Fálkinn - 02.03.1964, Page 14

Þa» var ekki fyrr en í ársbyrjun 1945,
að Jack var formlega leystur úr herþjón-
ustu. Orslit heimsstyrjaidarinnar fóru þá
ekki lengur á milli mála. Skipan al-
þjóðamála og væntanlegir friðarsamning-
ar voru komnir á dagskrá. Jack tók sam-
an stutta ritgerð Við skulum reyna frið-
inn. I ritgerðinni aðhyllist hann þá hug-
mynd, að stórveldin þrjú, Bretland, Rúss-
land og Bandaríkin semdu um takmörk-
un vígbúnaðar síns.
Á stofnþingi Sameinuðu þjóðanna 1
San Francisco var Jack blaðamaður fyr-
ir Journal-American og önnur blöð
Hearsts. Þegar stofnþingið hafði staðið í
viku, skrifaði hann í fréttagrein, að Rúss-
um liði ekki úr minni þau ár, sem litið
var á Rússland sem annars flokks veldi,
og þess yrði löng bið, að Rússar tryðu
fyrir öryggi sínu annarri stofnun en
Rauða hemum. Af þeim sökum „verða
einungis sem beinagrind sérhver samtök,
sem hér verða stofnuð. Máttur þeirra
verður takmarkaður. Þau munu bera
vitni beirri staðreynd. að djúplægur á-
greinmgur er milli aðildarríkjanna“. I
annar grein sagði hann: „Heimssamtök-
in, se"v hleypt verður af stokkunum í
San Francisco verða afsprengi sömu á-
stríðna og sjálfsánægju, sem mótaði Ver-
salasa"Tninginn.“ Eina vonarglætan leynd-
ist í skilningj manna á því, að mann-
kynið ætti ekki ráð á nýrri styrjöld. Síð-
ar skvrði hann samt frá umtali manna
um stríð á næstu tfu eða fimmtán ár-
um. Stuðningi sínum við samtök Sam-
einuðu þjóðanna Iýsti hann yfir að því
tilskiHu, að þau brytu ekki f bág við
Monroe-kenninguna. En hann leit enn
svo á. að öryggismálum væri bezt borg-
ið með samkomulagi stórveldanna þriggja,
þótt ekki hefði miðað í þá átt á ráð-
stefnunni, að honum virtist.
Sumarið 1945 fór Jack fyrir blað sitt
til Vestur-Evrópu til að skrifa um brezku
þingkosningamar og Podstam-ráðstefn-
una. Honum leizt sigurstranglega á Verka-
mannaflokkinn, en Beaverbrook lávarð-
ur fullvissaði hann um, að ihaldsflokk-
urinn mundi bera sigur úr býtum. Og
kom það sjónarmið fram í greinum
Jacks. Þegar fundum þeirra Beaverbrooks
bar síðar saman, var Jack vanur að
minna hann á sigur Verkamannaflokks-
ins 1945.
Haustið 1945 var James Michael Curley
kosinn borgarstjóri Boston. Hann sagði
þá af sér sem þingmaður í fulltrúadeild-
inni. Demókrataflokkurinn þurfti þá að
velja f stað hans frambjóðanda í 11.
14 FÁLKINN
kjördæmi Massachusetts við kosningarnar 1945. Kjördæmið náði yfir Austur-Bost-
on og norðurhluta borgarinnar. Innan kjördæmisins var ennfremur Cambridge og
Harvard-háskóli. Kjördæmið var þannig ekki „samþjappað og samfellt", eins og
stjómarskrá Bandaríkjanna mælir fyrir, heldur hafði það verið „gerrymander-að“.
Forystumenn demókrata höfðu lagað það í hendi sinni til að tryggja meirihluta
flokksins í kjördæminu. Frambjóðandi þeirra var þess vegna talinn eiga sigur
vísan. Um frambjóðanda demókrata fóru hins vegar fram prófkosningar. A þessu
kjördæmi hafði Joe haft augastað. Eftir nokkra yfirvegun ákvað Jack að taka
þátt í prófkcsningunum.
í lok annarrar heimsstyrjaldarinnar voru löngu liðnir þeir dagar, er afar Jacks,
þeir Pat og John F. Kennedy réðu lögum og lofum í Boston austanverðri og
norðanverðri. Þótt írska þjóðarbrotið héldi völdum í Boston um alllangt ára-
bil, kom að því, að þjóðarbrotum Itala og Slafa yxi fiskur um hrygg og þau
krefðust íhiutunar um stjóm borgarinnar. Sumir stjómmálamannanna af írskum
ættum, meðal þeirra John F. Fitzgerald, gengu til móts við þessi þjóðarbrot,