Draupnir - 01.05.1908, Page 84
920
DRAUPNIR
ur, og það kendi mér líka hinn sæli Gott-
skálk biskup. Eg skal reynast páfanum og
föðurlandi mínu trúr!«
Ari svaraði engu, en stóð upp og gekk
út, og þeir feðgar báðir.
Hundur Ara lögmanns, stór og grimmi-
legur, lá fyrir dyrum úti og beið húsbónda
síns — var viss um að hann mundi koma,
og er það varð, fagnaði hann honum á sína
vísu, og stökk upp um hann með allskonar
vinalálum. Rétt í sama vetfangi kom hæna
að svífandi — hafði vaknað við geltið — og
réðst á hann með nefi sínu, klóm og vængj-
um, og lét svo áfergislega, að þeir feðgar
námu forviða staðar. Biskup sagði þá:
»Sjáðu nú sonur, hversu elskan er sterk-
ari en dauðinn. Á líkan hátt elska eg trú
mína og fósturjörðu — eg óttast enga hæltu
þeirra vegna, — og sé hana ekki fremur en
hæna þessi, á meðan hún er að verja ung-
ana sína!«
»En vér sjáum samt afleiðinguna af þess-
um ójafna leik á morgun«, anzaði Ari. »Ef
enginn skakkar þá leikinn áður«, gaf Helga
orð inn í. Hún kom út í þessu, og hafði
heyrt hvað þeir feðgar ræddu um. »En hann
skal verða skakkaður«.
Einkennilega næturhirtan var vikin, fyrir