Draupnir - 01.05.1908, Page 13
DRATIPNIN.
849
nægjuríka daga í Dal hjá Eyjólh mági sín-
um og dóttur. Svo lagði hann af stað aust-
ur að Bjarnanesi. Á þeirri leið hitti hann
Sigurð hinn blinda, fornvin sinn, og Málfríði
konu hans, sem var talsvert yngri en bóndi
hennar. Að skiinaði sagði hann við Mál-
fríði:
»Margar glæsilegar sigurfarir hafa mér
hlotnast á æfinni, en engar eins ánægjuríkar
og þá, er eg vann mér inn Móaling. — Eg
var þá sem lieillaður og eg er það [enn þá,
er eg renni huga til þeirra tíma og stöðva!
Æskan er eitthvað svo unaðarríkt millibils-
ástand — milli óvita-áranna, fullorðins-ár-
anna og ellinnar, — líkt og björt vornótt,
þar sem sólin tilheyrir hvorki nótt né degi,
þar sem hún er sjáanleg lægst á lofti, en
samt svo óútmálanlega dýrðleg og töfrandicc.
Biskup varð klökkur í anda, er hann kvaddi
þessa æskuvini sína, og sagði við Sigurð,
þar sem hann studdist fram á tvær hækjur:
»Nú er eg á annars konar ferð, eins og
eg hefi sagt þér, og á liklega fleiri eftir af
þvi tagicc. Við þetta breyttist blíðubros bisk-
ups í hörkuglott. »Kastaðu nú fram einni
stöku, gamli vinur minn, til minja um vora
fornu skáldskaparlistcc.
Sigurður varð við bóninni og mælti: