Vikan - 07.05.1959, Qupperneq 26

Lykill að . . .
Framhald af bls. 18.
Eustace rétti henni aðra örkina af
hinu fjögurra mánaða gamla bréfi
Marellu til hans. Hún las það og
rétti honum aftur og hann kuðlaði
því snöggt saman, fleygði því í ar-
ininn og horfði á það brenna.
„Heyrðu nú, Eustace,“ sagði Vero-
túca, „ég þekki Marellu betur en þú.
Þetta líður hjá. Taktu þetta ekki
svona alvarlega. Hvenær kemur hún
til bæjarins?“
„Hún kemur síðdegis í dag. Hún
sagðist koma um fjögurleytið og fara
þegar heim til sin. Ég veit ekki,
hvort ég ætti að fara heim til henn-
ar og tala við hana.“
Jú, það væri ágætt. Gerðu það,“
sagði Veronica.
Eustace tók hatt sinn og fór.
Klukkan tuttugu mínútur yfir
fimm hringdi siminn hjá Veronicu.
f»að var Eustace. Hann virtist tauga-
östyrkur.
„Veronica —“ sagði hann. „Hún
hefm- gert það.“
.Jlvað segirðu ? Hvað hefur hún
gert?“ Veronica stirðnaði upp.
„Hún hefur skotið sig,“ sagði Eu-
stáce.
Nokkur stund leið áður en Vero-
nica gæti komið upp orði.
„Vesalings Marella,“ sagði hún
hrærð, „og aumingja þú. Hefurðu
gert nokkuð í málinu?“
,fÉg hef hringt til Scotland Yard",
sagði Eustace brostinni röddu. „Ég
verð að vera hér, þangað til þeir
fcoma.“
Siðdegis daginn eftir, þegar Eu-
stace sat og drakk te með Veronicu
Mailow, kom leynilögreglumaður frá
Scotland Yard.
Eustace hafði búist við, að hann
yrðí spurður ýmissa spurninga og
hann var undirbúinn.
Leynilögreglumaðurinn afþakkaði
iebolla, sem Veronica bauð honum.
„Herra Maninway“, sagði hann,
„cg hefi nokkrar spurningar, sem ég
vildi gjarna leggja fyrir yður. Þær
cru þó aðeins formsatriði. Við tók-
um reyndar af yður skýrslu síðdegis
í gær, en þér voruð eðlilega í upp-
námi. ’Ég vil nú biðja yður að segja
mér nákvæmlega allt, sem skeði, eft-
ir að þér fóruð frá frú Mailow og
tjélduð til húss frú Gallery i St. Johns
Wood.“
Eustace hóf frásögnina. Hann var
alveg hissa á hversu rólegur hann
gat verið.
„Ég hringdi fyrst til frú Gallery
og hún var ekki enn komin heim,“
sagði hann. „Því næst tók ég leigu-
bil og ök þrjá fjórðu hluta leiðar-
innar. Ég greiddi bílstjóranum og
hélt áfram fótgangandi. Eg kaus að
ganga, því að ég vildi hugsa betur,
hvað ég skyldi segja. Mér þótti erfitt
að þurfa að eiga þetta samtal við frú
Gallery.
Eins og þér vitið stendur húsið við
mjög langa götu. Ég sá bifreið
hennar beygja fyrir hornið og nema
staðar fyrir framan það. Mér reikn-
ast svo, að ég hafi verið í um það
bil hundrað metra fjarlægð frá hús-
inu.
. IÉg sá hana greiða bilstjóranum
og ganga síðan upp tröppurnar að
tíyrunum. Mér virtist hún vera dá-
lítið- reikul í spori. Hún opnaði tösk-
una sína, tók upp lykilinn og missti
hann á tröppurnar. Mér virtist hún
undarlega ringluð. Hún beygði sig
niður, tók lykilinn upp, opnaði dyrn-
ar og gekk inn, en bifreiðin ók á
brotl.
Nokkrum mínútum síðar gekk ég
upp tröppurnar. I sama mund og ég
letlaði að hringja dyrabjöllunn, upp-
götvaði. ég,. að dymar voru ekki lok-
aðar.
JÆér datt í hug, að hún hefði ef til
vill séð mig, og látið dyrnar þess
vegna standa opnar. Eg gekk inn.
Á næsta augnabliki heyrði ég skot-
hvell. Ég varð óttasleginn og mér
komu í hug þau orð, sem hún hafði
sent mér daginn áður — að hún
gæti ekki lifað án mín. — Frú Mai-
low sá bréfið.
