Ljósberinn - 01.12.1941, Blaðsíða 6

194
I. J 0 S lí E R 1 N N
feS M
m m
! r*-.*v •••••••••••••••••••••i
• : •••.....................I......
V CO ••• vSrV
.vv
<t i
• •••••••A /••••••••••••••••••••••••• ■ ■' : ^ )
l W / .......................•••* • i
•, %• i
EINIV DAGUR í JERÚSALEM
EFTIR PRÓFESSOR MAGNÚS JÓNSSON
i :
! :
G ÆTLA að segja ykkur frá
einuiu degi í Jerúsalem. Það
var ekkert sérstaklega merki-
legt við Jiann umfrain aðra
daga. En liann er gott dæmi þess, Jivern-
ig þessir undradagar liðu í Jerúsalem.
Nú stendur þetta allt fyrir Iiugskotssjón-
um mér eins og Iieillandi draumur, einn
gióandi sólskinsdagur í sælulilandinni
þreytu og ofmettun andlegra nautna. Ég
get tekið uálega livaða dag sein er, og
ég hitti hér á 28. júní. Ég fer að lesa
dagbók mína og sé, að þessi dagur hefir
ekki verið nein undantekning. Það er þá
bezt að ég fari að mestu eftir henni.
Hún rifjar uudarlega skýrt upp þetta dá-
samlega æfintýri. Bara að ég gæti gert
það lilandi og ljóst fyrir öðrum líka.
Ég vakna klukkan hálf sex og minn-
ist þess að það er afmælisdagur einnar
af dætrum mínuiu. Ég sendi henni heilla-
skeyti í huga mínum og vona að öllum
líði vel heima. Það er laugt síðan ég lieí
fengið Jrréf. Og myndin af öllu Jieima
stendur mér enn skýrar fyrir sjónum en
venjulega. Hvílíkur munur sem getui'
verið á umhverfi á ekki stærri hnetti en
jörðin okkar er! En það þarl þó ekki svo
stóran lilut eins og jörðin er, til þess að
auðlegð tilverunnar komi í ljós.
Ég fer fram úr og sezt i náttfötunum
við að skrifa. Ekki er hætta á kulda.
Kirkjuklukkur kveða við og titrandi
hróp frá bænaturnum Múhameðstrúar-
rnanna. Klukkan er þá orðin sex.
Nokkru síðar er barið að dyrum og ég
þykist vita að það sé íerðafélagi minn
prófessor Asmundur. En liurðin opnast
ofurlítið og í gættina kernur einkenni-
legt andJit. Það er ákaflega magurt og
lirukkótt, útitekið og einkennilegt og mér
Jiálfbregður við. Hvaða Araliahöfðingi er
liér að brjótast inn til mín. En andlitið
talar þá dönsku og fer að aJ’saka þetta
innbrot, og segist heita Aage Schmidt.
Jæja, hér var hann þá kominn Sílómað-
urinu frægi, dr. Schmidt, sem hefir setið
áratugum sarnan og grafið eftir biblíuminj-
um, sérstaklega í hinum forna helgistað í
Síló, þar sem EJí sat og varðveitti sátt-
málsörkina og þar sem hann lieið sinn
hryggilega dauðdaga. Dr. Schmidt lifir
og andar í fornleifunum, gömlum krukk-
um og leirbrotum, tiglagólfum og horg-
armúrum. Já hann lifir í þessu og það
lifir í honuin. Haun talar um Jósúa og
Akab eins og það væru kunningjar, sem
Iiann umgengist daglega, aldirnar hverí’a.
EIí og Heródes mikli geta gengið hlið
við hlið með dr. Schmidt.
Hann vill fara með okkur eitthvað um
bæinn og það er ágætt. Ég stefni hon-
um til okkar í hádegismatinn og svo fer
hann.
* *
*
AHt stóð Jieima. Dagbókum og slíku
var lokið og svo hom maturinn og dr.
Schmidt, og við fórum út með houum.
Gengum við inn um Damaskusliliðið,
niður eftir Salómonsgötu. Hún var jafn-
full eins og vant er af l’é og ösnum og
mönnum og vörum. Hvílík gata! Ég má