Vikan - 14.05.1959, Blaðsíða 2

Járn- og trésmíðavélar
Pólskar tré- og járnsmiðavélar, sterkar og vandaðar, afla
sér aukinna vinsælda hér á landi sem annars staðar.
Bandsagir
Þykktarheflar
Afréttarar
Slipivélar
Hjólsagir
Sambyggðar
trésmíðavélar
Rennibekkir
Borvélar
Frœsivélar
Heflar
Vélsagir
Lofthamrar
Snittvélar
Loftpressur o. fl.
Hverfisgötu 42. — Sími 19422.
Vígbúizt gegn
óvæntum atburðum
á heimilinu,
hafið alltaf
við hendina
UHU límið,
límir allt
Orð í tima töluð
„. . . Dansklunduð yfirráð . . .“
Þess má geta jafnframt, að þessi kensla í
dönskum bókmentum er kák eitt og aðeins til
að sýnast. Því að við lesum altof lítið eftir
hvern höfund til þess að kynnast honum til nokk-
urra muna. Og gagn það, sem við ættum að
hafa af bókmenntasögunni, hverfum alveg fyrir
því, hve mikið þululærdómssnið og yfirborðs-
bragur er á kenslunni í henni. Við erum
að vísu látin lesa og læra utanbókar um fáeina
höfunda frá 19. öldinni og nokkra fleiri. En hvað
hefur það að segja? Okkur hundleiðis bókin, eins
og eðlilegt er, og enginn lærir neitt að gagni úr
henni. Það, sem minnisstæðast kann að vera úr
þessari bókmenntasögu, er ef til vill það, hve ótrú-
lega margir af höfundunum, sem í henni eru
nefndir, eru „Præstsönne fra Jylland" — og eitt-
hvað meira.
Það er sanni næst, að dönskunni er skipaður of
veglegur sess með öðrum námsgreinum skólans.
Því það er ekkert smáræði, að læra hana sex
vetur. Og mönnum verður á að spyrja sjálfa sig,
hvernig geti á þvi staðið, að lögð er svona mikil
áhersla á námsgrein, sem ekki er erfiðari og þarf-
ari en danskan er. Helst veður fyrir svarið, að
aðal-áherzlan liggi í þvi, að dönskukenslan sje
orðin nokkurskonar hefð í skólanum, að hún sje
arfur frá fornum tímum, þegar dansklunduð yfir-
ráð rjeðu kenslumálum hjer á landi.
Jóhann Salbeg Guðmundsson, (sýslumaður),
Skólablað Mentaskólans, VII. 1. 1931.
o----o
„. . . til bölvunar öllum . . .“
Hin leiðandi ljós á sviði stjórnmálanna ættu að
vera menn útskrifaðir úr Menntaskólanum. Það-
an ættu menn fullir áhuga á umbótum og upp-
byggingu lands og þjóðar að koma. En hver er
reynslan í þessum efnum?
Héðan úr skóla koma menn uppbelgdir af er-
lendum öfga- og ofbeldisstefnum, sem þeir síðan
gagnsýra þjóðfélagið með, til bölvunar öllum and-
legum og menningarlegum framkvæmdum og
framförum. Og margir öfgaflokkar í stjórnmálum
og öðru hafa fyrst fæðst innan veggja Menntaskól-
ans,. og enn þann dag í dag telja sumir þessara
flokka aðalstyrk sinn þar sem eru stúdentar héð-
an úr skóla og benda mönnum á það, sem dæmi
um ágæti stefnu sinnar. Og hinn ungi mennta-
mannalýður, sem hlotið hefir sitt pólitíska uppeldi
í félögum Menntaskólans, brosir af ánægju yfir
áliti forystumanna hinna pólitísku flokka á hon-
um . . .
Áskell Löve (grasafrœðingur),
Skólablað Menntaskólans, X. If.—5. 1935.
o----o
Sléttubönd.
Fremur dyggðir, aldrei er
óvin málsins sanna.
Harmur bezti, varla ver
vondar hvatir manna.
Haukur Kristjánsson, (lœknir),
Slcólablað Menntaskólans, X. 3. 1935.
o----o
Ýmsar fyrningar úr Menntaskólablöðum.
Eitt sinn var um það rætt í 5. B, að Páll Svein-
son gæti ekki kennt frönsku, því að hann hefði
ekki komið til Frakklands. Þá varð Pétri Pálma-
syni að orði: „Aldrei hefur séra Bjarni komið til
himnaríkis!“
Jóhannes Áskelsson: Þegar Katla gaus hér um
árið barst askan til margra nálægra landa og
meðal annars komu þykkir „öskubakkar" til
Svíþjóðar.
HEILDVERZLIJN H. A. TULINIUS
VIKAN