Ljósberinn - 01.02.1949, Blaðsíða 32

28
L J Ó S B E R I N N
„Hvcrg vegna?“ spurði Tommi órólegur.
„Af ]>ví að í kvöld liefurðu eignazt óvin,
or gelur orðið j)ér liættulegur".
„0“, sagði Tomiui og reyndi að gera lítið
úr ])essu.
„Já, liann getur orðið hættulegur“, endur-
tók bókarinn. Þú finnur aldrei lciðina lil
leiks\ iðsins í Franska leikhúsinu á þennan
hált, en það cr leiðinlegt, því að ]>ú licfur
góða liæfileika. Já, það er leiðinlegt, víst cr
það lciðinlegt!“
Og Toinnii-átti eflir að rcvna það, að spá-
dómur Bellerose var á rökum reistur.
VIII.
Kina og maSur sáir, uppskcr niaSur.
Daginn eftir var mikill fögnuður í frönsku
herbúðunum. Sigur var unninn og stríðinu
þar með lokið.
Leikurunum hafði borizt lil eyrna, að kon-
ungurinn ætlaði að lialda mikla veizlu í her-
búðununi. Það lá ])ess vegna nægilegt verk-
efni fyrir. Þeir fóru að athuga farangur sinn
og búninga og vita, hvort nokkuð væri glatað.
Menn þyrptust þangað, sem farangursvagn-
arnir stóðu, og eftir talsverða leit og erfiði
fann hver og einn það, sem liann leitaði að.
En Tonnni uppgötvaði sér til mikillar skelf-
ingar, að kassinn með hlutverkuin leikaranna,
er honuin hafði verið trúað fvrir, var hvergi
sjáanlegur.
Hann minntist þess nú, að þegar orustan
átti að hefjast, höfðu leikararnir fengið skip-
un um að leita hælis í bænum, er var skammt
frá vígvellinum. Þá liafði liann gleymt kass-
anum í einum farangursvagninum. Þegar hon-
um varð Ijóst, hvaða afleiðingar þessi ófyrir-
gefanlega léttúð gæti liaft í för með sér, niun-
aði minnstu að liann legði árar í bát og færi
að vökva músum. Honum var Ijóst, að liann
hafði svikizt af verðinum. Hvað mundu leik-
ararnir segja, þegar þeir fréttu, að hin dýr-
mætu leikrit væru glötuð?
En honum gafst ekki lími til langrar tun-
hugsunar. Skammt frá sá hann Molé. Haim
ræddi af mikilli ákefð við Bellerose og
spurði:
„Hvar er hlutverk initl- í „Phædra“?
„Eg skal spvrja Tomma“, svaraði gamli
íifaðurinn.
„Nú kemst allt upp“, liugsaði Tonnni, um
leið og liann sá Bellerose koma á móti sér.
En Tommi var hugrakkur og heiðarlegur
drengur, og lionuin var Ijóst, að hann hafði
breytt ranglcga. Hann sagði því, áður en
Bellerose liafði spurt hann, hvernig allt var
í pottinn búið.
Þólt gamla bókaranum hefði verið sagt,
að París stæði í Ijósum logum, hefði liann
tekið Jieirri fregn með meira jafnaðargéði en
þeim skelfilegu tíðinduin, er Tonnni sagði
honiiin. Með gleraugun á nefinu stamaði hann
út úr sér skelfdur á svi[):
„Hefur ])ú þú týnt kassanum með leik-
ritunum í?“
Bellerose lét fallast niður á bekk. læik-
ararnir koniu Jijótanili úr öllum áttum til
að lieyra, hvað' væri á ferðum. Og svo skall
stórviðrið á. Allir skömmuðu Tomma og
völdu honum óþvegin orð. Molé lét ekki
standa á sér, og jafnvel Klara reyndi ekki
að afsaka framkomu hans.
„Farðu!“ öskraði Molé. „Ég þoli ekki að
sjá þig hér lengur!“