Vikan - 04.06.1959, Blaðsíða 18

VEKÐLMKROSSGÁTA
VINIINNAR
▼erð]aun fyrir rétta ráðningu n
fcrossgút iniin. Alltaf berast inarg-
ar lausnir og er þá dregið úr rétt-
um lausniim. Sá, sem vinninginn
Jttsfur hlotið, fœr verðlaunin, sem
eru
100 IÍKÓNUE
Veittuv er þriggja vikna'frestur
til að skila lausnum. Skulu lausn-
ir sendar i pósthólf 149, merkt
„Krossgáta."
Margar lausnir báriis' á 2G.
kTossgátu Vikunnar og ir dreg-
ið úr réttura ráðningun..
Arnþrúður Guðmundsdóttir,
Kaplaskjólsvegi 39, Rvík.
hlaut verðlaunin, 100 krónur og
má vitja þe rra á ritstjórnarskrif-
stofu Vikunnar, Tjarnargótu 4.
Lausn á 27. krossgátu er hér að
neðan.
LTKLA 9PÉTUR • K A K A
ISLAND©FARSÆLDAR
F ® Ó L ©O OES ®TRALLF
•1»LÆKNISHENDI*R
FAT ©GAMM *AFADENÖ
U Ð • E I IB I LUN • I • Á N
GILFRÁNN ©KAF ®VI*
L ®ÁT OSENDU O 1 SAGA
INNIROIOURMULL•N
NCIR »STÓL ®LAUTIN
NTÐ SSKAPANORN »VI
®1 ©FJÖRUNNI • G L E R
UM»RÓTIS*ÓRÓI • R Ó
V ITÓRUM «ÓGEÐNÆÐI
■li ! Ffífi- vm/ FytGO- /?e- Ifit/S 'Ofifi/F F///S 7P/ZA/ fí/r- />/>/ sm*fí T/9Í/? Sfí/7 //l/ F/VO- //V<r Veri- VUUfífí F/fi/Ffí Sfíi/9 jsrsr 'OSflfit- STÆB/fí Fofífl- C-flF/fí /fí PflTT/ f fuiiu FJÓ/i/

UMfi- fífí- £//0/1/6 /0/0/
TfiVllT /V£//?/ ///i/r/Mf
V£/0/- T/tK( SXfLf- /A/O- /?A/ * T U K LÍT/U
F/9/z/ý. SF/V/ SV£/' ráfi/fi/ S/íLU- vexv- fífi/p/ ‘f K / 0 7fíriT
aea- r*K/ i/rt t/#r/H> 3—> STfífo. ATA A'/V’ n

