Nýtt kirkjublað - 01.08.1914, Page 6

174
NÝTT KTRKJUBLAÐ
hann lika náðugur og miskunnsamur faðir. Það atriðið
i föðurtrú Jesú, hinn fyrirgcfandi kœrleikur guðs, kemur
einnig oft og berlega fram í orðum hans. Jesús er þess full-
viss, að útbreiddur föðurfaðmur og hjarta, sem jjegar hafi
fyrirgefið, bíði eftir hverjum þeim villuráfandi og föllnum
manni, sem angurvær og iðrandi snýr sér til guðs. Með full-
um rétti bafa menn heimfært sögurnar um glataða soninn,
tapaða sauðinn og týnda peninginn (Lúk. 15) upp á guð og
skoðað þær sem lýsingu á guðshugmynd Jesú, þótt á undan
sögum þessum í Lúk. (aðeins sagan um tapaða sauðinn er
lika i Matt. 18, 12 n.) séu inngangsorð, er benda til þess, að
sögurnar séu lýsing á Jesú og framkomu hans og hugarfari
gagnvart hinum bersyndugu. Þau inngangsorð stafa eflaust
frá Lúkasi.
Sögurnar tvær tala um gleði á himni og gleði hjá engl-
um guðs yfir hverjum einstaklingi, er iðrun gjörir, en 3ðja sag-
an um föðurinn og bræðurna tvo lýsir átakanlegast kærleiks-
afstöðu guðs til barna sinna. Yfirleitt stefna allar þessar þrjár
indælu dæmisögur ótvírætt að því, að koma oss i skilning
um, hve mikiisverð hver einasta mannssál sé, hve dýrmætur
hver einstaklingur í guðs augum, og hve fús hann sé á að
fyrirgefa hverju brotlegu barni sinu, sem leitar til hans sem
föður sins.
Prédikun Jesú er þannig þrungin af þeirri hugsun, að
öll afskifti guðs af mönnunum sé opinberun föðurlegrar elsku.
En þetta má ekki taka svo, sem Jesús kenni ekki jafn-
framt, að guð sé heilagur og réttlátur. Hann er heilagur
og réttlátur faðir, jafnframt þvi að hann er gjafarinn mikli
og fyrirgefandi náð. Mönnum má aldrei gleymast, að Jesús
heíir ávalt krafist þess, að mennirnir uppfyltu vilja guðs. Allir
kunnum vér orðin: „Ekki mun hver sá, er við mig segir:
Herra, herra, ganga inn í himnaríki, heldur sá, er gjörir vilja
föður míns, sem er í himnunum“ (Matt. 7, 21; Lúk. G, 46). Lík
eru orðin, er hann sagði við konuna, sem taldi kvið þann
sælan er bar hann, og þau brjóst, er hann mylkti: „Já, en
sælir eru þeir, sem heyra guðsorð og varðveita það“ (Lúk.
11, 28). Ennfremur svarið, er hann gaf, þegar hann var
mintur á, að móðir hans og bræður væru úti og spyrðu um
hann: „Sjá, héy er móðir rnjn og bræður mínir! Því að