku af því að hann var efnaður.
Þau bjuggu í París og lifðu lífi efn-
aðra borgara, umgengust jafningja sína
og voru hreykin af því að vera í kunn-
ingsskap við þingmann, sem gat orðið
ráðherra.
En æskuhugsjón Sacraments hafði
ekki kulnað með árunum og hann
þjáðist stöðugt af því að mega ekki bera
lítið litað band í frakkahneppslunni
sinni.
í hvert skipti sem hann mætti manni,
sem hafði orðu, á götunni, fékk hann
sting í hjartað. Með innibyrgðri afbrýði-
semi gekk hann til hliðar og gaf hinu
skreytta hnappagati hornauga. Og
stundum, þegar honum leiddist, fór
hann að telja hve mörgum hann mætti
með örðu. Hann sagði þá við sjálfan sig:
Látum okkur nú sjá, hvað mörgum ég
mæti með orðu frá Madaleine-kirkjunni
að Rue Dronot.
Og hann gekk hægt og skoðaði alla
frakka með ýtrustu nákvæmni. Og loks
var hann orðinn svo æfður í þessu, að
hann gat á löngu færi komið auga á
litla, rauða bandið. Þegar hann hafði
lokið skemmtigöngu sinni var hann
undrandi á því, hve mörgum hann hafði
mætt með orðu.
— Seytján riddarar! En hvað það er
heimskulegt að fara svona gálauslega
með orðu heiðursfylkingarinnar. Og
máske mæti ég jafnmörgum á heimleið-
inni.
Svo gekk hann jafnhægt heimleiðis
og var óhuggandi ef fólksstraumurinn
var svo þéttur, að hann gat ekki séð
alla sem hann mætti.
Hann vissi í hvaða borgarhluta þeir
SMÁSAGA
RÐAN
»

FALKINN