Fálkinn - 15.02.1965, Blaðsíða 11

Eg kom auga á hann útS á dansgolfSnti,
með litla stelpu i fanginu, og hann
virtist skemmta sér vel.
Gunnar! Ég beið eftir því9 að hann kæmi
auga á mig9 og ég var ekki í minnsta
vafa um, að þá kæmi hann
strax til mín ...
Það var barið og stýrimað- gekk svo skipið nötraði. Það
urinn kom inn. Farmiðinn, heyrðist dynkur, þegar skipið
sagði hann, hvert er ferðinni lagðist upp að bryggjunni, og
heitið? Akureyri, anzaði ég og fótatak kvað við á þilfarinu.
hugsaði með skelfingu um ört Ég var komin til Akureyrar.
fækkandi krónurnar mínar. Á HÖfuð mitt var blýþungt og
að fara að skemmta sér? spurði maginn virtist undarlega til-
hann. Ég leit á hann eins og finningalaus.
hann hefði sagt einhverja fjar- Það var kvöld. Bílaþvagan á
stæðu, og það hljómaði líka bryggjunni var í sambandi við
fjarstæðukennt fyrir mínum skipskomuna, — leigubílar,
eyrum núna, en hvernig átti flutningabílar og gangandi
hann að vita það? Það er dans- áhöfn skipsins var að búast til
að á KEA í kvöld, sagði hann landgöngu.
um leið og hann hvarf út um Samt var alltaf friður og ró
dyrnar. á Akureyri, jafnvel á bryggj-
Það kom stúlka í neðrikoj- unni. Þar var ekki þessi sami
una í næstu höfn. Hún hafði flýtir á öllu og sums staðar
mikinn farangur og sagðist annars staðar og fólkið virtist
ætla á vertíð. Ég ætla sko að hugsa, þegar það sá ferðalanga
fljúga frá Akureyri, sagði hún á götu sinni: ekki getur þú að
og kófreykti svo klefinn fyllt- því gert, vesæll maður, þótt
ist af reykjarsvælu. þú eigir ekki þennan bæ.
Er þér kannski illa við að Ég vissi ekki hvert ég átti
ég reyki? spurði hún og tók að fara.
enn eina sígarettu, ertu sjó- Gatan var mannfá. Það var
veik? Klefahurðin var opnuð rigningarúði í loftinu og hrá-
og tveir karlmenn ruddust inn, slagi. Já, ég uppgötvaði allt
þeir voru boðnir velkomnir af í einu, þarna sem ég stóð köld
klefafélaga mínum og þau létu og svöng, að mig langaði síður
sem ég væri ekki til. Ég dró en svo til að standa frammi
tjaldið fyrir kojuna og reyndi fyrir rannsakandi augum
að sofna. frændfólks eða kunningja, ekki
Ég vaknaði við að ankerið að sinni. Það yrði allt annað,
rann út með drunum, og vélin þegar Gunnar væri búinn að
og vindurinn hvein við glugg-
ann, úti glömpuðu götuljósin,
eins og perlur á bandi, í flau-
elsmjúku myrkrinu.
Það fór hrollur um mig, þar
sem ég sat uppi í rúminu og
ég fór á fætur, dró fyrir glugg-
ann og kveikti ljós.
Kannski ég ætti að fara nið-
ur og horfa á fólkið skemmta
sér, það var betra en sitja hér
ein. Ég reyndi að púðra yfir
fölvann á andliti mínu og
hressa upp á hárið á mér eftir
beztu getu.
Þjónn vísaði mér á borð,
þegar ég kom inn í salinn og
spurði hvað ég vildi drekka.
Dansfólkið sveif lipurlega
um gólfið eftir hljóðfæraslætt-
inum og þeir, sem sátu við
borðin, drukku og töluðu af
slíku áhyggjuleysi að engu var
líkara en morgundagurinn væri
alls ekki á næstu grösum.
Ég kom auga á hann úti á
dansgólfinu, með litla stelpu
í fanginu, og hann virtist
skemmta sér vel. Gunnar! Ég
beið eftir því að hann kæmi
auga á mig og ég var ekki í
minnsta vafa um, að þá kæmi
hann strax til mín. Gamlar
minningar svifu að mér eins og
litlar vængjaðar flugur. Það
hafði allt verið svo skemmti-
legt þá og ég sá ekki eftir
neinu.
Núna horfði hann á mig. Ég
benti honum að finna mig, en
setja hring á fingurinn á mer. hann sá það víst ekki) því svip.
Ég ætlaði að fá mér hótel- ur hans var kaldur og hann
herbergi í nótt. Á morgun gæti sneri dömunni af enn meiri
ég svo talað við Gunnar. akafa en áður
Þernan vísaði mér á herberg- Má ég fá mér sæti? Ég sneri
ið. Það var kalt þar inni, því mér við; sárreið yfir að vera
stór gluggi stóð opinn. Ég lagði ónáðuð einmitt núna. Stýri-
frá mér kápuna, sparkaði af maðurinn fallegi af strand-
mér skónum og fór að bursta ferðaskipinu stóð við borðið
á mér hárið. Andlitið, sem ég hja mér. Hann virti óánægju-
virti fyrir mér í speglinum, svip minn að vettugi og settist
var grátt og líflaust. Augun hjá mér við borðið. Það var
með baugum neðanundir, virt- þá eins og mig grunaði, sagðt
ust stærri og dekkri en venju- hann góðlátlega, þú fórst hing-
leSa- _ að til að skemmta þér. Já, sagði
Mér var enn óglatt og mér ág viðutan og of vön skilnings-
leið hræðilega. Þegar ég hafði jeysi karlmanna til að mót-
lagt mig upp í rúmið og skrúf- mæl3) já> ég fór hingað til
að fullt frá ofninum, datt mér þess Gunnar var nú búinn að
skyndilega í hug, að ég gæti tá sár gæti Qg daman haní
vel hringt til Gunnars núna. líka; þau töluðu saman eitt-
Klukkan var aðeins 10. En hvagt sem enginn virtist mega
þreytan lokaði augum mínum, heyra og ljósir lokkar hennar
og þegar^ ég vaknaði aftur, námu við svarf hár hans þar
fannst mér ég hafa sofið óra- sem hán hallaði sér ag honum
tíma. Það kváðu við hlátra- j sætinu.
sköll frammi á ganginum, hurð- þá ert þó ekki sjóveik enn,
ir voru opnaðar og þeim skellt saggj stýrimaðurinn, þú ert svo
aftur og dynjandi dansmúsík föl) viltu ekki eitthvað annað
barst neðan úr salnum. Það að drekka en þetta gutl sem
var dansað á KEA. þu ert með? Hann veifaði i
Mér fannst ég enn meira ein- þjóninn, sem kom að vörmu
mana en áður, þegar ég heyrði __________________________________
glaðar raddir. Það glitruðu...................... á þls 3?
regndropar a storu ruðunum______________________________________
FÁLKINN 11