Fálkinn - 24.04.1963, Síða 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yða>.
birtist í, sent ókeypis heim.
Um myndasamkeppni.
Kærí Fálki.
Ég sá nýlega bréf í bað.inu
þar sem lagt var til að blaðið
efndi til samkeppni meðal
lesenda á myndskreytingu. Ég
Fálkinn 27. marz ’63.
Send.: Sigtr. Steinþórsson.
Hnns íiccltcr vn rf;rrodilr n xamá áuffn-
braffáí ni; tlsc Kmli s;i hmn lana. ffullnn
drcka hnns. Aíclns Iirafluvfik g;tf liindr.
uö hana i a6 ha'ía homtin i lilS ciliuffnan-
h'ffa laniiiaskrrniasaln síti.
Bezt og vinsælast. ’63, marz.
Sendandi: B. V.
íkvöfld
Iie-ika og syngja
fyrir dansiniim.
Kínverskir matsveinar
íramrciða hina ljúffengu og
vinsselu kínvcrsku rétti
frá kl. 7.
Borðpantanir í sínia 15327.
RAGNAR JONSSON
iiæstaretlarlcigmaúux
Ldsíraíöwtiirt og cignaumsýsla
ÚtgefeRíkir athugið
Tilboð óskast í að gefa út
sextiu blaðsiðna Ijóðabók.
Þeir. sem áhuga haía á
þessu, leggi tilboð inn á afgr.
Mbl. fyrir miðvikudags-
kvöld, merkt: ..öreigj —
65«“.
Morgunblaðið í marz ’63.
Sendandi: M. J. S. A.
20.01) ,.Tjánini^aástir*‘ tTcenagcr
Ixóve), sbrigieikur eítir Ernst
Bruun Oiiácn Oíi Finn Savory,
fluttut I útdræiíí ítf dönsktt
listafDlki,
Morgunblaðið í marz ’63.
Sendandi: Sigvaldi.
Tvmm niánuðuin og AÖDLáalhvrum; seinna var snekkj-
ím t.uöin sþjfa.T og vciin tekín 5 gcga. K.d rc3 prýöileg-
u$tu áhöfn, sem sigWi hnokijumú tíl Los Angckts gegm
um Pananaskurðinn. Á rneðan sehh fk\yd iirotajáms-
fyrirtmkið.
Nýtt Úrval í jan. ’62.
Sendandi: B. V.
I "'"mSÚÍdifíiffainsri h?íur w;ý« aíi- '
, mikiu elifri.-.fii),. -Bímiú adri. Hann .
Tív-a.ntial 1744, ;i Hofi I VopnafiiSj hor-
björffu clottur Ounolaaga bóoáa á
Lesb. Morgimbl. 24. febr. ’63.
Sendandi: B. V.
Morgunblaðið 28. marz ’63.
Send.: Eygló Aðalsteinsdóttir.
Hermennskan
Ungi maðurinn var friðar-
sinni og hafði þess vegna
enga löngun til þess að fara í
herinn. Hann ákvað því að
vera nærsýnn, þegar læknis-
skoðun á væntanlegum nýlið-
um færi fram. Þegar kom að
rannsókninni og læknirinn
Predikarinn og púkinn
Vér erum og eig-
nm að vera Lúthers-
trúar.
Það er af því
að hann kenndi oss
að elska vín og vif.
bað unga manninn að lesa
nokkra stafi á spjaldi.
— Hvaða stafi? spurði ungi
maðurinn.
— Þarna á spjaldinu, sem
hangir á veggnum, sagði lækn-
irinn.
— Hvaða vegg? spurði ungi
maðurinn. Eg sé engan vegg.
Sálfræðin
Sálfræðingur þurfti að skír-
greina skaplyndi pilts nokk-
urs. Hann teiknaði lóðrétta
línu og spurði piltinn:
— Hvað dettur yður í hug
í sambandi við þessa línu?
— Kynferði, svaraði ungi
maðurinn.
Næst teiknaði sálfræðingur-
inn hring.
