Fálkinn - 02.03.1964, Síða 22

Dag hvem sat hann við
sama borðið á Hótel Borg —
innstað borðið við gluggann
pósthússtrætismegin Dag
hvern sat hann ná'kvæmlega
hálftíma eftir hverja máltíð og
skeggræddi við kunningja sína,
fasteignasalann, söngvarann og
stundum hagfræðiséníið með
hrossahláturinn. Hann fékk sér
ætíð eitt glas af Courvoisier
með kaffinu eftir matinn, reykti
tvær sígarettur af de Reszke
og fletti síðasta tölublaðinu af
Newsweek. Hann var ævinlega
snyrtilega til fara, eins og
gangandi auglýsing frá Herta-
deild P&Ó og gerði sig aldrei
sekan um þá svívirðu að bera
sjálfblekung eða skrúfblýant í
brjóstvasanum. Hann lagði
fátt til málanna en lagði eyrun
við hjali kunningja sinna og
skaut inn einstaka sinnum orði
eða athugasemd. Athugasemdir
hans voru allar skynsamlegar
og gaumgæfilega yfirvegaðar
enda hafði maðurinn próf úr
dönskum verzlunarskóla og
hafði fylgzt með skákfréttum
um árabil. Hann gat brugðið
fyrir eig gamni ef á þurfti að
halda og kunni vel að meta
k'mni annarra, hlustaði með
athygli á gamansögur kunn-
ingjanna og brosti síðan eins
og spörfugl mundi brosa.
Eftir föður sinn hafði hann
erft tvílyft timburhús á góðri
lóð í nánd við Tjörnina og
fengið innanhúsarkitekt til að
færa það í nýtízkulegt horf að
innan. Hann lagði nokkra rækt
við garðinn sinn og stundum
á vorkvöldum þegar eyjarnar
speglast á lognkyrrum sjónum
og unga fólkið leiddist kring-
um tjörnina, þá mátti sjá hann
dútla við moldarbeðin og
hreinsa grasflötinn. Þó fyrir-
tæki hans væri annálað fyrir
blómlegan hag, þá hafði hann
aldrei leiðst út í þá freistni að
kaupa sér Mercedes Benz 300
eins og vinur hans fasteigna-
salinn sem þar að auki gekk
með blóm í hnappagatinu
hvunndags, heldur lét hann sér
nægja Ford Zephyr. Hinsvegar
gleymdi hann aldrei að næla
frímúraramerkið á jakkaboð-
unginn þótt hann þyrfti að
hafa fataskipti í flýti.
— Og hvað er svo að frétta
af frúnni? spurði söngvarinn
sem hafði lært svo vel að
syngja í Svíþjóð að hann
þurfti aldrei að halda konsert.
— Jútakk, svaraði vinur
okkar og hneigði sig Iítillega
ósjálfrátt þótt hann sæti kirfi-
lega á stólnum, honum var
háttvísi og prúðmenska inn-
borin enda hafði afi hans verið
yfirvald í menningarplássi fyr-
ir austan á öldinni sem leið.
Jútakk, hún hefur það gott.
— Ég get ekki ímyndað mér
að hún hafi það betra en þú,
sagði hagfræðingurinn og hló
hrossahlátri, búinn að vera
grasekkjumaður í þrjá mánuði
og sjálfs sín herra!
— Ætlar þetta ferðalag
hennar aldrei að taka enda
spurði fasteignasalinn og laum-
aðist til þess svo lítið bar á að
emeygja þumalnöglinni milli
framtannanna til að losa kjöt-
tægju sem þar sat föst.. Kon-
an hlýtur að vei-a búin að fara
um allan hnöttinn.
Vinur okkar brosti lítillega
eins og fugl mundi brosa.
— Ég fékk póstkort frá
henni í fyrradag, svaraði hann,
annars er hún löt að skrifa
enda margt sem fyrir augað
ber og mikið um að vera á
þessum stóru skemmtiferða-
skipum. Skipið lá þá í Alex-
andríu og þau höfðu skroppið
til Kaíró og skoðað píramídana i
og hún skrifar hún hafi komið
á bak á úlfalda. Næst sigla
þau Súesskurðinn og koma til
Aden og síðan í Persaflóann
og þaðan til Indlands
— Þetta má sannarlega
kalla verdens tournée! sagði
söngvarinn og hagfræðingurinn
hló hrossahlátri.
— Finnst henni ekkert öm-
22
FALKINN