Ljósberinn - 01.05.1945, Side 11

LJÓSBERINN
HJASSIOG TfiÖLlKiHLINB KnRRIRIBDIBDlBDI
SAGA EFTIR SIRI RHODIN
„Rólegur Rappo, stilltu þig, drengur
minn, Rakka, kisi litli og ég verða einnig
að fá sinn hluta“, sagði Hjassi, og skif'ti
flatkökunni í fjóra jafna hluti.
Hjassi var reyntlar vikadrengur hjá
nískasta bóndanum í byggðarlaginu. En
þótt maturinn væri af skornum skammti,
voru gnægðir af skönnnum og löðrung-
um. En Hjassi litli tók það nú ekki nærri
sér, hann var glaður og reifur og lék á
alls oddi, þrátt fyrir það. Hann vann öll
verk sín eins vel og frekast var kostur,
og skifti fátæklegum matarskammtinum
samvizkusamlega á milli sín og félaga
sinna. En félagar hans voru tveir síhungr-
aðir hvolpangar, Rappo og Rakka, og
fjarska horaður kettlingur, sem hét Mans.
Hjassi litli sjálfur reri þá ekki heldur
í spikinu. Frá því að Iiann var dukunar-
lítill angi hafði hann þrælað hjá öðrum,
og oft orðið að taka nærri sér. En lion-
um gerði þetta ekkert til, hann var góð-
ur strákur og glaðlyndur, greiðvikinn og
hjálpsamur, og gaf öðrvun sem minna
fengu með sér af þessum litla mat sín-
um, og var ætíð boðinn og búinn til þess
að taka að sér lítilmagnann og verja mál-
stað þess minni máttar, þegar hann gat
því við komið.
Loks varð þó með öllu ómögulegt að
lynda við karlinn, húsbónda hans. Hann
minnkaði matarskammtinn og lamdi og
sparkaði í Hjassa, þegar hann fékk liönd-
um undir komið. Nú var Hjassa litla loks
nóg boðið, og einn góðan veðurdag kvaddi
liann vini sína, hryggur í bragði, og hugg-
aði þá með því, að þegar liann yrði rík-
ur, skyldu þeir fá ósköpin öll af sæta-
brauði og öðru sælgæti.
Og svo lagði Hjassi enn af stað út í
veröldina.
Þegar hann liafði gengið langa stund,
mætti hann manni, sem var klæddur
dragsíðri spræklóttri kápu með húfu á
höfðinu, sem var eins og hvítasykurstopp-
ur í laginu. Þessi gamli maður gekk viö
langan staf, hafði afskaplega langt og
hvítt skegg. Hann var voðalega stór með
græn gleraugu á ógurlega fyrirferðar-
miklu, kengbognu arnarnefi.
„Jæja, svo þú ert á leiðinni til kon-
ungsliallarinnar, Hjassi sæll“, sagði karl-
inn og nam staðar, og drundi í honum.
Hjassi starði höggdofa á þennan
ókunnuga mann. Hvernig gat hann vitað
livað Hjassi hét, og að hann ætlaði sér
til konungshallarinnar. Hjassi vissi naum-
ast sjálfur að hann ætlaði sér þangað.
„Já, horfðu bara á mig, drengur minn.
Þú hefur víst heyrt talað um tröllkarí-
inn Kurriribumbumbum. Ég er einmitt
tröllkarlinn Kurriribumbumbum, ein-
mitt sá liinn sami, sérðu“.
Drengur liafði svo sem heyrt talað um
hann. Hann var voldugasti tröllkarlinn
í öllu ríkinu. Það gengu margar sögur af
lionum. Hann gat meira að segja breytt
manneskjum í dýr. Það var hroðalegt,
0
71