Ljósberinn - 01.02.1949, Blaðsíða 8

4
LJOSBERINN
„Komdn [iá, Kóbert, og sittn Iiérna. Þú lief-
ur rétt fyrir þér, ég er búin að sitja Iié.rna
nógu lengi“.
Af hverju roðnaði luin svona skyndilega
og af liverju bafði Iiún svona fljótt bug-
skii>ti? Það var orðið frá sunnudagaskólan-
uin: „Ef nokkur \ili fylgja mér, látið liann
afneita sér og taka npp sinn kross“. Hún
fyrirvarð sig fyrir sjálfa sig. Var það kross
að tala uni að víkja úr sætinu við blið föður
síns fyrir sínuin kæra, litla bróður? Fyrst
bún gat ekki einu sinni afneitað sér í svo
lílilmótlegu, bvernig átti liún þá að geta
fylgt Jesú og tekið upp krossinn sinn, þegar
bann mætti henni?
Morguninn eftir heyrði Iiún hina kunnu',
kallandi röddu móður sinnar, Jóliönnu fannst
eins og liiín befði beinlínis lieyrt sagt „góða
nótt“ við kæru foreldrana sína. Ilún átti
dálítið erfitt með að kojnast á fætur úr mjúku
beðinu sínu á morgnana, einkum á niánu-
dagsniorgnana. En var það mamma, sem kall-
aði? Var það ekki draumur, Inin sneri sér
á bina bliðina. „Jóbanna, Jóbanna. Komdu
á fætur! Þú kemur allt of seint að morgun-
borðinu. Þá bljómaði orðið aftur til Jóbönnu
uin það að afneita sér og taka upp krossinn.
Og enn roðnaði bún djúpt og var fljótt glað-
vakandi. Að liugsa sér, að lienni væri það
kross, að heyra ljúfu móðurröddma kalla
á.sig að morgni.
„Nú beld ég, að ég skilji það“, sagði bún,
meðan Inin var að klæða sig. „Það er víst
smákrossinn minn, af því mig vantar liina
stærri; á þessum krossi á ég að æfa mig að
taka, glöð og fús vegna míns kæra frelsara,
sem bar sinn kross fyrir mig“.
Og síðan gekk bún út úr herberginu, kraup
þar til bænar og bað: „Kæri Drottinn Jesús!
Eg er ekki nema lítil telpa, en vildi svo fegin
vera ein af litlu smælingjunum þínum.
Kenndu mér að þekkja hvað sé krossinn
minn (lag frá (legi og hjálpaðu mér til að
taka liann upp og bera bann. Það er svo lítið,
en ég get gert það þín vegna. Þú veitir mér
viðtöku og kennir mér að gera meira á þín-
uni tíma. Amen“. B. J. þýddi.
Biblían mívi
Hér Biblían er bókin rnín,
sern bendir á þau rát5,
aö herrann Jesú hitnni jrá
nxér helga gefur náö.
Hún er mitt shjól um œvitífi,
í oröi hennar finn,
aö stööugt hérna styfiur mig
í starfi frelsarinn.
Svo Ijiift á hreinni lífsins braut
hún leifiir œtífi rnig,
og færir mér sitt frelsi hér
á fórnur helgum stig.
()g blítl og vel liún bendir á
(iii brot mín séu kvitt,
því Kristur hann á krossi dó
og keypti barnifi sitt.
(), blessufi helga bókin mín,
sem býfíur minni sál
nð kanna Jesú kœrleiks mátt
og krossins fagra mál.
Kný ég enn á kœrleiksyl,
kraftur ei má dvína,
Ljósbera mig langar til
Ijóöifi ínitt aö sýna.
Margrét Jónsdóttir
frá Búrfelli.