Ljósberinn - 01.05.1945, Blaðsíða 3

'$wm
sfl^Sí: Íívfit böcnuntt-m &í
koma W triin M bánuiS ]iíim þaí tVkv
’puí aÓ sltkum híyrir @ués ríki tiL.
argangur
Reykjavík, apríl—maí 1945
4.—5. tölubla'S
JÓNAS HALLGRÍMSSON:
(JR HULDULJÓÐUM
Skáldið lœtur Eggert Ólafsson mœla svo:
„Smávinir fagrir, foldarskart,
fífill í haga, rauS og blá
brekkusóley! við mœttum margt
muna hvert öðru að segja frá.
PrýSi þið lengi latidið það,
sem lifandi GuS hefur fundið síað
ástarsœlan, því ástin hans
alstaðar fyllir þarfir manns.
Vissi eg áður voruö þér,
vallarstjörnur um breiSa grund!
fegurstu leiðar Ijósin mér,
lék eg að yður marga stund;
nú hef eg sjóinn séð um hríS
og sílalœtin smá og tíð —
munurinn raunar enginn er,
því allt um lífiS vitni ber.
Faðir og vinur alls, sem er!
annastu þenna grœna reit;
blessaðu, faðir! blómin liér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley! sérðu mig?
Soföu nú vœrt og byrgöu þig;
hœgur er dúr á daggarnótt;
dreymi þig Ijósiö, sofSu rótt!
Smávinir fagrir, foldarskart!
finn eg yöur öll í haganum enn;
veitt hefur Fróni mikiö og margt
miskunnar faöir; en blindir menn
meta þaö aldrei eins og ber,
unna því lítt sem fagurt er,
telja sér lítinn yndis-arö
að annast blómgaöan jurtagarö“.