Nýtt kirkjublað - 01.11.1911, Blaðsíða 13
NÝTT KIEKJTJBLA©
25B
að þeir skyldu nema land saman vestur á sléttuflæmum Am-
eríku til þess að vinna mannkyninu gagn með góðri fram-
göngu, þá snart hinn helgi andi tímans þessa tvo yngstu niðja
hinna fornu víkingaþjóða Norðurlanda. Og báðir efndu það
er þeir hétu.
Það er nálega frá dæmum hvað mikið álit og ástsæld hinn
umkomulitli ungi læknir gat áunnið sér hjá þeim fjarlæga
þjóðblendingi, sem bann starfaðí hjá, eða hve harmdauði hann
kvaddi hina ungu borg Clinton og nærliggjandi landsálfur.
Þó skiljum vér það vel, þegar vér lesum hinar merkilegu eftir-
mælagreinir þarlendra manna eftir hann. Þær sýna og sanna
best hver stakur ágætismaður Kristján læknir hefir verið, bæði
að dugnaði, vitsnnmum og valmensku — og mest að val-
mensku, Hið sama sjáum vér at erfðaskrá hans, af rækt
hans og rausn við fósturjörð sína, og eins af öllum öðrum
gjöfum hans og ráðstöfunum. Jafnvel hin hóflega upphæð,
er hann ætlaði fyrir minnismark á gröf sinni vottar hið sama,
því þar hefir hann ekki einungis fylgt lensku þarlendra heldri
manna, heldur hefir liann viljað að sitt íslenska nafn skyldi
sjást og lesið verða, þegar stundir liðu, og væri þá hann eða
ættjörð hans ekki með öllu úr sögunni — á meðan. Andlát
hans hefir orðið ástvinum hans ógleymanlega hugðnæmt —
hið fegursta og eðlilegasta andlát frjálsborins og vel kristins
mannvinar. —
„Meðan þú átt, þjóðin fróða,
þvílík mannablóm,
áttu sigur, gull og gróða,
guð og kristindóm“!
M. J.
Niðurlagning og samsteypa kirkna.
Út af íréttum í N. Kbl. um fýrirhugaða kirknasameiningu í
Grimsnesinu ritar gamall Grímsnesingur, sem lengi hefir þó eigi
átt þar heima, á þessa leið:
„Mikið þykir mér leiðinlegt kirkjubrotið í Cfrímsnesinu. Að
hugsa sér að nútíðarkynslóðin skuli vera að rífa niður og umturna
verkum feðra sinna! Eg man þá er eg var barn, hve mjög menn
gáíu til Búríellskirkju marga fallega og vandaða gripi, gáfu þá
með ánægju og ljúfu geði, hve innilega þeir hlúðu að kirkju sinni