Draupnir - 01.05.1908, Síða 23

DIUUPNIR
859
ar brej'tingar, nei, þvert á nióti. — »Vér
andæfum henni allir«, sögðu menn einróma.
í þeirri svipan reið Ormur Sturluson í
garð með fjölda sveina og nokkra heldri
manna syni. Þar á meðal var Þorsteinn
Guðmundsson o. fl. Biskup var í góðu skapi,
tók gestum sínum vel og spurði Orm í glenzi,
livorl hann hefði nú engin ill tíðindi að segja.
»Ekki eg, herra. En hér er þó maður
með mér, nýkominn að sunnana, og Ormur
benti á Þorstein Guðmundsson. »— er kann
frá tíðindum að segja. Annars liefi eg enga
löngun til að hryggja nokkurn mann með
fréttum minum, en hins vegar þykir mér
gaman að hafa einhver nýmæli að segja, en
ólukkan er sú, að mönnum falla þau mis-
jafnlega í geð«.
»Hver eru svo nýmælin?« spurði biskup
og vék sér að Þorsteini.
»Þau«, kvað hann, »að nýi varahirð-
stjórinn,. Diðrik von Mynden, lagði af stað á
sjálfan hvítasunnumorgun með lið silt út til
Viðeyjarklausturs, barði þar og lirakti heima-
menn og rak þá brott, er komist gátu. Rændi
þar svo öllu, sem liönd á fesli, lifandi og
dauðu, og sellist að því búnu sjálfur að í
klaustrinu mcð þrælalið sitt«.
Biskup gekk þegjandi um gólíið unz