Fálkinn - 29.09.1964, Page 29

' var jafn hrokafullur, töfrabros-
ið var hægt að setja upp þegar
■ það átti við.
Æjá. Hún trúði honum þegar
hann sagðist hafa saknað henn-
ar... saknað hennar af því
hún var vön að greiða honum
götuna, sjá um alla þá smá-
muni sem þurfti til þess að
verk hans yrði auðveld dægra-
dvöl.
Nú átti hún kost á að brjótast
f út úr þessari tilveru, sem var
í raun og sannleika ekkert
annað en dulbúinn þrældómur.
Hún leit upp þegar hún
mælti, þá var rödd hennar
ákveðin og styrk:
— Mér þykir það leitt, Karl,
en ég er hrædd um ég elski
Iannan.
Og kortið í vasa hennar var
hlýtt og gott viðkomu.
| Af mölinni
! Framhald af bls. 24.
j skarkalinn í bænum, ærandinn
og ysinn og þysinn. En nú er
í v kyrrðin orðinn þáttur í líf i
rþeirra, næturkyrrðin í Ölfus-
inu og í fjarska má greina ár-
. niðinn, það er Ölfusá sem þyl-
ur sinn látlausa söng dag og
nótt, öld af öld.
En húsfreyjan trúir okkur
fyrir því að ýmislegt kynlegt
hafi komið fyrir sig, nýbakaða
sveitakonuna. Þannig var það
til dæmis þegar hún gleymdi
að láta taka frá mjólk til heim-
ilisins einn morguninn, mjólkin
fór öll í mjólkurbúið! Og bað
bónda sinn að skreppa niður á
Selfoss og kaupa nokkrar hyrn-
ur í mjólkurbúðinni þar. Nýi
bóndinn á Þórustöðum harð-
neitaði þeirri bón húsfreyju
sinnar.
— Það hvarflaði ekki að
mér að fara, sagði hann.
Og lái honum enginn þótt
hann vikist í þetta sinn undan
beiðni konu sinnar maður sem
átti 34 kýr í fjósi!
En það rættist úr vandræð-
unum því gestur einn á bæn-
um bauðst til að fara eftir
mjólkinni niður á Selfoss og
það lét bóndi gott heita.
Þau hjónin eiga fjögur börn,
þrjá syni og eina dóttur og það
kveður við sama tón hjá þeim
öllum þegar við innum þau
eftir hvernig þeim hafi fallið
bústaðaskiptin. Þau þykjast
himin hafa höndum tekið og
langar hreint ekki aftur til leik-
félaganna í Hafnarfirði, hér
eru þeir sístarfandi allan dag-
inn og hafa þó ekki fengið nóg
að kvöldi, þá er leikið badmin-
ton úti í garði og ýmis konar
íþróttir hafðar í frammi.
Heimasætan er yngst, aðeins
sex ára, raunar sáum við varla
framan í hana því hún var á
sífelldum spretti út um tún og
linnti ekki hlaupunum.
Það var liðið nær miðnætti
þegar við bjuggumst til heim-
ferðar og kvöddum þessi ágætu
hjón á Þórustöðum eftir góðan
beina. Þann dag hafði ekki
verið skýhnoðri á lofti, skyggni
svo langt sem augað eygði til
allra átta, í austri blasti við
Hekla snævi krýnd í miðjar
hlíðar og fjær Eyjafjallajökull,
hann reis yfir grænt undir-
lendið blár með hvítum kolli.
Nú var myrkt af nóttu og enn
eitt undrið bættist við, í suðri
reis eldstrókur og bar í sort-
ann, þar spjó Surtur eldi og
eimyrju: nýtt land í sköpun.
Við stóðum nokkra stund i
garðinum umhverfis íbúðarhús-
ið og virtum fyrir okkur þessi
teikn og Ingólfur hafði á orði
að sér fyndist Surti ekki nægur
gaumur gefinn. Og bætti við
í gamni:
„Þarna er Atlantis að rísa
úr sæ að nýju.“
Og kannski hefur hann á
réttu að standa, í það minnsta
er ég fullviss að sjálfur hefur
hanr. fundið sitt týnda Atlant-
is, riki hans eru 150 hektarar
í Ölfusinu, 50 nautgripir og
200 svín, lax í Ölfusá og niður
árinnar. Ég treysti mér ekki til
að umreikna þessi verðmæti í
andlega valútu en í augum
bóndans og af brosi hans má
ráða að þau verðmæti eru
mikil.
Stolnu árin
Framh af bls 11.
dýr, en það I mu tár í augu
mín, þegar ég sá hann.
Það var lítil kúpa úr gleri
með landslagi innan í, og þegar
maður hristi hana byrjaði að
snjóa yfir skóg, hús og engi.
Ég hafði einu sinni sagt Hugh,
að ég hefði átt svona kúpu,
þegar ég var barn, og mér hafði
þótt svo vænt um hana. Ég
fann til nákvæmleg.n sömu til-
Framh. á bls. 34.

1
1
3 | J
■ | i
J I
C© CoJ (oj 0 CS © V e^ir Walker
FALMInin
29