Vikan - 21.07.1960, Side 18

:

Kynþáttaóeirðir óþekktar
Það virðist ganga erfiðlega fyrir hvita menn og þeldökka að lynda
saman og er það nærri því sama, livar í heiminum sem er. í London hefur
verið reynt að stofna barnaheimili fyrir hvit börn og dökk og þar hefur
það komið í ljós. að börnin una sér prýðilega saman og gera engan grein-
armun á iitarhættinum. Hins vegar hefur reynzt erfitt að fá foreldra
hinna hvítu barna til þess að láta börnin á þetta heimili, því þau eru
orðin vön því ai iíta á hina dökku sem úrhrök.
Hagerty er önnum kaíinn
Hánn er blaðaí'ulltrúi Eisenhowers og heitir Jim Hagerty. Það er vist frem-
ur erilsamt starf, meðal annars þarf hann að fara á undan forsetanum og
undirbúa ráðstefnur. Nokkrir úrvals fréttamenn hafa þau réttindi að mega
hringja í Hagerty, hvenær sólarhringsins sem er og Þá verður hann að vera
vðibjiinn að svara fyrirspurnum. Hann hefur símann við rúmstokkinn, svo
öruggt sé að hann vakni.
Alltaf leiðinleg á
morgnanna
Viö komum í Herrabúöina t Vest-
urveri, sem er sem kumiuc/t er staö-
sett í kjallara hússins. Kemur til okk-
ar ung og falleg afgreiöslustúlka, og
viö spyrjum hana.
- Er ekki leiöinlegt aö vera i
kjallaranum?
— Jú, paö væri skemmtilegra aö
vera uppi í sólskinin-u.
— Hvert œtluröu í sumarfríinu?
— / sumarfríinu, ég veit ekki hvort
ég fer i sumarfrí, en ég verö uppi í
Borgarfiröi í sumar.
— Uppi í Borgarfiröi, hvaö aö
gera?
— Ég cetla aö vinna í Bifröst til
ágústloka hugsa ég.
— Þú cetlar ekkert aö skreppa út
fyrir landsteinana?
— Ég veit ekki þaö er ekki gott aö
segja.
— Ertu trúlofuö?
— Nei, nei.
—- Ertu ekkert aö hugsa um aö
skella þér í þaö?
— Þaö er ómög'ulegt aö segja, þaö
getur vel veriö, ef svo býöst.
— Eg skil nú ekki í ööru en aö
framboöiö veröi nóg.
— Þaö er ómögulegt. aö vita hvaö
skeöur.
— Ætlaröu ekki aö segja mér eitt-
hvaö fleira skemmtilegt?
..— Nei, ég er alltaf svo leiöinleg á
morgnana, ég er sko aldrei almenni-
lega vöknuö fyrr en um hádegi.
— Feröu seint aö sofaf
— Þaö er alveg sama hvort ég fer
seint eöa snemma aö sofa.
Þeir eru oð fáann
Við vorum á gangi niðri við höfn
núna einn daginn i góða veðrinu
og sáum þá hóp af strákum á einni
bryggjunni. Fórum við þangað og
sáum þá, að þeir voru að veiða.
Tökum við þrjá þeirra tali.
— Halló, strákar, — eruð Þið
að fá ‘ann.
— Já, -já.
— Hvað helzt?
— Það er mest koli og líka ufsi.
Einn var svona. Og svo réttir hann
út hendurnar að veiðimannasið,
Þegar verið er að taia um þann
stóra. Svo eru líka mansadónar
eða mansarar, en það er sko ekkert
varið í að fá þá.
— Hverju beitið þið?
— Við beitum mest augum úr
kolum.
— Haldið þið ekki, að kolarnir
verði hræddir við að sjá augu úr
öðrum kolum.
— Ne-hei, — við erum búnir
aö fá fullt. Og svo éta þeir hver
annan.
— Jæja — já. — Ætlið þið að
verða sjómenn, þegar þið verðið
stórir ?
— Nei.
— Hvað þá?
- O, ég er ekki búinn að ákveðe
það enn þá, segir sá næstelzti. Sð
yngsti samþykkir það.
— Ég ætla að verða kokkur á
skipi, segir sá elzti.
— Kanntu nokkuð að búa til
mat?
— Já, já, — ég bý oft mat heima
hjá mér.
— Hvað er það nú helzt, sem þú
eldar ?
— Ég kann að búa til grauta og
svoleiðis.
— Hafragraut?
•— Já — og grjónagraut. eða vell-
ing, skyr og kaffi. Og te, 4 skýtur
einn inn í. Duh, það er nu'eaginn
veindi, segir kokksi og er hálf-
móðgaður.
— Jæja, strákar, hvað heitið þið
nú?
— Ég heiti Pétur Maack, og
þessi heitir Gísli, það er sá yngsti.
Ég heiti Þórhallur, segir sá næst-
elzti, við erum allir bræður.
Heyrðu, manni, — viltu skrifa
þennan líka. Hann er sko nefni-
lega með okkur. Hann heitir örn
Guðmundsson.
