Vikan - 17.05.1956, Blaðsíða 12

ÞESSI FORSETAFRÚ
ER RITHÖFUNDUR
Sitthvaö frá tignustu konu Finnlands
NÝ húsmóðir er komin í höll finnska
forsetans, æðsta heimili landsins.
Sylvi Kekkonen, tignasta kona lýðveld-
isins, er þó engan veginn ókunn samborg-
urum sínum. Sem fyrri húsmæður í höll-
inni, stóð hún við hlið mannsins síns í
hinu opinbera lífi, áður en hún varð for-
setafrú.
Áður en Sylvi Kekkonen tók við þessu
nýja og mikla hlutverki sínu, hafði hún
í þrjátíu ára hjónabandi gengið í hinn
langa og stránga skóla þjóðmálanna. Þessi
langi tími, margvísleg störf, aðkallandi
skyldur og sífelldur sjálfsagi hafa mót-
að hana og gert að slíkri persónu, að
naumast mun það dregið í efa, að hún
sé hinu nýja hlutverki vaxin og muni
gegna starfi sínu og skyldum á þann
veg, sem bezt verður á kosið.
Hingað til hefir Sylvi Kekkonen orðið
að gegna tveimur störfum. Hún hefur,
sem trúr förunautur manns síns, rækt
skyldustörfin í opinberu lífi, og sem eig-
inkona og húsmóðir heimilisstörfin. En
með þessari tvískiptingu er þó ekki allt
talið. Hún er einnig rithöfimdur.
Sylvi Kekkonen fæddist í Pieksámáki
12. marz 1900, fjórða dóttir þáverandi
aðstoðarprests, Kauno Edward Uino. Það
fólst ef til vill í því vísbending um fram-
tíð Sylvi, að sjö daga gömul skipti hún í
fyrsta skipti um heimili. Fjölskyldan
fluttist sem sé til Heinola og þaðan fjór-
um árum síðar til Metsápirtti, en þar var.
séra Uino sóknarprestur til 1910, er hann
Frú Sylví Kekkonen skömmu eftir
að maður hennar varð forseti
FinrJands. Efri myndin: Forseta-
hjónin og tvíburasynir þeirra, Ta-
neli og Matti Kekkonen.
fluttist til Puumala. Þá voru börnin orð-
in sex.
Systkinin áttu hamingjusama æsku.
Það kom snemma í ljós, að dóttirin Sylvi
var mjög viðkvæm að eðlisfari. Hún elsk-
aði blóm, fugla og tré og þótti ósköp vænt
um öll dýr. Þessi ást hennar á náttúrunni
kemur .sérlega greinilega í ljós í bók henn-
ar Viö brunninn heima.
Móðir hennar áleit, að börnin á prests-
setrinu ættu ekki að ganga í barnaskóla,
heldur læra heima, og Sylvi byrjaði því
ekki skólagöngu fyrr en í Mikkelis finnska
samskóla og þaðan lauk hún stúdents-
prófi átta árum síðar. Nú var að velja sér
ævistarf. Sylvi Uino hugðist fyrst ger-
ast hjúkrunarkona. Þegar hún hafði verið
heimiliskennari um hríð, ákvað hún að
fara til Helsingfors 1919 og lesa lög-
fræði.
Hún hafði á þessum árum komist í
kynni við alvöru lífsins. Faðjr hennar dó,
þegar hún var 16 ára, og það var því
eðlilegt, að eldri systkinin yrðu að hjálpa
heimilinu og yngri systkinunum f járhags-
lega. Árið 1918 hafði verðbólgan gert
mörgum erfitt fyrir. Þá var ekki venja
að bjarga sér með Iánsfé til námsins, og
þess vegna réð Sylvi sig í vinnu til þess
að geta bæði stundað nám og hjálpað
systkinum sínum.
Nú byrjuðu erfið ár fyrir ungu stúlk-
una úr sveitinni. Á daginn vann hún á
skrifstofu og á kvöldin saumaði hún fyr-
ir félagið ,,Hannyrðavinirnir“. Lögfræðin
varð að lúta lægra haldi fyrir áhuga
hennar á listiðnaði.
Það var í hópi stúdenta sem þau kynnt-
ust, Sylvi Uino frá Puumala og Urho
Kekkonen frá Savolax. Þau giftust árið
1926, þegar Kekkonen var 26 ára og
hafði nýlokið lögfræðiprófi.
I september 1928 eignúðust þau Sylvi
og Urho Kekkonen tvo drengi, Matti og
Taneli. Þeir fæddust á þriðjudegi og dag-
inn áður hafði móðir þeirra unnið á skrif-
stofunni eins og venjulega. Frá þessum
degi varð hún að hætta störfum utan
heimilisins, og það féll henni ekki þungt,
því að hún vildi með engu móti fela böm-
in sín ókunnugu fólki. Henni fannst móð-
urhlutverkið dýrmætara öllu öðru. Og það
hlutverk fékk henni nóg að sýsla. Sauma-
áhugi hennar kom nú í góðar þarfir. Hún
var orðin ágæt saumakona og það kom
allri fjölskyídunni að gagni. Húsmóðir-
in saumaði öll föt á litlu drengina og
sjálfa sig.
