Ljósberinn - 01.11.1939, Síða 4

236
LJÓSBERINN
Sj óíerdarmerkid
Barnasaga frá Porfúgal, eftir K. Holm
Minnsta hosti fimmtíu sinnum liafði honum verið neitað, en í rfag — —
Manúel skokkaði allánægöur eftir rykug-
um veginum. Það var yndislegur morgunn.
Appelsínutrén og víngarðarnir ilmuðu, og
frá ströndinni barst sölt þangíykt. Manúel
sleit. rautt blóm úr limgerðinu og stakk
því í hattinn sinn. 1 limgerðinu var hlið,
og ætlun hans var að fara inn í garðinn.
En þá uppgötvaði hann að Duante vinur
hans var'þar við vinnu, svo að hann hélt
áfram, án þess a.ð gera va.rt við sig'. Fjöl-
skylda Duantes framleiddi tannstöngla. Og
nú hafði Duante verið settur við starf á
trékubb. Þar sat hann með skinn á hján-
um, tálgað; pílviðarspýtur, og bjó til smá-
flísar, sem síðar skyldu verða notaðar í
tannstöngla,.
Manúel andvarpaði þreytulega. Ha,nn og'
Duante höfðu komið sér saman um, að á
þessari vertíð skyldu þeir komast, i bát með
mönnum, se,m veiddu sardínur. Og nú sat
Duante á trékubb og bjó til tannstöngla.
Manúel fnæsti af fyrirlitningu. »Tann-
stöngla«, sagði hann hátt, »það er þá held-
ur framleiðsla«.
Allan síðastliðinn mánuð hafði hann far-
ið ofan að höfn hvern einasta morgun, til
þess að ráða sig í skiprúm. »Þú ert of lít-
ill,« höfðu formennirnir sagt við hann. Ekki
var um það að ræða, að þeir vildu hafa
hann með. En afi hans hafði fyrir ári síð-
an gefið honum ráð, sem hann treysti. Hann
hafði sagt, að væri einhvers leitað í alvöru,
mundi það fást, fyrr eða. síðar, einungis ao
vera nógu einbeittur. Þessvegna var Man-
úel einu sinni enn á leið til hafnarinnar,
til þess að reyna heppnina, eins og svo
oft áður.
Þorskveiðimennirnir voru að koma aftur
frá New Foundland (Njú Fándland) og
mundu verða hér í viku. Ef allir þeir fiski-