Ljósberinn - 01.05.1945, Síða 20

L JÓ SBERINN
Fimm nýjar
„Nú er hætt að rigna!“ kallaði Ástríð-
ur litla út um gluggann. „Komdu fljótt,
Guðrún, og svo skulum við koma í búð-
arleik“. Eg er búin að finna stóran tóm-
an kassa, sem við getum haft fyrir búð-
arborð; hann hentar ágætlega til þess. Svo
hef ég marga ljómandi góða smá hluti,
sem við gettun verzlað með. Flýttu þér
að koma, því að veðrið er yndislegt“.
Guðrún leit út mn gluggann.
„Já, ég skal koma undir eins“, svar-
aði liún.
Það leið ekki á löngu þar til leikur-
inn var í algleymingi hjá þeim. Tvær
aðrar telpur komu til þeirra og langaði
til að vera með þeim, og leyfði Ástríður,
sem var kaupmaðurinn, þeim það. En
hve það var gaman að leika búðarleik!
Þegar þær voru húnar að leika sér
nokkra hríð sagði Ástríður: „Heyrðu,
Guðrún, það á að halda liátíð í sunnu-
dagaskólanum á sunnudaginn kemur.
Langar þig ekki til að koma þangað með
okkur?“
„Nei, ég kæri mig ekkert um sunnu-
dagaskólann lengur, síðan hún Britta
flutti svona langt í burtu og getur ekki
komið þangað. Við vorum alltaf saman
þangað“.
„En að þú skulir geta fengið af þér,
að hætta við að koma þangað, Guðrún“,
sagði þá Ástríður. „Það er raunalegt fyr-
ir kennslukonuna livað margar liafa hætt
að koma í skólann upp á síðkastið. Þeg-
ar Britta flutti og þú hættir að koma, vor-
um við bara fimm eftir í liennar flokki.
Veiztu hvað mér hefur dottið í liug að
við skyldum gera?“
„Nei, hvað er það?“
„Við, þú og ég, gætum farið upp til
þeirra, sem fluttu í liúsið hérna í vik-
unni sem leið, og spurzt fyrir um það,
livort telpurnar þeirra megi ekki koma
með okkur í sunnudagaskólann. Þá gæt-
um við fengið þær í okkar flokk“.
„Mér er nú ekkert um að fara þangað
til að spyrja um þetta“, svaraði Guðrún,
„því að ég þekki fólkið ekki neitt. En
við gætum spurt telpurnar sjálfar um
það fyrst hvort þær liéldu að þær fengju
að fara“.
„Anna, María og Rut, koinið þið hing-
að!“ kallaði Ástríður þá.
Telpurnar þrjár komu hlaupandi til
þeirra.
„Haldið þið að foreldrar ykkar mui'i
leyfa ykkur að koma með okkur í sunnu-
dagaskólann? Það á að vera hátíðasam-
koma þar á sunnudaginn kemur, og
kennslukonan bað okkur að gera það
sem við gætum til að fá aðra með okk-
ur. Ó, komið þið nú með okkur! Þið get-
ið ekki ímyndað ykkur hvað skemmti-
legt er að vera þar, og svo er þar að
auki hátíð á sunnudaginn!“
Jú, telpurnar voru fúsar að fara þang-
að, sem Ástríður fór, því að hún hafði
ávallt verið vingjarnleg og góð við þær,
síðan þær fluttu í nágrennið. Hún lof-
aði þeim ætíð að vera með sér í leikj-
um. En Ástríður þurfti að fara og spyrja
mömmu þeirra um þetta.
Ástríður gerði það, þá þegar og koin
aftur eftir litla stund og var þá hin
ánægðasta yfir erindislokunum. Móðir
80