Draupnir - 01.05.1908, Page 131
DBAUPNIR
967
peningurinn bólstraði sig hér og|hvar i laut-
unum og Þingvallavatnið lá eins og silfur-
skuggsjá fyrir neðan veginn, nema hvað
stöku skuggablettir voru hér og hvar á yfir-
borði þess — í mynd og líkingu þeirra ör-
fáu skýhnoðra, sem voru á fagra og heið-
skýra himninum.
Þetta var kvöldið fyrir þingsetninguna.
Flokkur Jóns biskups og sona lians, full
fjögur hundruð manns, hélt leið sína að tjöld-
um sínum, er stóðu austur á völlunum.
Þangað var kominn múgur og margmenni
að vanda, til að heyra og sjá hvað gerðist á
þinginu. Morguninn eftir var sólskin og hæg
sunnangola. Menn gengu til lögréttu og skip-
uðu sér í svo stórar fylkingar á allar hliðar
í kring um hana, eins og Öxarárhólminn
leyfði, — þar stóð þá lögréttan, — svo að
lögréttumennirnir urðu að ryðja sér hraut,
af því að siðagæzlumennirnir voru einhvern
veginn ekki viðlátnir að gæta reglunnar, af
því að þeir og margir aðrir höfðu riumið
staðar og komust við það inn í stóran raanna-
hóp, sérstaklega vel biiinn, er nálgaðist lög-
réttuna með hröðum skrefum; í fararbroddi
gekk Jón biskup Arason, synir hans og höfð-
ingjarnir að norðan og vinir hans. Innan
unr allan þennan fjölda var lögmaðurinn
sjálfur, Ormur Sturluson, sem átti að setja
62*