Fálkinn - 24.04.1963, Qupperneq 12

Og
sagan
um
gríska
túlk-
inn
EFTIR
SIR ARTHUR
CONAN DOYLE
Ég hafði verið náinn vinur Sherlock Holm-
es í mörg ár, án þess að hann minntist nokkru
sinni á vandamenn sína eða bernsku við mig.
En sumarkvöld eitt, þegar við skeggræddum
arfgenga eiginleika og ég drap á athyglisgáfu
hans og hæfileika til að álykta, svaraði hann,
að þetta væri meðfætt. Ég spurði:
— Hvers vegna heldur þú, að það sé arf-
gengt?
— Af því að Mycroft bróðir minn hefur
sömu hæfileika, aðeins í ríkara mæli.
Þetta voru sannarlega fréttir! Ég undraðist
hvernig það mætti vera, að hvorki lögregla
né almenningur vissi neitt um það, að til
væri annar maður þvílíkum gáfum gæddur.
— Kæri Watson, sagði Holmes brosandi,
meðal vissra aðila er hann mjög vel þekktur.
Til dæmis í Diogenesklúbbnum. Það er ef til
vill sérkennilegasti klúbbur Lundúna, og
Mycroft er einn af einkennilegustu mönn-
um i borginni. Hann er alltaf í klúbbnum
frá því að klukkuna vantar fimmtán mínút-
ur í fimm þangað til hún er tuttugu mínútur
gengin í átta. Nú er klukkan sex. Við getum
gengið smáspöl. Það verður mér ánægja að
kynna þig fyrir honum.
Við gengum niður götuna og héldum í
áttina til Regent Circus.
— Þú ert víst hissa á því, hvers vegna
bróðir minn fæst ekki við leynilögreglustörf,
sagði Holmes. En það getur hann ekki.
— Þú sagðir, að hann væri duglegri en
þú.
— Já, hann býr yfir betri athyglisgáfu en
ég. Stendur mér einnig framar, þegar um er
að ræða að draga ályktanir. En hann skortir
metnaðargirni og framtakssemi. Hann nennir
aldrei að sannfæra aðra um, að það séu hans
úrlausnir, sem eru þær réttu. Ég hef oft farið
til hans með vandamál mín og fengið skýr-
ingu, sem kom í ljós að var rétt — en hann
hefði aldrei getað sannað kenningar sínar
fyrir kviðdómi.
— Hvaða atvinnu stundar hann?
— Ja, það sem er atvinna mín er eins
konar tómstundagaman hans. Hann er stærð-
fræðingur. Starfar sem endurskoðandi í ráðu-
neyti. Hann býr við Pall Mall, gengur á
hverjum morgni fyrir hornið til Whitehall
og sömu leið heim á hverju kvöldi. Ár eftir
ár, aldrei annað. Fer ekkert nema í Diogenes-
klúbbinn, sem er beint á móti heimili hans.
— Ég man ekki eftir, að ég hafi nokkurn
tíma heyrt nafnið, sagði ég.
— Því get ég vel trúað. Það eru til margir
mannfælnir menn í Lundúnum. Þeir vilja
ekki tala við aðra, heldur sitja í hæginda-
stólum og lesa blöð. Diogenesklúbburinn var
stofnaður fyrir slíka menn. Enginn klúbb-
félagi má gefa öðrum gaum. Enginn má segja
orð nema í heimsóknarstofunni. Þrjú brot á
þessari reglu varða brottrekstri. Bróðir minn
er einn af stofnendum klúbbsins. Sjálfur hef
ég oft notið góðs af þeirri kyrrð, sem þar
ríkir .. .
Við vorum komnir að húsi klúbbsins og
gengum inn í anddyrið, eftir að Holmes hafði
varað mig eindregið við að mæla orð frá
munni. í gegnum stóra glerrúðu sá ég inn
í stórt og skrautlegt herbergi, þar sem margir
karlmenn sátu og lásu hver í sínu horni.
Vinur minn beindi för okkar til lítils her-
bergis, sem sneri út að Pall Mall; síðan brá
hann sér frá andartak og kom aftur í fylgd
með manni nokkrum. Ég sá strax, að þeir
voru náskyldir.
Mycroft Holmes var stærri og gildari og
eldri en Sherlock. Hann var feitur, en and-
litið var jafnskarpleitt og bar vott um sömu
viljafestu og auðkenndi bróðurinn. Augun
voru sérstaklega björt, augnaráðið eins og
maðurinn væri stöðugt utan við sig.
— Það gleður mig að kynnast yður, dr.
Watson, sagði hann og rétti mér stóra hönd-
ina. Síðan þér fóruð áð skrifa um Sherlock,
heyrir maður alls staðar talað um hann.
Bræðurnir fóru að ræða mál, sem þeir
höfðu leyst í félagi. Síðan settumst við við
gluggann, og Mycroft sagði:
— Hérna er rétti staðurinn fyrir þann,
sem vill athuga mannlífið. Sjáið til að mynda
þessa tvo þarna.
— Áttu við knattborðsmanninn og félaga
hans?
— Einmitt. Hver heidurðu að hann sé?
Tveir menn komu gangandi eftir götunni
og staðnæmdust fyrir utan gluggann. Nokkr-
ir krítarblettir fyrir ofan vestisvasa annars
12
FALKINN