— Verið þið nú sælir, strákar.
— Bless. +
Ætlar aö verða hárgreiðslndama
Við erum staddir inni í Skóbúð
Reykjavikur, ekki til Þess að fá
okkur nýja skó, — sem ekki veitti
þó af eftir langa göngu, — heldur
erum við að spjalla við afgreiðslu-
dömuna.
— Lestu Vikuna?
— Já.
— Finnst þér ekki mál til kom-
ið, að þú farir að sjá mynd af þér
í blaðinu?
__ •?
— Hvað heitirðu?
— Kristín.
— Hvað ertu gömul?
— Sextán ára.
— Finnst þér gaman að vinna
hérna í búðinni?
— Nei, mér leiðjst Það.
— Hvað vildirðu heldur gera?
— Þegar ég hef safnað ein-
hverju af peningum, ætla ég að
læra að verða hárgreiðsludama.
— Ferðu mikið út að skemmta
þér?
— Nei, ekki mikið.
— Hefurðu ekki gaman af rokk-
inu?
— Ekkert sérstaklega.
— Hvaða islenzkur dægurlaga-
söngvari finnst þér vera beztur?
— Óðinn Valdimarsson.
THEDA
BARA
Á hverjum áratug
verður ein þokkagyðja
svo heimsfræg, að hún
leggur heiminn að fót-
um sér og verður ímynd
hinnar seiðandi kyn-
bombu, sem ærir karl-
menn og verður ímynd
hins fullkomna í augum
þeirra. Nútíminn hefur
Birgitte Bardot, Sophiu
Loren og Marilyn Mon-
roe, en á árunum 1915
til 1921 var ein, sem
þótta taka öllum fram.
Hún hét Theda Bara og
hér sjáum við hana —
það er að segja ekki í
cigin persónu, heldur er
það Marilyn Monroe sem
hefur tekizt á hendur
að verða sem líkust fyr-
irrennara sínum og þyk-
ir gerfið mjög gott.
Hana dreymir
um Suðurlönd
Fimni ílugur
í einu höggi.
— Hvað kostar þessi lampf •;
hérna ? i
— Þrjú hundruð sextíu og fimm;
krónur.
— E'r þetta innlend framleiðsla?
— Nei, þeir eru þýzkir. : >
— Jæja, — megum við taka
mynd af þér?
— Ha, mynd til hvers?
— Við erum á Viku-ferðalagi,
— er þér nokkuð illa við blaða-
menn?
— Nei, ekki þegar svona kurteis-
ir menn koma í heimsókn.
Við höfum rekizt inn í verzlun
eina við Laugaveg, sem ber nafnið ';
Lampinn, og hittum þar unga og
fallega stúlku, sem kveðst heita .
Anna.
— Finnst þér ekki leiðinlegt að
hanga inni í búð, þegar veðrið er
svona gott?
— Æjú, — ég fer bara hérna á
bak við, til þess að ég sjái ekki
sólina.
— En hvernig ætlarðu nú að
njóta sólarinnar bezt, þegar þú
færð sumarfrí?
— Ég fer kannski eitthvað í úti-
legu með nesti og nýjan svefnpoka.
— Hefurðu gott kaup hérna?
— Já, já.
— Hvernig eyðirðu nú kaupinu
þínu?
— Ég er að reyna að safna pen-
ingum.
— Og hvernig gengur það?
— O, — ekkert of vel. Það er
allt svo dýrt, sem maður þarf að
kaupa, t. d. fatnaður, sem endist
svo kannski ekki neitt. Sjáið þið
t. d. þessa skó hérna. — Þeir eru
spænskir og kostuðu aðeins sest
hundruð krónur. — Ég hef veritj
á þeim í fjögur skipti, og þeir eru
því sem næst ónýtir.
— Hvað mundirðu nú gera, ef
þér tækist að safna svona tutt-
ugu til þrjátíu þúsund krónum?
— Ég 'færi í ferðlag til Suður.
Frakklands og Ítalíu til að sjá
gamla staði og skemmta mér.
— Nú, hefurðu verið þarna suð-
ur frá?
— Já, það var alveg agalega
garnan! -fc
I hinum þekkta klúbb í New York,
Stork-klúbbnum, komu nokkrir blaða-
menn saman nýlega og stofnuðu til
innbyrðis samkeppni um það, hver
Þeirra gæti búið til áhrifamestu
biaðafyrirsögnina. Walter Winchell
vann sigur með svohljóðandi fyrir-
sögn:
EITURLYFJAÓÐUR NEGRI DRET*-
UR ASTKONU LEIKPRÉDIKARA.
Winchell hlaut verðlaunin, vegna
þess, að þarna sameinaði hann fimm
helztu atriðin, sem þurfa að vera með
í frétt, ef hún á að „seljast“ vel þarna
vestra: Eiturlyf, kynþáttavandamál.
morð; „sex“ og trúarbrögð
Kristín
Anna
11
VIKAK VIKAM
19