Vikan - 08.09.1960, Síða 33

hópur, sem ég rak i rétt, og hann tók antláH.
Þegar hann svo hafði valið sér nokkrar úr hópn-
um, ætlaði ég að fara, en þá færir hann mér
svart lamb og sagði mér að eiga, þvf að það
væri sín eign, en ekki stolið, og því mundi gæfa
fylgja.
Mig dreymdi öðru sinni, að ég kæmi heim til
mömmu og pabba, en heima hjá þeim hef ég
ekki verið lengi. Færði ég mömmu kött, sem
ég var nýbúin að eignast. Hann var svartur,
með hvíta fætur og skott. Þykir mér þá sem
mamma segi: „Hvað ertu að gera með þennan
kött, — þú, sem átt gráan kött?“ En ég svara
henni og reiddist við: „Ég er orðin leið á grá-
um köttum og vil nú eiga svarta.“
Draumspök.
Svar til draumspakrar.
Fyrri draumurinn merkir smávegis aftur-
för og erfiðleika. Seinni draumurinn bendir
til, að þú sért að sækja í þig veðrið.
Til draumráðanda Vikunnar.
Mig dreymdi tvo drauma, sem mig langar til
að biðja þig að segja mér, hvað þýða. — Mig
dreymdi, að kunningi minn væri að taka af mér
ljó'smynd og setja mig upp á kassa eða eitthvað
þess háttar, en svo tók hann mig niður. Mér
fannst í svefninum hann enga filmu hafa í vél-
inni. — Hinn draumurinn er svo hljóðandi:
Þessi sami maður á bíl, og mér fannst ég eiga
hílinn. En allt í einu breyttist bíllinn í svart
járnrúm, eins og rúm eru á sjúkrahúsum. Mér
fannst pabbi minn, sem er dáinn fyrir tveimur
árum, vera í þvi. Viltu nú vera svo góður að
segja mér, fyrir hverju þessir tveir draumar
eru? Með fyrir fram þökk.
Dídí.
Svar til Dídíar.
Fyrri draumurinn varar þig við að gagn-
rýna aðra of mikið, en hinn síðari er fyrir
velgengni í ástamálum á næstunni.
Ha, — skugginn af pabba mínum er mikið stærri
en af pabba þínum!
Kæra Aldís.
Eftir nokkra mánuði ætla ég að gifta mig
manni sem ég elska mjög heitt. Aðeins eitt
skyggir á gleði mína og tilhlökkun. Svo er mál
með vexti, að unnusti minn hefur slikar hug-
myndir um mig að engu tali tekur. Ég er i hans
augum engli líkust, saklaus og hrein, veit ekk-
ert hvað iífið er og þar fram eftir götunum.
Nú er þetta svo fjarri sanni sem mest má vera.
Hann er ekki fyrsti maðurinn í lifi mínu, og
reyndar ekki annar heldur, svo að ég segi frómt
frá. Allt þetta hefði ég svo gjarnan viljað tala
um við hann, segja honum satt og rétt frá öllu.
Sjálfur hefur hann lifað nokkuð hátt, það segir
hann sjálfur, og ekki gerir það mér neitt til, en
ef hann seinna meir kæmist að einhverju um
mig sem ég hef haldið leyndu, mundi hann þá
geta tekið því? Ég er hálfhrædd og kvíðin í
sambandi við þetta, og vildi helzt hafa þetta
allt á hreinu. Það er alveg vist að aldrei myndi
það henda mig að svíkja hann á einn eða annan
hátt. Nú er ég hálft í hvoru hrædd við að missa
hann ef ég ekki held áfram í hlutverki Mjall-
hvítar. Hvað á ég að gera?
Gráhvit.
Kæra Gráhvít.
Ég mundi nú hætta á a ðtala út um þetta
við hann. Honum hlýtur þá í það minnsta
að skiljast að hann hefur valið sér kjarkmikla
og hreinskilna stúlku, og það eru eiginleikar
sem eru mikils virði. Ef þú heldur áfram í
þessu glansmyndarhlutverki, er hætt við að
þú í framtíðinni haldir áfram að lifa í eilífri
óvissu og kvíða, því að alltaf getur eitthvað
það komið fyrir sem gæti vakið grunsemdir
hjá unnusta þínum.
Vertu alveg hreinskilin núna, það fer bezt
á því, enda þótt það liggi í augum uppi að
það sem skeði áður en þið kynntust og trú-
lofuðust, getur hann ekki áfellst þig fyrir.
Ef hann gerir það, er hann ekki rétti mað-
urinn fyrir þig.
Með kveðju.
Aldís.
Svar til XXX.
Þú verður að fyrirgefa ef þér hefur fundist
biðin löng, en eins og þú sjálfsagt skilur þá
verður þetta að ganga nokkurn veginn í röð.
