Vikan - 04.06.1959, Blaðsíða 24

Borðrenningur í hvítum jafa. Blöðin eru fallegri ef hafðir eru
fleiri en einn grænn litur. Leggirnir og æðarnar með þeim
dekksta. Berin er bezt að hafa í mismunandi rauðum litum.
Bekkinn mosagulan eða brúnann ef til vill í mismunandi brún-
um litum. Fallegra er að hafa kögur á endanum.
FORIMSALIIMIM
Framhald af bls. 15.
—■ Nokkrir fastir viðskiptavinir,
svo sem í öðrum verzlunum?
— Ónei, ekki er hægt að segja
það.
. — Þarf ekki töluverða æfingu og
kannski einhverja vissa hæfileika til
þess að meta það sem ykkur
er boðið til sölu?
— Jú, en það kemur fljótt. Þegar
einhver biður mér hlut til kaups, er
það fyrsta að spyrja, hvað get ég
selt hann fyrir mikið. Það er það
fyrsta. Ég er vanur að spyrja hvað
seljandinn hafi hugsað sér fyrir hlut-
inn, og ef mér líkar það verð, kaupi
ég, nú ef mér líkar ekki verðið, þá
byrja oft skemmtilegar umræður um
milliverð. Ef mér lýst vel á hlutinn
sleppi ég honum ekki fyrr en í fulla
hnefa.
— Flytjið þið nokkurn tíma inn
vörur erlendis frá eða farið þið utan
til þess að heimsækja erlenda forn-
sala og kaupa, áf þeim til að selja
hér heima.
— Ekki veit: ég til þess.
— Br ekki oft sem þið sitjið uppi
með hluti?
— Stimdum verður maður að liggja
Iengi með hlutinn, misseri, eða ár,
0g sumir seljast aldrei. 1 hitteðfyrra
setti ég á vörubíl, hlass af gömlum
munum. Ég ætlaði að fara með þetta
á haugana. Fólk sá hvað ég var að
gera, kom í hópum og bað mig gefa
sér hluti. Eftir litla stund var pall-
urínn tómur og ég fór ekki á haug-
ana það sinnið.
— Eru einhverjar vissar vöruteg-
undir bezt seljanlegar?
— Það er ákaflega gott að selja
bcrðstofuborð og stóla, hverskonar
skápa ef þeir eru á góðu verði, gólf-
teppi og svefnstóla, yfirleitt selur
maður allan fjárann!
— Oft heyrir maður á það minnst
að þið fornsalarnir kaupið stolna
muni.
— Ja, það er nú það. Það kemur
maður með hlut og býður mér hann
til kaups, ekki get ég vitað hvar mað-
ui'inn hefur fengið hlutinn og ekki
mundi hlýða fyrir mig að spyrja
hvern og einn sem inn .kemur til þess
að selja mér, hvar í ósköpunum hann
hafi fengið hlutinn, hverra manna
maðurinn sé, hvar fæddur og upp-
alinn! Annars er það stundum svo
að maður sér að seljandinn er eitt-
hvað flóttalegur eða maður þekkir
manninn af einhverju misjöfnu, þá
kaupir maður ekki, því í flestum til-
fellum kemur lögreglan, tekur af
manni hlutinn og maður hefur stór-
tapað á viðskiptunum.
— Verðið þið varir við að fólk selji
hluti sína vegna fátæktar?
— Það er ekki mikið um það, aðal-
lega er það fólk sem er að fá sér
nýtt, eða er að flytjast af landi brott.
ETTA segir nú Guðmundur. Ég
er ekki alveg sammála honum
um það að lítið sé af því að fólk
selji vegna fátæktar. Ég held að oft,
cf oft, sé hringt á fornsalann og hann
beðinn að kaupa fatnað, bækur,
gamla muni, og jafnvel muni sem
fólk mundi, undir engum kringum-
stæðum, selia, nema vegna þess að
því vantar fvrir mat næsta dag. En
hvað sem því viðkemur er Fornsal-
inn þarfur maður, þótt hérlendis sé
sú stétt manna rislítil beri maður
hana saman við fornsala erlindis.
JÓNAS
ír-vi-’ • PARÍSARBIÁTT m
• ÚLTRAMARÍNBLÁTT J
#> ' li • ZlNKGRÆNT §n
& J
Höfum ávalt til fjölbreytt
úrval af
ViöurJcennt vörumerki.
Útvegum einnig og seljum all-
ar tegundir hljó'ðfœra
Hljóöfærav. Sigríðar Helgadóttur s.f.
Vesturver — Reykjavík — Simi: 11315
24
VIKAN