Ljósberinn - 01.05.1945, Blaðsíða 31

BÆN
Öeyg mig á5 vild þinni, hjarta mitt hrœr,
himneski Drottinn og frelsari kœr,
líkt og þá vorblœrinn vellinum á
vermandi beygir hin nýsprottnu strá.
Beyg mig að vild þinni, hjarta mitt hrœr,
hreinsa mig, Jesús, og dreg mig þér nœr;
sál mína fyll hinni sœlustu von —
send mig að hugga, Guðs ástríki son!
Drottinn, ég legg mig sem leir þér í hönd,
lát þaö nú veröa, sem þráir mín ónd,
Gu5 minn og faöir — mér gef þú aS ker
geti ég or'ði'8 til vegsemdar þér.
Beyg mig að vild þinni, bentu mér á,
hezt er allt, Drottinn, sem þér kemur frá.
^egina faöir, sem veluröu mér,
viljugur geng ég, því barn þitt ég er.
B. J.
„Brúnn þakkar þér fyrir sig“. Svo tók
hann nokkuS af viönum af vagninum og
hesturinn komst hæglega upp brekkuna
ttieð það, sem eftir var.
En Gréta litla var glöð yfir árangrin-
Um. Mamma hafði líka oft sagt það, að
Guð vildi að við værum ávallt góð við
úýrin og ættum aldrei að berja þau eða
^nisþyrma þeim.
Svona fór það, þegar hún Gréta litla
^ér ein í búð í fyrsta sinn fyrir hana
toörnmu sína, að hún bar sigur úr bít-
1,111 í viðureign við stóran mann og
8terkan.
(Barnavannen — Sj.)
LJÓ SBERINN
BUMBUSLAGARINN OG
HERFORIN GINN
Enskur kapteinn bauð einu sinni
bumbuslagara sínum, sem var ungur
drengur, glas af víni. En bann vildi ekki
drekka það, því að hann sagðist vera
bindindismaður.
„En þú skalt nú samt drekka það“,
sagði kapteinninn. „Þú ert búinn að fara
erfiða ferð. Drekktu það bara!“
En drengurinn neitaði þó aftur, og
kapteinninn sneri sér þá til hershöfðingj-
ans:
„Litli trumbuslagarinn okkar vill ekki
með nokkru móti drekka staup. Hann
verður víst aldrei góður hermaður“.
„Hvað er að heyra þetta!“ sagði hers-
böfðinginn, „gerir þú ekki strax, það sem
yfirmaÖur þinn skipar?“
„Herra hershöfðingi“, sagði drengur-
inn. „Ég vil gjarnan hlýða yfirboðurum
mínum, en ég drekk ekki áfengi, því að
það er skaðlegt“.
„Já, en ég skipa þér að drekka staup
af víni“, sagði hershöfðinginn hörkulega.
Drengurinn liorfði upp til hans með
tárin í augunum og sagði:
„Herra hershöfðingi. Faðir minn dó
af drykkjuskap, og ég hef lofað mömmu
minni að hragða aldrei sterka drykki.
Það loforð verð ég að halda“.
„Þú ert ráðvandur drengur“, sagði
lierforinginn, hrærður í huga. „Það var
ekki alvara mín, að þú ættir að drekka
vínið. Ó, að allir menn væru eins vilja-
sterkir og þú! Þú verður áreiðanlega góð-
ur hermaður“.
— BragðaÖu aldrei fyrsta staupið.
„Pétur Bingó“ þýddi.
91