Eintak - 01.04.1969, Blaðsíða 23

Eintak - 01.04.1969, Blaðsíða 23
7+16 Kýrnar litu upp frá draumum sínum þegar fjósdyrunum var hrundið upp. Gjöfin sem þær höfðu fengið kvöldið áður var uppetin og bóndinn bætti við þær nokkrum tuggum. Kýrnar stóðu á fætur og maðurinn settist undir eina þeirra og hóf mjaltir. Hann togaði í spena kýrinnar og það glumdi í fötunni þegar fyrstu bogarnir námu botn hennar. Jón Jóns- son geyspaði svo munnur hans upplaukst á gátt. Kýrin hóf að hægja sér með nokkrum tilfæringum. Dálítil sletta af ylvolgu efni hæfði inn í opinn munn bóndans. Hann hætti að geispa og byrjaði að spýta ákaflega, hrækja og skyrpa. Sfðan smjattaði hann varfærnislega til að ganga úr skugga um hvort áburðarbragðið væri enni í munni sér. Kýrin horfði forvitnilega á þessar aðfarir húsbónda síns og dæsti. Næsta kýr fór að dæmi stallsystur sinnar, en Jón Jónsson hafði nú gætur á umhverfi sínu og kæfði hvern geispann á fætur öðrum. Kúnni þótt maðurinn syfjulegur og sló halanum beint í auga hans af þeirri nákvæmni sem kúm einum tekst að beita. Jón Jónsson spratt á fætur, krossbölvandi. Eitt andartak virtist hann ætla að greiða kúnni vel úti látið högg með krepptum hnefa, en svo stillti hann sig og lét sér nægja að bölva dálítið í viðbót. Síðan settist haxm á ný undir kúna og Gunna hafði hellt upp á könnuna þegar bóndi hennar kom inn að loknum mjöltum. Hún stóð við eld- húsbekkiim, íklædd áberandi rós- óttum morgunslopp, sem stakk illi- lega f stúf við illa greitt hár- ið og ófrítt andlitið, sem birtist bóndanum er hún sneri sér að honum. - Bærilega hafa þær klappað þér núna, blessaðar. - Ojá, helvízkar, sagði bóndi og snaraði sér inn á baðherbergið að skola framan úr sér. - Helvízkar, endurtók hann og spýtti f klósettskálina til frekari áherzlu. - Það vantar handklæði hérna, kallaði hann fram, Kerlingin vissi ekki betur en hún hefði látið handklæði á snagann við hliðina á handlauginni í gær, en kom samt kjagandi inn á baðherbergið, sloppurinn var opinn að framan nema hvað mittislindi hélt honum saman á belgnum. Það glitti í hlussuleg brjóstin og sver lærin komu fram undan sloppnum á víxl þegar hún gekk. Jón Jónsson horfði áhugalaust á illa hulinn kropp konu sinnar, þó án hryllings. Honum kom ósjálfrátt í hug samanburður á henni og kúnum, sem hann kom frá að mjólka. Frúin var nú skömminni til skárri meðferðar, hún sló þó ekki til hans halanum né gerði svo slettist framan í hann. Hins vegar gáfu kýrnar öllu betri arð þegar þær tóku þá ekki upp á þeim ósið að halda ekki, og Jóni Jónssyni varð aftur hugsað til konu sinnar, sem nú hafði fundið hand- hélt áfram að mjólka.

x

Eintak

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eintak
https://timarit.is/publication/355

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.