Draupnir - 01.05.1908, Page 30
866
DKAUPNIR
»Ekki á sjálfu þinginu, held eg. Eg held
það hafi að eins verið gert þar á prestastefnu
og svo áður í héraði, en eg man það þó
ekki. En vitanlega reið Diðrik lreim á bisk-
up í Skálholt til að skamma hann og skap-
rauna honum. En þó biskup bæði liann
með bliðum orðum að fara og forða sér,
þar sem hann væri blindur og ól'ær að stjórna
fólki sínu, sat hann sem fastast«.
»Nú, nú, það er þó ból í máli«, sagði
Gissur. »En elcki þekti eg það, að Ögmund-
ur biskup hafi ekki ráðið því, er hann vildi«.
»Ivlaus von Merwitz kennir og biskupi
um þessi víg«, mælti Gísli, »og mun hann
rita konungi rækilega um þetta alt saman.
Láttu þér það lynda og auktu ekkert á sekt
lians. Oss særnir það ekki«.
Inni í höll konungs í Kaupmannahöfn
stóðu nokkrir menn bljúgir og auðmjúkir
frammi fyrir grannleitum, alskeggjuðum
manni. Hann var brúnamikill og réttnefjað-
ur með breitt og gáfuiegt enni. Augu lians
voru viturleg, en út úr þeim og öllu yíir-
bragðinu skein voðaleg harka og sjálfstæði,
sem hvorki var aðlaðandi né lotningar-
vekjandi. Þessi maður var Kristján konung-
ur þriðji. Hann sat við stórt borð, fjaður-
skreytti liatturinn hans og kápan með öllu