Ljósberinn - 01.11.1939, Qupperneq 18

250
L JÖSBERINN
Skrítlur og kýmnisögur.
Skraddaralærlingur nckkur, sem þóttist hag-
mæltur, segir svo frá: »Oft hefi ég átt í deilum
við aEra hagyrðinga og oftast hefir það veriö
gert á þann hátt, að við b.öfum ort skamrnavísur
hver um a: nan. Og si þóttist rnestur maðurinn,
sem s.vartastar skammir gat úti látið. Einu sinni
var ég að kveðast á við kunningja minn og vor-
um við báoir crðnir reiðir. Hann var nýbúinn að
liveða um mig æruleysisvísu og ég var að hugsa
um, hvaða óbótasvívirðingar ég ætti nú að koma
með á hann í staðinn. Þá datt ir.ér allt i einu
í hifg þessi vísa:
La-la-la-la-la-la-la,
la-la-la-la-la-la,
la-la-la-la-la-la-Ia,
la-la-la-la-Ia-la.
ÞA varð kunningi. minn orðlaus og þagnaði. Ég
hafði unnið glæsilegan sigur«.
—o—-
Hanna: »Hvað gerir þu þegar þú sérð óvenju-
lega fallega stúlku?«
Beta,: »Ég horfi á hana stundarkorn, en svo
verð ég leið á því og legg frá mér spegilinn«.
—o—
Móðir (kemur inn og sezt á stól): »Æ, hvað ég
er þreytt núna. Ég get hvorki hrært legg né liö«.
Láki litli: »Þá er bezt að ég segi þér frá því,
að ég er búirin að borða allar kökurnar, sem þú
geynrdir frarnmi í skápnum og ætlaðir að h.afa
til morgundagsins«.
Arni: »Það er nú i raun og veru ákaflega, gott
og hentugt að vera sköllóttur á ferðalagi«.
Bjarni: »Nú hvers vegna?«
Árni.: »Af því að þá þarf maður h.vorki að hafa
með sér greiðu eða hárbursta«.
Bjarni: »Viltu þá ekki láta, draga. úr þér tenn-
urnar, svo að þú þurfir ekki að hafa með þér
tannbursta?!«
—-o—
Húsbðndi (hefir verið að lesa í blaöi): >Hér
er sagt frá frægum manni, sent er nýdáinn. En
hvernig slendur á því, að blöðin segja aldrei frá
því, þegar frægir menn fæðast?«
—o—
Frú B. þðttist syngja ákaflega vel, en áheyr-
endum hennar þótti hún hafa sterka, stirða og
bola'ega rödd. Einu sinni sagði hún við manninn
sinn:
»Maðuri.nn, sem kom að finna, þig í gær, þeg-
ar ég’ var að syngja, sagði, við mig, að hann vildi
óska, að ha,nn hefði röddina mína. Hvaö er hann’
Veiztu það?«
Maðurinn: »Já, hann er uppboðshaldari«.
—o—
Kennari: »Hvað er síldarnet?«
Drengur: »Það er stór hópur af götum, sem eru
bundin saman með seglgarni«.
—o—
Frú Feilan hafði legið nokkra daga meðvitund-
arlaus. Þegar hún raknaði við aftur, var fyrsta
spurning hennai' þessi: »Eru kjólárnir með sama
sniði enn þá?«