Vikan - 07.07.1960, Qupperneq 17

Lækniriiin
æegir
Hentug föt eru mikilsverð fyrir
barnshafandi konur.........
Stundum verður læknirinn að
vera Þúsund þjala smiður. Þess
vegna ætla ég nú að taka að
mér hlutverk tízkusérfræðings.
Allar barnshafandi konur
langar til þess að vera eins
glæsilega og smekklega klædd-
ar og unnt er. Væntanleg móðir
notar aðallega kjóla með tölu-
verðri vídd eða pils og blússur,
sem hægt er að vikka.
Föt með færanlegum hnöpp-
um eru sérlega vinsæl, því að
mjög auðvelt er að flytja
hnappana til og víkka með því
fötin.
Það er vitanlega undir smekk
og útliti konunnar sjálfrar
komið, hvernig fötin líta út,
sem hún velur sér. En um
grundvallaratriði I gerð fatanna
gæti læknirinn gefið góð ráö.
LÍFSTYKKI FYRIR
YANFÆRAR KONUR.
Það er mjög mikilsvert fyrir
barnshafandi konur að nota
sérstök lifstykki. Það er ágætt,
að þau hafi hæfilega teina, til
þess að góður stuðningur sé að
þeim og að þau missi ekki lag-
ið. Sama er að segja um
brjóstahaldara.
Hvort sem þér eruð vanar
að nota lífstykki eða ekki, er
líklegt, að það verði bráð-
nauðsynlegt um seinni hluta
meðgöngutímans. Ef að þér not-
ið yfirleitt lífstykki, má sjálf-
sagt nota það sama fyrri hlut-
ann.
Vöntun á lífstykki, sem veit-
ir stuðning, getur hæglega vald-
ið óþægindum. E’f þér finnið
fyrir slikum óþægindum, skul-
uð þér tala við lækni sem fyrst.
Hann mun geta sagt yður,
hvernig lífstykkis þér þarfnizt,
til þess að fá heppilegan stuðn-
ing.
Ég vil vara ófriskar konur
eindregið við háhæluðum skóm.
Þær verða að vera stöðugar á
fótum, en gangi þær á háhæl-
uðum skóm, er meiri hætta á,
að þær misstigi sig.
Einnig verður að hafa í huga
að hafa skóna nógu stóra og
lipra. Það er mjög algengt, að
fætur bólgni eitthvað um seinni I
hluta meðgöngutímans, þó að
heilsan sé að öðru leyti í góðu !
lagi. i
Þó að hægt sé að nota táskó
stund og stund inni við, er ekki
rétt að ganga mikið á slíkum
skóm eða í skóm, sem hælkapp-
inn hefur gengizt niður á, því
að það er mikil áreynsla fyrir
ökla og rist.
Notið ekki sokkabönd úr
teygju utan um fótinn. Varizt
allt, sem hindrar eðlilega blóð-
rás, nema það sé nauðsynlegt
vegna stuðnings við líkamann.
Framhald á bls. 35.
Ekkert nýtt undir sólinni
Þeir, sem skapa tízkuna, lifa í endalausri
leit að einhverju nýju og frumlegu og gengur
þó erfiðlega a'ð leysa það verkefni. Sannleik-
urinn er sá, að i fatnaði er búið að prófa
flest hugsanleg snið utan hreinar öfgar, enda
er það helzt á sviði öfganna, sem þeir leita
fyrir sér í París. Nýjungar eru annars helzt
fólgnar i áður óþekktum efnum, og þau geta
að sjálfsögðu lengi komið fram. Hérna eru
sundföt — af léttara tagi — og óvanaleg fyrir
þær sakir, að efnið er skinn, — já, samansaum-
aðir skinnrenningar. Það er vafalaust gert til
þess að vekja athygli, og stúlkan, sem liggur
á dýfingabrettinu, er ekki heldur af lakara
taginu. Þeir, sem sköpuðu þessi sundföt, hafa
kannski haldið, að þarna væri frumleg hug-
mynd, en þá hefur þeim yfirsézt um það
smáatriði, að sennilega hefur mannkynið geng-
ið lengur i fötum úr skinni einu saman en
nokkru öðru efni. Nei, það er víst ekkert
nýtt undir sólinni.
Þær verða að kunna sig
Úti meðal stórþjóðanna er það talsvert stór
liópur fólks, sem gegnir diplómatiskum störf-
um, og þau eru ekki sizt fólgin í því að halda
samkvæmi fyrir broddborgara. Þetta fólk er
yfirleitt vel menntað og ákaflega „fint“. Um-
fangsmikil skoðanakönnun i Danmörku leiddi
i ljós, að ambassadorar eru finustu menn þjóð-
félagsins, — forsætisráðherrann var i öðru
sæti. Má nærri geta, að sendiráðsfólk verður
að vera mjög vel að sér um alla háttvisi og
framkomu, og klæðnaðurinn verður að vera
eftir því. Hér eru saman komnar dætur nokk-
urra ambassadora i Madrid. Dælurnar gegna
mikilvægu hlutverki í sambandi við partýin,
ekki sizt þegar þær eru nú svona fallegar sem
sumar eru í þessum hópi. Þá kunna þær að
hafa stórpólitíska þýðingu. Hér hjá okkur eru
hinar erlendu sendisveitir fámennari en hjá
stórþjóðunum, og það er eðlilegt. Lika má gera
ráð fyrir því, að sendiherrar og ambassador-
ar þyki tæplega eins miklir virðingarmenn
hér eins og erlendis, þvi að við erum tæplega
komnir inn í „sýstemið“ og raunar nýgengin
úr frumstæðu samfélagi bænda og sjómanna
yfir i nútima-þjóðskipulag.