Ljósberinn - 01.06.1957, Qupperneq 20

Vindáshlíð kallar!
Stúlkurnar kjósa Vindáshlíð til sumardval-
ar í sumar, eins og svo margar hafa gert
undanfarin ár. Sumarbúðir K.F.U.K þar
njóta stöðugt vaxandi vinsælda. Stúlkum er
heimil þátttaka hvaðan sem er af landinu og
hvort sem þær eru meðlimir í K.F.U.K eða
ekki.
Flokkar hafa verið ákveðnir sem hér segir:
1. fl. 6. júní — 13. júní (9—12 ára.)
2. fl. 13 júní — 20. júní (9—12 ára.)
3. fl. 20. júní — 27. júní (9—12 ára.)
4. fl. 4. júlí — 18. júlí (9—12 ára.)
5. fl. 18. júlí — 25. júlí (13 og eldri.)
6. fl. 25. júlí — 8. ágúst (9—12 ára.)
7. fl. 8. ágúst — 15. ágúst (9—12 ára.)
8. fl. 15. ágúst — 22. ágúst (17 og eldri.)
9. fl. 22. ágúst — 29. ágúst (17 og eldri.)
Sumir flokkanna eru þegar fullskipaðir,
þegar þetta er ritað. Allar nánari upplýsingar
eru gefnar í K.F.U.K.-stofunni í húsi félags-
ins Amtmannsstíg 2 B, Reykjavík, alla virka
daga nema laugardaga kl. 4—6 e. h. Sími
3437. (Nýtt númer verður 23310.)
kom upp um þá, hvar þeir földu sig. Dökk-
grár fugl með ákaflega stóran boginn gogg,
flögraði skammt frá þeim. Marglitir fuglar,
ekki ósvipaðir páfagauk, flugu syngjandi milli
trjákrónanna.
— Heldur þú, að hér séu Ijón? spurði Steinn.
— Já, hér eru ljón. En þau fara ekki á kreik
fyrr en farið er að dimma. Þá verðum við að
hreiðra um okkur í bílnum.
— Heldur þú, að við verðum hér í nótt?
Pabbi og mamma búast við okkur í kvöld.
— Það er undir því komið, að einhver fari
hér um og vilji hjálpa okkur, svaraði Abebe.
Það getur líka skeð, að áin minnki. Okkur
liggur svo sem ekkert á.
Steini fannst nú annað. Hann var farinn
að verða kvíðinn og áhyggjufullur. Hann hafði
þó hlakkað ákaflega mikið til þessa ferðalags.
Bíllinn bilar og Belatjo bregzt.
Þegar leið á daginn varð Abebe einhvers
var. Hann stökk á fætur og hlustaði.
— Þarna eru menn, sagði hann og benti í
átt til vegarins. Við skulum reyna að ná sam-
bandi við þá.
Steinn hlustaði, en heyrði ekkert nema ár-
niðinn og fuglakvakið.
— Fyrst verðum við að vekja Belatjo. Hann
verður að gæta bílsins. Steini gekk illa að
vekja hann.
— Hvað gengur nú á? spurði Belatjo úr-
illur.
— Þú verður að vakna. Abebe segir, að
hann hafi heyrt til mannaferða. Við ætlum
að fara og athuga það.
Belatjo skimaði í allar áttir, en sá ekkert
óvenjulegt. Drengirnir gengu um stund í hálf-
rökkri undir þéttum trjákrónum. Trén lækk-
uðu brátt og var bjart á milli þeirra. Hér og
þar gnæfðu yfir skógarkjarrið risahá Akkasíu-
tré, sem mest líktust útþandri regnhlíf.
Þeir komu brátt auga á mennina, sem
Abebe hafði heyrt til. Hópur ákaflega dökkra
manna sátu á flöt við veginn. Þeir voru nán-
ast alveg berir. Sumir voru með mittisskýlu
eina klæða, aðrir í stuttum buxum eða með
shamma á herðunum. Það var fljótséð, að
þeir voru hirðingjar. Löngu stafirnir þeirra
sögðu til um það og spor eftir búfénaðinn.
Mennirnir horfðu forviða á drengina, þegar
þeir sáu þá koma. Steinn ávarpaði þá á
amharísku, en þeir hristu höfuðið og svöruðu
á máli, sem hann skildi ekkert í. En Abebe
gat talað við þá, en átti þó erfitt með að skilja,
hvað þeir sögðu. Steinn skildi aðeins eitt orð,
makina, en það merkir bíll. Mennirnir virt-
ust fúsir til að gera það, sem Abebe bað þá
um, risu á fætur og gengu niður að ánni.
Belatjo skipaði fyrir verkum með mikilli
háreysti, og óðu hirðingjarnir þegar út í ána,
en Belatjo settist inn í stýrishúsið og gaf fyr-
irskipanir sínar þaðan. Mennirnir reyndust
vel, og var bíllinn kominn upp á bakkann
LJÓSBERINN
84