— Og hvað dettur yður í
hug, þegar sér sjáið þessa
mynd?
— Kynferði, svaraði ungi
maðurinn aftur.
Þá teiknaði sálfræðingur-
inn stjörnu.
— Og hvað finnst yður um
þessa?
— Ja, hún minnir mig líka
á kynferði, anzaði ungi mað-
urinn.
Sálfræðingur hætti að
teikna og sagði:
— Svo virðist, að þér hugs-
ið um ekkert annað en kyn-
ferðismál?
Ungi maðurinn mótmælti
kröftulega:
— Þér segið, að ég hugsi
ekki um annað en kynferðis-
mál. En má ég spyrja, hver
var það, sem teiknaði þessar
dónalegu myndir?
Astin
DOIMIXII
Konan mín og vin-
konur hennar hafa
skírt saumaklúbbinn
sinn Svavar Gests.
Ungur og ástfanginn maður
kom um daginn með eftirfar-
andi bréf til okkar og bað um
aðstoð til að þýða það. Hann
hafði ekki skilið bréfið og
þrátt fyrir ítrekaðar tilraun-
ir tókst okkur það ekki held-
ur. Leitum við því á náðir
ykkar, lesendur góðir. Bréfið
er svohljóðandi:
— Elsku Jón, — Ég vona
ekki, að þú sért reiður út í
mig enn. Ég ætlaði bara að
segja, að það væri bara í
gamni, þegar ég sagði þér, að
ég meinti ekki það sem ég
sagði um að íhuga nánar á-
kvörðun mína um að ég ætlaði
ekki að skipta um skoðun.
Þú veizt að ég meina það í
raun og veru.
Ástarkveðjur, Nína.
lUegrunarkúrinn
Unga heimasætan var mik-
ið fyrir mat, en einn dag tók
hún upp á því að fara í megr-
unarkúr. Dag nokkurn fór
hún út með föður sínum að
verzla. Varð henni þá star-
sýnt á konu, sem ekki var
nema beinin ein.
— En hvað ég vildi vera
svona mögur, sagði heimasæt-
an.
— Hefurðu í raun og veru
lyst til þess að verða svona
beinagrind, sagði faðir henn-
ar.
— Nei, en það væri dýrlegt
að byrja sem þessi kona og
geta svo borðað þangað til
maður er pesslega þungur.
Blaðamennskan
Blaðamaður spurði lögreglu-
þjón í þorpi nokkru um hve
marga menn hann hefði í
þjónustu sinni.
— Tvo menn, anzaði lög-
reglumaðurinn.
— Nú svo með yður eruð
þið þá þrír. En er nóg að gera
fyrir þrjá menn í svona litl-
um bæ? spurði blaðamaður-
inn.
— Nei, svaraði lögreglu-
þjónninn, — það er ekki nóg
að gera. En ef við værum
ekki þá getið þér bölvað
yður upp á, að það væri nóg
að gera fyrir fjóra.
Bifreiðaverzlunin
Á bílastöð einni í bænum
hangir þetta skilti: — Við
krefjumst 50% á borðið af
þeim viðskiptavinum, sem við
ekki þekkjum. Þeir, sem við
þekkjum verða að leggja
100% út strax.
sá bezti
Nýkvœntur maður bauð vini sínum heim
í kvöldverð. Það var ekki laust við, að hann
vœri svolítið kvíðinn fyrir, hvernig kona hans
tœki í þessa dirfsku hans. Jœja, konan bjó til hinn ágœt-
asta málsverð og leyfði síðan vinunum að vera einum inni
í stofu og spjalla saman.
— Jœja, Harry, sagði sá nýkvœnti, segðu mér nú eitt í
trúnaði, af því þú ert elzti og bezti vinur minn, hvernig
lízt þér á konuna mína?
— Fyrst þú vilt endilega fá að vita það, sagði Harrý, þá
geðjast mér ekki að henni.
— Ekki mér heldur, sagði nýkvænti maðurinn.
FÁLKINN
5