En svo herti ég upp hugann og
hljóp inn í dagstofuna og sá hana
liggjandi þar í sömu stellingum og
þer sáuð hana.“
„Ég vildi gjarna fullvissa mig um,
að ég hafi tekið rétt eftir,“ sagði lög-
regluforinginn. „Þér voruð í hér um
bil eitt hundrað metra frá húsinu,
þegar þé sáuð frá Gallery borga bíl-
stjóranum, ganga upp tröppurnar að
aðaldyrunum, taka lykilinn upp úr
töskunni, missa hann, taka hann upp
aftur og fara inn, en sáuð bílinn fara
eftir það. Eruð þér alveg viss um
þetta?“
„Já, fullkomlega,“ svaraði Eustace.
„Ég legg mikla áherzlu á þetta
atriði," hélt lögregluforinginn áfram,
„og ég skal segja yður hvers vegna.
Við höfum komist að þvi, að frú
Gallery lét smíða annan lykil að aðal-
dyrunum fyrir nokkrum mánuðum.
Hver fékk þennan lykil — voruð
það þér, hr. Maninway ?“
„Jú, það er rétt,“ sagði Maninway
án þess að hika. „Frú Gallery gaf
mér lykil að húsinu, en ég hef sakn-
að hans nú um mánaðartíma. Ég
veit ekki, hvernig ég glataði honum.“
Lögregluforinginn kinkaði kolli og
hélt áfram: „Þér voruð í tæplega
eitt hundrað eða jafnvel sextíu til
80 metra fjarlægð frá húsinu, þegar
þér sáuð frú Gallery taka upp lyk-
ilinn o. s. frv„ og opna —- og dyrnar
stóðu opnar, þegar þér kornuð?"
„Já,“ sagði Eustace.
„Mér þykir leitt að þurfa að biðja
yður að koma með mér á lögreglu-
stöðina, hr. Maninway,“ sagði lög-
regluforinginn. „Ég er með bifreið
hérna fyrir utan. Ég skal segja yður,
að við höfum talað við bílstjórann,
sem ók frú Gallery í gær. Hann
skýrði svo frá, að hann hefði opnað
dyrnar fyrir hana með einum af hans
eigin lyklum. Frú Gallery uppgötvaði
nefnilega, er hún ætlaði að opna,
að lykillinn hennar var týndur. Hún
leitaði á náðir bílstjórans og hann
hjálpaði henni að opna dyrnar. Það
er undarlegt, að þér skylduð ekki
hafa orðið var við það. En ef til vill
getið þér gefið einhverjar nánari
skýringar, þegar á stöðina er komið.“
Hvít þrælasala . . .
Framhald af bls. 15.
þær mega ekki segja eitt einasta
orð hvorki við aðrar konur né hús-
bóndann. Geti þær þagað i heilt ár,
er hagur þeirra nokkuð bættur og fá
þær þá yfir nokkrum öðrum konum
að segja — og heppnist að þegja í
þrjú ár, hefur „sheikinn" lofað henni
að gera hana að eftirlætiskonu sinni
og bæta kjör hennar í fangelsinu að
mun. En hingað til hefir engin getað
þetta . . .
En jafnvel hjónabönd, sem stofn-
að er 'til af ást fara oftast út um
þúfur — hvít kona getur aldrei orðið
hamingjusöm í Austur-löndum og
Arabar eru slæmir eiginmenn, og geta
í þokkabót verið ótrúir lögum sam-
kvæmt. Eiginkonan hefur engin rétt-
indi í hjónabandinu — hún er algjör-
lega á valdi mannsins. Giftist hún
Araba, segir hún um leið skilið við
frelsi sitt.
Þess vegna, min kæra unga stúlka
-— farðu ekki til Austurlanda til að
gifta þig! Það er alveg áreiðanlegt,
að þú myndir verða fyrir vonbrigð-
um með allt. Og, taktu nú eftir,
hinir forriku Arabahöfðingjar, sem
óska eftir evrópskum konum, eru í
langflestum tilfellum ekki ungir
Herkúlesar, heldur gamlir og gigt-
veikir karlar!
Sjálfvirki olíubrennarinn
Er fullkomnastur að gerð og gæðum.
Sjö stærðir oftast fyrirligjandi fyrir flestar
gerðir af miðstöðvarkötlum:
Gcs: 0.75—2.00 gall/klst.
Gc 1 1.50—3.00 — —
Gc 2 3.00—4.50 — —
Gc 3 3.00—7.50 — —
Gc 4 7.50-13.00 — —
Gc 5 12.00-21.00 — —
Gc 6 20.00-33.00 — —
Leitið nánari upplýsinga hjá oss áður en þér
festið kaup annarsstaðar.
OLÍUFÉLAGIÐ H.F.
(€sso)
Reykjavík — Sími 24380.
26
VTKAN