Vikan - 21.07.1960, Page 35

ÍBÚÐARHÚS

l
m
VERKS Ml-Ð JU HÚS
11
T
samkohuhus

Gnangrát Cetiur
GEGN HITA
OG KULDA
+20°
Þér fáið einangrunarkostnaðinn endurgreiddan á fáum ár-
um í spöruðu eldsneyti. Það borgar sig bæði fyrir yður
sjálfa og þjóðfélagið í heild að spara eldsneyti svo sem unnt
er, og þar að auki er hlýtt hús (vel einangrað) mun nota-
legri vistarvera en hálfkalt (illa einangrað).
8TE0ULL H.F.
Lœkjargötu . HafnarfirÖi . Sími 50975.
Monte-Carlo
Framhald af bls. 5.
fyrir dyr spilavítisins. Hún vísaði á brott
sendinefnd frá furstanum, sem ætlaði að
b.jóða henni til sín.
KONUNGAR OG FURSTAR TRYLLTUST . ..
En hinn tilvonandi konungur, Játvarður VII.
var fikinn í fjárhættuspil og vann liugi allra
vegna látlausrar framkomu sinnar.
Rússnesku furstarnir höguðu sér allt öðru-
visi. Á hverju ári komu þeir til Monte Carlo
i fylgd með alls kyns þjónum, matreiðslu-
mönnum, læknum — og auðvitað einnig spá-
konum.
Lystisnekkjur þeirra lágu við akkeri úti á
flóanum. Serge stórhertogi, risastór maður
i einkennisbúningi, prýddur orðum, var
svili Rússakeisara. Hann iabbaði sig um sal-
ina, eins og hann væri heima hjá sér við
hirðina í St. Pétursborg.
Michael stórhertogi var ákafur fjárhættu-
spilari og mjög hjátrúarfullur. Hann vildi
ekki sitja við mitt spilaborðið og krafðist
alltaf sætis við enda borðsins.
Spilavitisþjónarnir voru ætíð við þvi búnir,
er hann kom, vegna þess að hann varð óður,
ef hjólið snerist of hratt.
Móðir hans settist liins vegar við mitt borð-
ið — ef til vill til þess að stríða honum. En
þetta var einnig siður hjá henni, og það var
spaugileg sjón að sjá hana rétta stöllu sinni
peningana, en hún atti svo að rétta spila-
þjóninum þá.
Hinum fjárhættuspilurunum var allt annað
en vel við þetta, vegna þess að þetta dró
spilið á langinn.
En Romanoffarnir almáttugu iétu elcki vaða
ofan i sig. Þeir stöðvuðu hjólið, þegar þeim
sýndist og gat hæglega dottið í hug að fá sér
koníaksflösku og kavíar í ró og spekt, á með-
an hinir urðu að biða eftir því að spilið héldi
áfram
Ungur rússneskur fursti varð svo ösku-
vondur kvöld eitt þegar hann tapaði án af-
láts, að hann reis á fætur og löðrungaði borð-
þjóninn duglega.
Það varð dauðaþögn í salnum.
Furstinn tók á sig rögg, afsakaði sig i
flýti og rétti borðþjóninum stóra hrúgu af
gullpeningum í sársaukabætur..
Borðþjónninn hneigði sig, fyrirgaf furstan-
um, en hafnaði peningunum.
ÁHÆTTA.
Spilavítið geymir margar furðusögur, og
ein þeirra er á ])essa leið: Hinar frægu Dolly-
systur, sem alltaf voru þaktar skrautmunum
sveipaðar dýrindis loðfeldum með orkideur í
barminum, voru sólgnar i fjárhættuspil og spenn-
una, sem því fylgdi. Kvöld eitt kom Jenny
Dolly að einu spilaborðinu, þar sem aðeins
heldra fólk var saman komið.
Við borðið sátu Aga Khan, Manuel, upp-
gjafakonungur frá Portúgal, og ungverskur
fursti, sem var svo ríkur, að hann ferðaðist
með eigin sigáunahljómsveit og pantaði mið-
degisverð lianda hundrað manns, fram borinn
á gulldiskum í Hotel de Paris, án þess að
skeyta því, hvað þetta mundi kosta.
Loks drógu Aga Klian og Manuel konungur
sig i hlé, til þess að liorfa á Jenny Dolly spila.
Hún var næstum móðursjúk af spilaofsa. Og
þegar spilinu lauk, hafði liún unnið einhver
ósköp af ungverska prinsinum.
— Þvílíkt og annað eins, hvíslaði hún hás,
— ég hef aldrei gleymt því, að afi minn var
þjónn á góssi hans. Hann var stundum sleginn.
En einnig eru til menn, sem spila án þess að
hugsa um peninga, jafnvel án þess að leggja
nokkuð undir. Aga Klian gamli var einn þeirra.
Hann spilaði af gætni og lagði aldrei milljón
undir eitt spil, eins og Farúk átti til að gera.
Ekki bað hann heldur spilavítið að hafa opið
ögn lengur, eins og Farúk hafði oft gert.
Þegar Farúk hafði eitt sinn spilað við Aga
Khan, bauð liann honum til hallar sinnar i
Kairo.
Farúk vildi spila fjárhættuspil og bað þjón
sinn að koma með álitlega fjárhæð í seðlum.
Aga tautaði nokkur orð við einkaritara sinn.
Og hann fór út og kom aftur með peninga -___-
tíu sinnum meira en Farúk hafði látið sækja.
Konungurinn greip andan á lofti og sendi
þjóninn eftir viðbót.
Þetta tiltæki Aga kom Farúk algerlega úr
jafnvægi, og hann fór að spila óvarlega. Og
það var hreint sjálfsmorð á móti kaldrifjuðum
spilamgnni eins og Aga Klian, sem auðvitað
vann næstum hvert spilið á fætur öðru.
Loks reis Aga á fætur, þar sem flugvélin, sem
hann ætlaði með til Nice var á förum.
— Látið hana biða, sagði Farúk, sem vildi
óður og uppvægur balda áfram, þar til lánið
snerist honum í hag.

ij.iu icm, sagoi Aga.
á ekki flugvélina.
Farúk horfði lengi á eftir honum.
— Hann á þá að minnsta kosti ekk; flugvéi
sagði hann ánægður. ' ^
V IK A N
35