Fálkinn


Fálkinn - 14.02.1962, Blaðsíða 15

Fálkinn - 14.02.1962, Blaðsíða 15
HVERNIG VERÐA MENN RÍKIR - 4. Ragnar Þórðarson skatta, en barst lítt á. Hann var af gamla skólanum, taldi yfirborðsmennsku og glæsimennsku í klæðaburði þjóna þeim eina tilgangi að efla stéttaríg. Þegar sonurinn Ragnar var í skóla, þótti föður hans mesti óþarfi, að hann keypti sér ný föt og taldi þau gömlu meira en nógu góð. Ný föt voru bruðl. Hins vegar sá hann ekki í aurinn ef um það var að ræða að skemmta sér: Af slíku hefði maður þó ánægju. Þórður hófst til mikilla auðæfa á hérlendan mælikvarða á skömmum tíma. Hann hætti að vinna 36 ára gamall Þegar ég hringdi í Ragnar Þórðarson og spurði hvernig menn yrðu ríkir varð honum næstum orðfall og er maðurinn þó langt frá því að vera klumsa endra- nær. — Hvernig á ég að svara því. Ég hef hreinlega ekki hugmynd um það, þú hefðir átt að spyrja pabba að þessu. Hann vissi hvernig átti að fara að því. — Hvað er fyrsta fyrirtækið? — Þegar ég var í lagadeild Háskól- ans setti ég Giidaskálann á stofn. Það var byrjunin. Það var tilviljun að veitingasala varð fyrir valinu. Þetta var árið 1941 og stríðið í fullum gangi og hér úði og grúði af soltnum dátum, og maður komst ekki hjá því að sjá hve mikið sjoppukarlarnir græddu. Mér er nær að halda. að þessir sjóðir sem við íslendingar áttum í stríðslok hafi ekki allir stafað af fiskveiðum, heldur af einhverju leyti frá sjoppum og öðru sem við seldum hermönnum. — En hvers vegna veitingastarfsemi frekar en annað? — Það var tilviljun. Pabbi var af gamla skólanum og hann var heldur sínkur á vasapeninga. Ég hafði eitt vorið eftir skóla heldur lítið fyrir stafni og pabbi sagði að ég ætti að fara í vegavinnu. Nú, ég hefi alltaf verið heldur latur og heldur en að fara í vegavinnu réðst ég sem vaktmaður til Theodórs á Vík. Það voru mín fyrstu kynni af veitingahúsarekstri. Þarna á Vík var ráðskona sem hét Unnur, mikil prýðis kona Ég stakk upp á að við settum upp matsölu í sam- eign og hún sló til. Fyrstu þrjár vik- urnar á Gildaskálanum rak hún næst- um hverja manneskju sem kom þang- að í vinnu. Ég var orðinn dauðhrædd- ur um að við mundum að lokum ekki fá neitt vinnufólk. Unnur sagði að ef manni líkaði ekki fólkið, yrði maður að reka það strax. Eftir þrjár vikur var hún ánægð og sama fólkið var síð- an hjá okkur í fimm ár. — Fékkst þú aðstoð frá föður þínum við þessar framkvæmdir? — Ekki beint, en maður naut góðs af honum, því þeir sem lánuðu manni hafa eflaust hugsað sem svo að ef strákurinn fer á hausinn, þá borgar karlinn. Einu ári eftir stofnun Gildaskálans, stofnsetti ég Verzlun Ragnar Þórðar- son & Co. líka í Aðalstræti 9. Húsið stóð þarna og manni fannst sjálfsagt að nota það sjálfur í stað þess að leigja það út. En ég vann við hvorugt þess- ara fyrirtækja, en var í Háskólanum unz ég lauk lögfræðiprófi 1945. Ég hef aldrei unnið við neitt af þessum fyrirtækjum heldur haft ein- hvern fyrir hverju þeirra. — Þú ert ,sem sagt aðeins eigandinn? — Ja, eigandi og sumsstaðar hlut- hafi. Þetta hefir komist upp í vana og ég skoða mig sem sjálfboðaliða, sagði Ragnar og hló dátt. — Og svo hefir þú fært út kvíarnar? — Ég verzlaði með tízkufatnað og vefnaðarvörur og það gekk illa að fá þetta til landsins, vegna stríðs- ins. Þá keypti ég tízkuverzlunina og saumastofuna Gullfoss, sem er elzta tízkusaumastofa á landinu og mér er óhætt að segja sú eina sem framleiðir kvenkjóla að nokkru ráði. Saumastofan Gullfoss var stofnuð 1916 og ég keypti hana af Jóhanni Eyjólfssyni. Eftir þetta seldum við íslenzkan iðnað, eigin framleiðslu og innfluttar vörur jöfnum höndum. Rebekka Hjörtþórsdóttir veitti saumastofunni forstöðu, og á henni hvíldi fyrirtækið fyrstu árin. Svo síðar komu markaðirnir, hér í Reykja- vík og svo á Akureyri og í Vestmanna- eyjum. — En hvers vegna valdir þú að verzla með fatnað öðru fremur? Ragnar brosti og hugsaði sig um: — Það var auðvelt að græða á sjopp- um og matsölu í stríðinu. Það var líka auðveldara að verzla með vefnaðarvör- ur en margt annað. Þú verður að hafa í huga, að ég gerði þetta fyrst með skól- anum. Þetta var frístundavinna. — Hvað áttu við að þú vinnir ekki við fyrirtæki þín? —■ Það er auðskilið. Ég tek hvergi kaup. Það er deildarstjóri yfir hverju um sig og ég er bara áhugamaður. — Hvert er viðhorf þitt til starfs- fólksins? — Það fólk, sem vinnur við fyrirtæk- Frh. á bls. 32 FALKINN 15

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.