Það er mjög erfitt að svara bréfi þínu á þann
veg sem þú biður um, þess vegna hef ég þetta
stutt. Ég veit að þetta fyrirkomulag er til,
og er rayndar ekki óalgengt, en í flestum til-
feilum hafa afleiðingarnar orðið einmitt þær
sem þú minnist á og ert hrædd við. Þess
vegrta ráðlegg ég þér að reyna að slá stfik
yfrr þettá'og láta' það ckki gariga. lengra, ég
býst víð að það ýrði heilladrýgst'fyrir alla
aðila. Nú er hann farinn og verður burtu í
tvö rnánuði. Allt gæti hafa breytzt þegar þið
hittist næst. Ef ekki, þ áskaltu leita þér upp-
lýsinga viðvíkjandi fyrri spurningunni hjá
lögfræðingi, og hjá próf. N. Dungal, viðvíkj-
andi þeirri síðari.
Ósk þinni um fleiri greinar um stjornur og
stjörnuspár hef ég komið áleiðis til réttra
aðila. Ég get hughreyst þig með því að þitt
bréf er ekki lengsta bréfið sem ég hef fengið,
svo að þú þarft ekki að hafa áhyggjur af þvf.
Að endingu sendi ég þér beztu kveðjur og
vona að allt gangi að óskum, Aldfs.
Margvislegt er manneðliS,' það má meS sanni
segja. Um daginn var hér á ferSinni bréf frá
konu sem kvartaSi sáran undán óþolandi fram-
konm mannsins síns sem opnaSi öll hennar bréf
og las þau liiklaust. Nii er hér bréf frá konu
sem er mjög ergileg yfir því að fá ekki að lesa
öll bréf mannsins síns. Hún segir:
Við hjónin erum mjög hamingjusöm og sam-
rýmd, en það er eitt sem angrar mig mjög, og
það er það að ég fæ mjög sjaldan að lesa bréf
sem hann fær, þó að ég sýni honum alltaf öll
mín bréf. (Hann biður þó aldrei um það sjálf-
ur). Þetta kvelur mig. Hvað á ég að gera?
Með fyrirfram þökk. . Gróa J.
Kæra Gróa.
Það er ekki rétt að taka það sem sjálfsagðan
hlut eða skyldu, að hjón sýni hvort öðru hvert
einasta bréf sem þeim berast. Það verður
að taka tillit til þeirrar persónu sem bréfið
skrifar. Bréfritarinn mundi ef til vill ekki
skrifa eins frjálslega eða eðlilega ef hann
vissi að það ætti að korna fyrir auga annarra
en hann í rauninni ætlast til.
Ég álít þessa löngun til að hnýsast í bréf
Ég reyni aldrei
að semja . . .
Hvítadal, Sigurð Einarsson í Holti, Vil-
hjálm frá Skáholti, Þorstein Eríingsson,
Kristmann Guðmundsson og' Ingólf
Kristjánsson.“
„Þú hefur aldrei samið sjálfur text-
ana við lögin þín?“
„Nei, ég hef aldrei fengist við að semja
Ijóð eða sögur. Það eina sem ég hef
skrifað um ævina eru ástarbréfin, sem
ég hnoðaði saman á mínum yngri árum.“
„Þú gefur þau náttúrlegá ekki út?“
„Nei, ætli það. En ég hugsa að eitt-
hvað af innihaldi þeirra liafi komið
fram í tónunum.i sumum lögum mínum.“
„Og þér finnst þú vera eþis „enevgisk-
ur“ við lagasmíðina og eins frjór og þú
varst í gamla daga?“
„Já, alls ekki síður. Annars kemur
þetta eiginlega af sjálfu sér og allt i
einu, ég reyni aldrei beinlínis að semja
— og alls ekki þegar ég sit við hljóð-
færið.“
„Já, andinn verður auðvitað að vera
til staðar. En kemur hann þá yfirleitt
a ])ægilegum heimsóknartima?“
„Það er nú svona upp og ofan, t. d.
núna einmitt í þessu datt mér svolítið í
hug — hvernig finnst ykkur þetta?
... Og Sigfús raular fyrir okkur stutt
stef, sem hafði skotið upp i kollinum
allt í einu, og innan skamms er hugur
hans svifinn langt i burtu — inn i heim
tónanna. Og þar sem við viljum ekki
standa i vegi fyrir tilkomu hins nýja
lags, köstum við lauslega kveðju á
Sigfús og höldum til dyra.
lU. . .... .. - . ...
— Veikindi yðar eiga rót sína að rekja til of mikilla peninga,
kæra forstjórafrú, — en því get ég vel bætt úr!
VIKAN
33