Fálkinn - 23.05.1962, Síða 37

□TTD - BARDAGINN UM ARNARKASTALA
„Þegar þú ert kominn niður í dalinn, mun efnið breyt-
ast, það mun verða rautt,“ sagði Rut. „Rauði liturinn mun
stíga upp, hærra og hærra. Þegar liturinn nær öxlum
þínum, þá skaltu halda niðri í þér andanum, því að þá
læðist hinn ósýnilegi dauði að hálsinum á þér.“ Hún þagn-
aði andartak, en sagði svo: „Farðu núna, hættu lífi þinu
fyrir Arnarkastala, það er það eina, sem þú virðist kæra
þig um.“ Það er bezt að flýta sér áður en Fáfnismenn
koma, hugsaði Ottó, um leið og hann lagði af stað nið-
ur í dalinn og hélt efninu fyrir framan sig. Hvers konar
töfrar fylgdu því? Rut horfði á eftir honum niður í dal-
inn, og gekk burt hrygg í bragði.
Ottó leit á efnið, og sá rauða litinn færast ofar og ofar.
Hann þurfti aðeins að ná mið.ju dalsins áður en rauði lit-
urinn færi upp fyrir axlirnar á honum. Allt í kringum
hann voru bein og beinagrindur. Mundi hann sæta sömu
örlögum? Hugsanir hans snerust um stúlkuna, sem hafði
látið hann hafa töfraefnið og unnið með því gegn bróður
sínum. En Ottó varð nú að hafa allan hugann við leitina
og þær hættur, sem biðu hans. Rauði liturinn færðist sí-
fellt ofar.
Illgresi satans. I miðjum helli var lítil planta, alsett gim-
Ottó gæti auðveldlega náð plöntunni, en liturinn hafði
þegar stigið upp að höku, og Ottó gerði sér fyllilega grein
fyrir, hvað mundi gerast, ef hann stigi enn eitt skref niður
á við. Ef til vill væri betra að hann reyndi að ná því með
skjótu viðbragði. Hann steig eitt skref áfram snöggt og
dró sverð sitt úr slíðrum ... Hvaða riddarar voru það,
sem nú sáust uppi við dalbrúnina? Hvað voru þeir að gera
þar? Skyndilega var hrópað: — „Þessa leið, Fáfnir. Þarna
eru sporin hans.“
FALKINN
37