ney SKBYT/ UÚFfí SRM~. KOMU//VS GUKLU- /Y/9/A/
fíffíoff- ffífíOfí 30/90 /' /W/f/Au
T0/M Hlt/ASH- /a/o/ S0/V- S/Æ0/Æ % T £ 'os
ó/>/*&- s/vruA U/MT /'flfí/z
F/ZÖ- /fi/O- s« sr /ifífiufi H í, 0 ð r p l/ 0 L
'OSruTTfit Tfíifí
T9/S- ZS/er /ZÆfi/f/ svfío/ F/’srr- /TS/
?ÓST- M'/ií. <r A/ 0 / /V 0 Z/Í£6>- /MG/ fi/l€C,l- l£PO
fíe/»fí/) FPfí
T/i- þ/SSfi * G F fí Fú//fí FFfífifí- Ifífítufí
Sfl/fSl
Sfifif- //lv. F/fi/S u£s/>/o H 0 R Sfírfsr. f fí/i/t/ SfífiTTffí.
T 0 f J *
£LPS- /rrrr/ S*/P sx.sr
FOfi- S£Tfi/. t. * e/A/s SÆLU- STfíeut
SEF- /9/1 H /> L U / A ■
SPAUG
rðvefur
Framh. af bls. 9
Lífið að veði
aði í brjósti mér, þegar ég sá, að eftirlætiskvið-
dómandinn gekk fremstur í flokknum. Sá, sem
fremstur gekk, vissi ég, var venjulega formað-
urinn.
„Hafa kviðdómendur komizt að niðurstöðu, ef
svo er, hver er formaður ykkar?“
Kviðdómandinn minn gekk skref áfram. ,,Eg
er formaðurinn."
„Hver er' niðurstaða ykkar?“
„Við teljum,“ byrjaði formaðurinn, og rödd
hans brást, síðan ræskti hann sig og tók aftur
til máls. „Við teljum ákærða ósekan vegna geð-
veilu.“
í>að heyrðist skyndilega stuna líða yfir salinn.
„Þér teljið ákærða ekki sekan um morð vegna
geðveilu? Það er álit yðar, formaður? Og álit
allra kviðdómenda ? “
„Það er álit okkar allra.“
Dómarinn birtist i anddyrinu á réttarsalnum,
klæddur borgarafötum í frakka.
„Ég óska yður til hamingju;“ sagði hann,
„fyrir eina furðulegustu og glæsilegustu mál-
sókn, sem mér er kunnugt um.“
Ég leit á hann. „Málsókn?"
„Málsókn,“ sagði dómarinn og brosti breitt.
„Ég hef léngi Vitað, að kviðdómendur í morð-
málum yfirheyra fórnarlambið jafnt og morð-
ingjann. En þetta er í fyrsta sinn, sem ég hef
séð dauðan mann lögsóttan fyrir nauðgun. Þetta
er algert nýnærhi. Ég get bætt því við, að þér
hafið reyndar einnig sýknað mann að nafni
Manion." ■
Hann snerist á hæl, en leit síðan aftur við.
„Það eru gamlar sýslumannstöggur í yður,
Biegler.”
Þegar dómaririn gekk út í nóttina, sneri ég
mér að Parnell. Tárin runnu niður kinnar hans.
SÖGULOK
Framh. af bls. 11
Þau þrjú höfðu síðan verið vildarvinir. Það leið
varla kvöld án þess að Roach liti inn og fengi sér
í glas og rabbaði stutta stund við þau. Það var
einkennilegt, fannst honum nú, að hann hafði
ekki komið i kvöld. Hann hefði viljað láta lækn-
inn vera viðstaddan lokaþáttinn.
En, hugsaði hann, um leið og hann teygði sig
eftir litlu öskjunni með töflunum, um leið og
klukkan tók að slá tólf, maður gat ekki veitt
sér allt...
Hann vissi ekki hve miklu síðar hann vaknaði.
Hann varð aðeins var við varkárt fótatak nálægt
sér. Hann opnaði augun til hálfs og sá Roach
lækni standa hinum megin við borðið með töflu-
öskjuna í hendinni, og var að lesa erfðaskrána,
sem fest var við náttborðið.
„Hvað sagði ég ekki!“ hrópaði læknirinn.
„Sjáðu bara!“
„Um-huh!" stundi hann.
„Heyrðu mig nú,“ sagði hún, „hvað á þetta
alít að þýða um að votta mér virðingu fyrir allt
það, sem ég hef gert fyrir þig.. . Hvers virði
myndi konan vera. . . Ég — ég gæti drepið þig
fyrir þessar hugsanir," snökti hún, „ef ég — ef ég
elskaði þig ekki* svo heitt.. . Hvað viðvíkur
peningunum, skaltu sjá hvaða máli þeir skipti
mig . . .“ .
Hún skalf öll um leið og hún sópaði penmga-
hrúgunni af borðinu, og Wilbur Lawson stökk á
fætur á augabragði, yngri en hann hafði nokkru
sinni verið og faðmaði hana að sér. Þegar hann
hafði róað hana, sneri hann sér að Roach lækni,
sem var að læðast út úr herberginu.
„Bíddu, góði!“ hrópaði hann. „Ég tók tíu af
þessum töflum þínum, og ég er ekki einu sinni
syfjaður. Hvað var eiginlega í þeim?“
Roach læknir nam andartak staðar og kallaði
aftur: „Hvaða máli skiptir það. Þú þarft ekki
á þeim að halda lengur."
Einu sinn kom rómversk kona til Grati-
anustar keisara og fór að kvarta undan
bónda sínum. „Hann situr aldrei á sárs
höfði við mig liðlangan daginn,“ mælti
hún, „hann er alltaf að jagast við mig og
skósar mig og skensar í hverju orði.
Stundum segir hann að ég sé ljót, stund-
nm að ég sé sé of gild, stundum að ég sé
of grönn og stundum of heimsk----------
ég get ekki þolað þetta lengur.“
„Það er nú svo, kona góð!“ anzaði
keisarinn; „en hvað varðar þig um
þetta?“
„Það er nú svo sem ekki þar með búið,“
sagði konan; „allan daginn er hann að
bakbíta yðar hátign með verstu hrakyrð-
um; honum er ekkert að skapi, hann níðir
niður tilskipanir yðar og þykist allt vita
einn, og enginn nema hann.“
„Það er nú svo, kona góð!“ svaraði
keinsarinn; „en hvað varðar þig um
þetta?“
—O—
Faðirinn: „spurðu mömmu, hvort þú
mættir fá sykurmola?"
Sigga litla, er að borða molann: ,,Já.“
Faðirinn: „spurðirðu mömmu, hvort þú
spyrja mömmu, og ef hún segir, að þú
hafir ekki spurt sig, þá flengi ég þig fyrir
að skrökva, -— spurðirðu þá mömmu?"
Stína: „Já, það er alveg satt pabbi minn,
ég spurði hana“ (þögn) „hún sagði, að ég
mætti ekki fá hann.
—O—
Hún: „Maðurinn, sem ég giftist, verð-
ur að vera sannarleg hetja.“
Hann: „Já, það þarf hann sannarlega
að vera.“
18'
VIKAN