Draupnir - 01.05.1908, Qupperneq 178

1014
DRA.UPN1R.
»Svei þér, þinn þorpari, aldrei kallaði eg
þig minn herra, heldur talaði eg til míns
drottins«, mælti Ari lögmaður, af því hann er
maðurinn. Mælt er að honum hafi þá verið
hoðið líf, ef hann héti því að hefna aldrei
þessa, en því liafi hann ekki viljað heita;
hann gekk til fyrirmannanna flestra kvaddi
þá og mælti:
»Gef mér til Daði! gef mér til Marteinn;
og svo til íleiri. Við Jón Halldórsson stjúp-
son Daða mælti hann: »Ekki þenlcti eg að
þú mundir standa yfir höfuðsvörðum mínum«,
en hann kvaðst þess nú eigi sjálfráður. Marg-
ir hörmuðu liann og sögðu mikinn skaða í
aftöku slíks manns og vildu eigi vera þar
viðstaddir. Hann vildi ekki láta binda fyrir
augu sér, og er hann kraup á höggstokkinn,
mælti hann að böðullinn skyldi eiga hatt
sinn, ef hann höggvi sig hreinlega, stóð hann
svo á knjánum og las bænir sínar, og sein-
ast: »Faðir í þínar hendur fel eg minn anda«,
á latínu máli. Síðan setti hann hökuna í
skarðið á höggstoknum og teygði hálsinn, svo
að sá til allra sina og æða, tók höfuðið af í
einu höggi. Þetta skeði á klöppunum fyrir
ofan Þorlákssæti. Eftir það var höggstokk-
urinn fluttur upp með túninu á aðra kletta
nokkru oíar; Björn prestur var þá leiddur
þangað.