Ljósberinn - 01.02.1949, Blaðsíða 14

L J Ó S B E R I N N
10
betur fegurðina í dal drengjanna. Með mynd-
unum eru fluttir söngvar og liljómleikar af
hljómplötum. Er það mestmegnis söngur og
leikur Skógarmanna sjálfra. — Kvikmyndin
lilaut mikið lof og aðdáun og var sýnd 3
sinnum í Reykjavík fyrir börn og 3 sinnum
fullorðnum. Þó fóru ýmsir á mis við liana,
en fá vonandi að sjá liana síðar.
Fimmtudaginn 6. janúar var A. D. fundur.
Þar voru lesnir upp kaflar úr æviminning-
um séra Friðriks og minnzt fornra minninga
úr félaginu. Tíu meðlimir gengu í félagið
á þeim fundi og einn næsta fimmtudag.
Tvær hátíðar aðrar voru haldnar í félag-
inu í sömu viku, jóla- og nýársfagnaður K. F.
U. M. og K. og ársbátíð Skógarmanna. Varð
það til að auka enn á liátíðagleðina.
Höfðinglegar gjafir bárust félaginu einnig.
Félagið slarfar í 4 deildum: Aðaldeild fyrir
unga menn, er náð bafa 17 ára aldri, Ung-
lingadeild fyrir pilta lö1/^—17 ára, Yngsta
deild fyrir drengi 10—13 ára og Vinadeild
fyrir drengi 7—9 ára og jafnvel yngri. Sunnu-
dagaskólinn starfar fyrir börn innan ferm-
ingar. Skógarmenn vinna sumarstarf í Vatna-
skógi og fleira. Bókasafn og kveldskóli styðja
að aukinni þekkingu og lestri. Fleiri slarfs-
greinar mætti og lelja.
Höfuðmarkmið félagsins er að útbreiða ríki
Jesú Krists meðal ungra manna. Félagið
starfar á grundvelli evangeliskra Iútherskra
játninga.
FertiamuSiiriim: — Geturð’u sajit inér, l’cliir, livar
pósthúsitV er?
I'élur: — Hvernig veiztu, aó ég heiti Pétur?
FerSamaSuriim: — Eg. gizkaiVi á JiaiV.
Pétur: — Nú, ]>á gelurð'u Iíka gizkað' á hvar pósl-
húsið er.
l/ng slúlka: — GetiiV ]»ér hugSáiV yiVur l>aiV, Tlanncs,
mig var alltaf aiV dreyma yður í nótt.
Ungur maSur: — Öh, er JiaiV — er ]>að niögulegt?
Unga stúlkan: — Já, ég lilýt aiV hafa horðað citt-
livað, sein ég hef ekki þolaiV.
Sá, sem á hann truir,
verður sér ekki
til minnkunnar.
„Það er kalt og vætusamt úli“, sagði inóðir
Grétu við litlu stúlkuna sína, „og skórnir
þínir eru gölóttir og lélegir, og þar sem þú
átt heldur enga vettlinga, þá er víst bezt,
að þú sitjir lieima í dag“.
„Elsku mamma“, kallaði Gréta upp. „Mig
langar svo að fara í sunnudagaskólann.
Kennslukonan J>ar segir okktir svo margt
indælt; ég finn þar ekki lil kuhlans, og ]>ar
er allt lilýtt. Ég skal taka vel eftir, ltvað
kennslukonan segir, og ég fæ líka blað og
smábækling til lesturs; má ég svo ekki fara?“
„Jæja, farðu þá, þar verður ]>ér lieitt góð-
an klukkutíma og það er gotl í þessum næð-
ingi“.
Þessi fálæka móðir varð að vinna baki
brotnu dag eftir dag, tiI að hún og börnin
hennar befðtt nóg í sig og á; bún vafði þunna
slitna sjalinu sínu inn litlu stúlkuna sína og
kyssti bana svo að skilnaði.
Tekstinn í skólanum þennan daginn var
um Elía spámann, sagði frá því, er Guð bauð
spámanninum að fara til fátækrar ekkju í
Sarepta, er hafði því sem næst ekkert til
viðurværis og hjá benni átti spámaðurinn
að bafast við. Kennslukonan sagði börnunum,
að þótt ekkjan befði ekki baft nema mjöl-
Imefa í keri og viðsmjör í krús, |>á bafi
litin þó viljað gefa spámanninum af því.
Hún trúði, var Guði hlýðin og bakaði bitnda
spámainiinum, áður en bún og sonur lienn-
ar neyttu nokkurs af þessum matvælum, og
Guð launaði henni trúna með því, að mjölið
í kerinu þvarr eigi og smjörviðarkrúsin læmd-
ist eigi.
Síðan sagði kennslukonan: „Nú skuluð þið
kera af þessari sögu að vera ávallt Itlýðin
og minnast |>ess, að Guð elskar ykkur, og
|>ið gleðjið hann, ef þið eruð sífús að hlýða