Ný skyldustörf biðu Sylvi Kekkonen,
þegar jur. dr. Urho Kekkonen var kjör-
inn á þing árið 1936 og varð skömmu síð-
ar ráðherra. Hann var síðan lengst af
ráðherra, og þegar hann varð forsætis-
róðherra, urðu þau æ fleiri opinberu
skyldustörfin, sem Sylvi Kekkonen þurfti
að sinna við hlið hans. En hún hafði van-
ist vinnu alla ævi og að neita sér um eitt
og annað til þess að rækja skyldur sínar.
Auk þess voru húsmóðurstörfin nú orðin
stórum auðveldari. Taneli var orðinn
magister í stjórnfræðum, kvæntur Brittu,
dóttur Fagerholms, forseta þingsins, og
starfsmaður í utanríkisþjónustunni, fyrst
við sendiráðið í Moskvu, síðan í Stokk-
hólmi. Hinn tvíburabróðirinn, Matti, hafði
lokið lögfræðiprófi og kvænst Mirju, dótt-
ur Taru og Eino Linnala, listafólksins
kunna.
Á þessum áium byrjaði Sylvi Kekkon-
en að skrifa. Fyrsta bókin kom út 1949,
hin næsta, endurminningarnar Við brunn-
inn heima 1951, og Gangurinn skáldsaga,
sem gerist í sjúkrahúsi, 1955. En einmitt
á þessu tímabili varð Sylvi Kekkonen að
verja meiri tíma en áður við hlið manns
síns, bæði sem félagi og hjálparhella.
Að kvöldi hins 15. febrúar 1956 vissi
frú Sylvi Kekkonen, hvert hið nýja og
vandasama hlutverk var, sem beið henn-
ar. Það var henni ekki ljúft að gerast
tignasta kona landsins, en þegar hún sagði
þá um kvölaið, að nú fyndist sér of þung
byrði á sig lögð, þá hafði hún þegar ákveð-
ið að rækja þær skyldur sem hún gæti.
I mynd forsetafrúarinnar, Sylvi Kek-
konen, eru drættir, sem samferðafólk
hennar uppgötvar ekki fyrr en eftir lang-
an kunningsskap. Málari, sem á að mála af
henni mynd, hugsar sér að nota rólega
liti, blátt, grátt, svart og ofurlítið ljóst,
en meðan á verkinu stendur uppgötvar
hann sér til undrunar, að hann verður
einnig að taka fram skæru og björtu lit-
ina. f mynd af Sylvi Kekkonen verður að
vera hlýja, líf og fjör, en einnig dýpt og
þróttur, og þá fyrst er myndin sönn.
Sylvi Kekkonen er hið ytra fíngerð,
berst lítið á og hefur gott vald á sjálfri
sér. Þannig er einnig hennar innri mað-
ur. Hún vill aldrei særa neinn og gerir
það ekki heldur. Hún er eins við alla,
vingjarnleg, hjálpsöm og samúðarfull.
Þegar sagt er, að Sylvi Kekkonen sé lítil-
lát, þá þýðir það nánast, að hún geri
mestar kröfur til sjálfrar sín. Persónu-
legt lítillæti og íburðarleysi kemur í ljós
í einföldum lífsvenjum heima hjá þeim
hjónunum. Sylvi Kekkonen álítur ábyrgð-
artilfinninguna vera eina af dygðum
mannanna. Ábyrgðartilfinning í vináttu,
fjölskyldulífinu, í uppeldi barnanna og
ekki sízt í starfinu.
Kekkonen forseti metur mikils dugnað
konu sinnar. Sylvi Kekkonen lítur út eins
og brothætt postulínsbrúða. Hún er lítil
og nett, og guð hefur ekki gefið henni
góða heilsu. Hún hefur löngum verið við
rúmið af liðagigt. En þó er hún vön erf-
iðri vinnu frá æsku, og yfirleitt veit fólk-
ið hennar það, að hafi Sylvi Kekkonen
ásett sér eitthvað, þá kemst það í fram-
kvæmd, hversu mikið erfiði, sem það kann
að kosta. Hún er engan vegin óvön að
vinna með höndunum. Oftast hefur hún
séð um heimili sitt hjálparlaust, og á
stríðsárunum vann hún alla algenga sveita-
vinnu, eins og margar aðrar finnskar kon-
ur þá.
Hún er vakandi kona í félagsmálum,
Framhald á bls. 18.
12