Eintak - 01.04.1969, Qupperneq 5

5
einstaklingur klæðist eftir eigin smekk og hentugleikum en ekki
eftir samanburði við hina aðallega. Menn eru hér misspakir,
svo sem í öðrum skólum. Hér er fólk með frjótt hugmynda-
flug, en mismikið og misbundið; þannig er það allsstaðar.
Eins og f öðrum hópum, þar sem fólk umgengst mikið, myndast
hér sérstakir siðir og sérstök gamansemi, sem kann að koma
þeim, er fyrir utan standa, skringilega fyrir sjónir.
En að okkar umgengnishættir séu betri eða verri en
annara dettur mér ekki í hug að halda fram.
Okkur þykir vænt um skólann okkar; hann er okkur ef
til meira en margur annar skóli sínum nemendum; við erum
hér oftast allan daginn og stundum langt fram á kvöld. Við
viljum hlut hans sem mestan og auðvitað er margt, sem bæta
mætti. Við gerum kröfu til þess að okkar skóli sé tekinn
alvarlega og að eftir honum sé munað þegar rætt er um fram-
haldsskóla. Við erum fámenn í samanburði við þá fjölmenn-
ustu, en við vinnum okkar störf og tökum þau alvarlega ekki
síður en þar er gert.
H. K.
Öll mín fyrri æfi var
einna líkust draumi.
Milli skers og báru bar
bát minn undan straumi.
Fegurð mín er fyrir bí,
fjörið hætt að brenna.
Ég gef dauða og djöful í
daður allra kvenna.
Ljós mitt úti löngum kól
á lífsins hafísjaka.
Taka vildi ég tímans hjól
og trekkja það til baka.
Fengi ég því hjóli hnekkt,
hugsaðu þér bara,
eflaust mundi ýmislegt
öðruvfsi fara.
hallM.