Ljósberinn - 01.02.1949, Blaðsíða 30

26
„Ég þori að veðja, a<\ þetta er lilla stúlkan,
seni Tommi liefnr svo oft talað um“.
„Alveg rétt, Hans“, svaraði Tommi glaðlega.
„Gerðu svo vel og konnlu inn fyrir, stúlka
góð“, mælli Hans. „Vinir Tomma eru einnig
vinir mínir“.
Tommi fór að segja frá kvöldunum í leik-
húsinu. Hann sýndi lieiini margar smágjafir,
sem greifar og liertogar höfðu gefið lionum,
og liann gaf lienni nokkrar Jieirra. Þá liermdi
hann eftir hinum ágæta leikara Molé. Það
var gaman að sjá drenginn ganga fram og
aftur, slá út höndunum og mæla af munni
fram alvarleg ljóð.
Marta var yfir sig hrifin. En tíminn leið,
og áður en þau vissu af sló klukkan fimm
högg.
„Hún er fimm!“ hrópaði Toirimi. „Ég verð
að fara til leikhússins!“
„Og hænsni greifans!“ mælti Marta.
„Hvenær sjáumst við aftur?“ spurðu hæði
hörnin, um leið og þau skildu.
En Hans vissi ráð. „Þú getur komið með
hænsni til okkar. Það er enginn vafi á því,
að ungfrúin getur borðað hænsnin þín, ég skal
tala við matreiðslumanninn“.
Tommi |>rýsti þakklátur liönd Svisslend-
ingsins, en Marta liljóp upp um liáls honum
og kyssti báðar hnöttóttu kinnarnar lians.
Síðan hljój> drengurinn lil leikhússins, en
stúlkan til greifans. Hans horfði lirærður á
eftir þeim.
„Ungfrúin mun áreiðanlega borða mörg
liænsni í framtíðinni“, hugsaði hann.
En óvæntir atburðir réðu J>ví, að hin góðu
áform Hans færðust úr skorðum.
Morgun nokkurn á J>ví herrans ári 174S
vöknuðu Parísarbúar við J>að, að stríð var
skollið á. Fimmtíu þúsund Englendingar og
Þjóðverjar hrutu sér leið til Lothringen og
frönsku hershöfðingjarnir liörfuðu til baka.
Þá var ákveðið að konungurinn sjálfur færi
í hroddi fylkingar fyrir hernum, en Lúðvík
XV. vildi að öll hirðin færi með sér.
En hirðin gat ómögulega verið án leiklist-
arinnar, Jiótt í herhúðunnm væri. Það var
LJÓSBERINN
J>ess vegna ákveðið, að leikarar konungsins
færu líka.
Þegar Tommi kom til leikliússins um kvöld-
ið og heyrð’i J>essi stórkostlegu tíðindi, þótti
lionum mjög miður. Hvaða not yrðu fyrir
liann eða skemlana lians í stríði?
En hann Ijómaði allur af ánægju, þegar
Hans sagði við hann:
„Jæja, Tommi, J>ú ferð líka í stríð!“
„Æ, því er nú miður!“ svaraði drengur-
inn angurvær.
„Jú, víst ferðu! Ungfrú Klara hefur látið
skrifa J>ig á listann. Þú átt að gæta kassans,
sem <>ll hlutverkin eru geymd í. Það er virð-
ingarverð staða, vinur minn!“
Tommi gat í hvorugan fótinn stigið fyrir
monti. Hann átti að fara í stríð með öllum
konunglegu leikurunum. Það var ótrúlega
mikil hamingja, er honum liafði fallið í skaut!
VII.
Réttlát refsing.
Leikararnir lögðu af stað viku seinna. Þeir
áttu að mæta konunginum og liirðinni í Metz,
en J>ar átti að halda stóra veizlu til að fagna
væntanlegum sigri.
Tonnni hafði lofað Mörlu litlu að skrifa
lieiini <>g greina henni frá öllum ævintýr-