Vikan - 01.09.1960, Blaðsíða 29

Á morgun getið þér vaknað með fallega
húð. Gefið húðinni naeringu. Notlð
Rósól-Crem með A vítamíni á hverju
kvöldi og þér verðið dásamlega falleg.
Þér lesið um
nýjungar í
auglýsingum
þessara
dálka.
Það gjöra einnig tugþúsnndir
annarra íslendinga. Ef þér eða
fyrirtæki yðar viljið bera fjöldan-
um fregnir af vörum yðar eða
þjónustu þá segið sögu yðar hér í
smáauglýsingadálkum VIKUNNAR.
Hringið í 35320 og fáið upplýsingar
um verð og kjör.
BARNAGAMAN
Yitra stúlkan
rnn að fá að vera i höllínni um nótt-
ina, og varð kóngurinn við þeirri
bón hennar. Um kvöldið hellti hún
svefnlyfi i vínglas kóngs. Hann
drakk úr glasinu og féll í djúpan
svefn. Þá lét drottning bera hann
út i vagn og ako honum út í litinn
kofa, sem var þar i nágrenninu.
Þegar kóngur vaknaði um morgun-
inn, varð hann alveg undrandi og
spurði, hver hefði flutt sig i þenn-
an kofa.
— Það gerði ég, svaraði drottn-
ing.
— Hvers vegna gerðirðu það?
spurði kóngur.
Þá rétti hún honum samninginn,
sem þau höfðu gert, áður en þau
giftu sig.
— Hér stendur það skrifað, að
ég megi taka það burt úr höllinni,
sem mig langi mest til að eiga.
Þegar kóngur heyrði þetta, faðm-
aði hann drottninguna að sér, flutti
hana með sér heim i höllina og rak
hana aldrei framar burt þaðan. -Ar
Framhald af bls. 26.
— Þegar þú sérð kónginn aka
fram hjá, þar sem þú ert að plægja,
faðir minn, þá réttu út höndina með
baununum í og hrópaðu:
— Guð veri mér miskunnsamur
og láti soðnu baunirnar minar
spretta fljótt. Þá spyr kóngurinn
þig, hvernig þér detti í hug, að það
gefi sprottið upp af soðnum baun-
um. En þú svarar, að það sé álíka
sennilegt og að ungar komi úr
soðnum eggjum.
— Gamli maðurinn gerði eins og
stúlkan sagði honum. Og þegar
kóngurinn ók fram hjá og heyrði,
hvað karlinn hrópaði, stöðvaði
hann vagn sinn og spurði hann,
hvort hann væri virkilega svo mik-
ið flón að hatda, að hann fengi
soðnar baunir til að spretta. Karl-
inn svaraði þá eins og dóttir hans
hafði sagt honum að gera. Nú sá
kóngurinn, að stúlkan var honum
snjallari, og fyrirskipaði einum ráð-
herra sinna að færa hana til hall-
arinnar. Stúlkan kom til hallarinn-
ar og gekk fyrir kónginn. Hann
spurði hana, hve mikils virði skegg-
ið á sér væri.
— Skegg kóngsins er álfka mik-
ils virði og þriggja daga regn á
þurrviðrissumri, svaraði hún.
Kóngur varð svo undrandi og
hrifinn af svari stúlkunnar, að
hann bað hana að verða drottningu
sina. Stúlkan tók því og sagði:
— Einu verður þú að lofa mér, ef
ég gerist drottning þln. Það er að
lofa mér því skriflega að ég megi
taka með mér það, sem ég met mest
hér í höllinni, ef þú verður einhvern<Sarsviðið? Það er ekki ótrúlegt.
tima svo reiður við mig, að þú send-'<?Hann var kornungur árið 1927, þeg-
ir mig burt. Kóngur lofaði þessu og 'ar hann hóf ránsferil sinn. og er
skrifaði nafn sitt undir til sam- Því ann á bezta aldri. it
þykkis.
Svo rann sá dagur upp, að kóng-
urinn varð svo reiður við drottn-
ingu sína, að hann skipaði henni
burt úr höllinni, og kvaðst aldrei
vilja sjá hana framar. Hún bað þá
Zenta
Astleitni innbrots-
þjólurinn
Framh. af bls. 13.
viðtöl við hana, og skemmtistaður-
inn Casino de Paris réð hana til
þess að syngja söng, sem saminn
hafði verið um ævintýri hennar.
Auk þess græddi hún ógrynni fjár
á því að selja bandarfskum viku-
blöðum sögu sina. Það hefði lika
verið árans óþokkabragð, ef hún
hefði vitnað gegn honum.
Fyrir innbrotin þrjú var
Armand dæmdur f fimm ára fang-
elsi. Þegar hann loks slapp úr
fangelsinu, biðu hans fjölmargir
fyrir utan fangelsið, og voru konur
þar i yfirgnæfandi meiri hluta ...
Aítli það sé svo Armand Lecoque,
sem aftur er kominn fram á sjón-
hafa en sýningunum með Zentu. —
Taj Mahal, hin skarpgáfaða gler-
augnaslanga? sagði ég. — Það er al-
veg rétt, sagði hr. Kokolský. — Ég
hef séð auglýsingar yðar á ferða-
lögum mínum, en mér hefur aldrei
gefizt tækifæri til að vera viðstadd-
ur sýningar yðar. Umboðsmenn
okkar vildu vist ekki, að sýningar
okkar væru á sömu stöðum. En það
var tnikið talað um yður. Hr.
Kokolský varð glaður við. Hann
kinkaði kolli. — Svona er lífið,
tautaði hann. it

Bitk
— Borðaðu nú lítið drengur, svo
þú verðir lítill og grannur eins og
hann pabbi þinn.
Framh. af bls. 10.
nokkuð duttlungafull. — Já, ég varð
nú heldur langleitur, þegar ég kom
út og sá, að þér voruð horfinn. —
Hvað gerðuð þér, leituðuð þér
aldrei að henni? Hr. Kokolský yppti
öxlum. — Hreinskilnislega sagt, var
ég orðinn leiður á henni. Hún át
svo mikið og var þar að auki mat-
vönd. Ég útvegaði mér gleraugna-
slönguunga, og tamdi hann. Þetta
var dálitil tilbreyting, og þótt ótrú-
legt sé, var meira upp úr þessu að
— En pabbi, þú sagðir að við vær-
um að fara á Chaplin-mynd.
■'x-n
— En góða bezta, stigar eru alltof
dýrir.
VIKAN
29