Vikan - 30.06.1960, Qupperneq 3

Hvernig eru sjóstengur á brsgðið?
eitt orðskrípið enn, segir ,,Gamli“ í bréfi —
pær annars vera á bragðið? Eða undir tönnina
... Og hvað um „vatnastangaveiði“?
Ég heiti á alla þá, sem einhvern málsmekk
hafa, að sjá svo um að orðskrípi þetta fari sömu
leið og ísfisk- og saltfiskveiðin. Og það sem
fyrst ...
Vinsamlegast.
Gamli.
Rétt er nú það — þetta er ambaga og ónot-
hæft með öllu í mæltu máli og rituðu. Það
væri full þörf, að málhagir menn leituðu
annars orðs og heppilegra. Og því ekki að
að nota einfaldlega hið gamla og góða orð
„dorg“? Ég fæ ekki séð neitt því til fyrir-
i stöðu, enda þótt veitt sé á stöng. Dorg, dorg-
ari — þau orð fara vel í munni og eru
„Gamla“ sammála um það, að menn ættu
að hætta sjóstangaveiðum sem fyrst — bæði
í blöðum og útvarpi.
ÚTVARPSTÓNLIST — TAUGASLAPPLEIKI.
Kæra Vika.
Ekki alls fyrir löngu heyrði ég móður segja
frá því, að dóttir sín, sextán ára að aldri, gæti
ekki sofnað nema hún hefði dynjandi útvarps-
tónlist við eyrað — vel háa meira að segja. Við-
staddir vissu þá um fleiri tilfelli, og allt voru
það unglingar, sem áttu hlut að máli. Vissu
þess jafnvel dæmi, að unglingar gátu ekki setið
við nám nema með dynjandi útvarpshávaða í
eyrunum.
Þetta minnti mig á grein, sem ég las í sænsku
blaði í vetur. Hún fjallaði um fimmtán ára
dreng, sem ekki gat sofið nema við þennan
útvarpshávaða. Sænskir sérfræðingar töldu
þarna um alvarlega taugabilun að ræða og úr-
skurðuðu drenginn til hælisvistar, en einn
þeirra lét svo um mælt, að margt benti til þess,
að unglingar, sem biluðust þannig á taugum,
biðu þess seint eða aldrei bætur, auk þess sem
slík bilun gæti orðið undirrót ýmissa lasta og
afbrota.
Þarna er um alvarlegt mál að ræða. Ríkis-
útvarpið ætti að atliuga, hvort það gerði ekki
rétt að draga eitthvað úr þessum tónlistar-
glymjanda, — sem er að eyðileggja húsfrið og
heimilislif manna í borg og bæ.
Virðingarfyllst,
H. Ólafsson.
Vikan kann H. Ólafssyni þakkir fyrir bréf-
ið, en það er aðeins eitt af mörgum, sem
fjalla um svipað efni. Þessi sífelldi tónlistar-
glymjandi, eins og bréfritari orðar það, virð-
ist allt annað en vinsæll. Taugalæknar og sér-
fræðingar erlendir virðast og þeirrar skoðun-
ar að útvarpstónlist á vinnustað geti haft hin
skaðlegustu áhrif. Svissneskur sérfræðingur
lét fyrir nokkru svo um mælt í vesturþýzku
tímariti, að ekki bæri minni nauðsyn til að
hafa aðgát með hendi en vélum og slysahættu
á vinnustað; ætti tónlistin að hafa tilætluð
áhrif, yrði hún að vera svo lágræn, að rétt
heyrðist, annars tvískipti hún athygli starfs-
fólksins — og það yrði eingöngu að vera
róleg og sefandi tónlist, helzt klassisk.
• 9
FOT
FRAKKAR
V
E
S
T
I
HEJR R A D E I L D
SÍMI I -2-3-4-5
iiiwwwvimnwivt

BEDFORD
fyrir íslenzka
sfaðhætti
Einkaumboö:
Samband ísl. samvinnufálaga
Véladeild
VIK AN
3