Vikan - 01.09.1960, Síða 34

flenry Ford
Framh. af bls. 9.
lega síðustu árin, og sparaði nieð því árlega
um 40 milljónir í iaunagreiðslum. Hann ferð-
aðist milli allra 6200 sölumanna fyrirtækisins
til þess að endurskipuleggja sölutæknina og gera
hana samkeppnishæfa. Honum heppnaðist sér-
lega vel að ráða unga og duglega samstarfs-
menn. Einn hinn hezti, sem hann náði í, var
Ernst Bresch, sem hann gerði umsvifalaust að
sölustjóra.
Það, sem olli Henry Ford mestum áhyggjum,
var hin afleita samhúð við starfsfólkið og verka-
lýðsfélögin. Er hilaverkfallið mikla skall á í
árslok 1945, var John Buggas aðalfulltrúi Fords,
en hann tók einnig sjálfur nokkurn þátt i
samningaviðræðunum. Verkalýðsfélögin kröfð-
ust allt að 30% launahækkunar, og Ford vildi
fá algera tryggingu fyrir því, að framleiðslan
gæti haldið áfram ótrufluð. Eftir níu vikna
samningaviðræður hringdi Ford kvöld nokkurt
til fulltrúa verkalýðsfélagsins og sagði:
— Ég býð að borða, og svo semjum við í
snatri yfir kvöldkaffinu.
— Afbragðshugmynd.
Á afskekktu veitingahúsi komust þeir loks að
samkomulagi eftir tveggja klukkustunda samn-
ingaviðræður. Kaup skyldi hækka um 18 cent
á klst. að meðaltali, en hins vegar fékk Ford
því framgengt, sem hann setti upp. Samningur-
inn vakti töluverðan hroll meðal annarra bila-
framleiðenda, sem neyddust til þess að endur-
skoða kaupsamninga við starfsmenn sína.
Þremur klukkustundum eftir að samningurinn
var hirtur opinherlega, undirritaði Chrysler
svipaðan samning við sina starfsmenn, til þess
að Ford kæmist ekki of langt fram úr, og aðrir
framleiðendur fetuðu hrátt 1 fótspor 'þeirra.
Þessi 18 centa hækkun leiddi af sér 150 milljón
króna auknar kaupgreiðslur á ári. Það var
mikil fórn, en nú skyldi framleiðslan geta
haldið ótrufluð áfram, og Ford hélt þvi fram,
að það væri fyrsta skilyrði þess, að áætlanir
hans um, að fyrirtækið næði forystu í bíla-
framleiðslunni að nýju, gætu staðizt.
Brátt urðu keppinautarnir að viðurkenna, að
Henry Ford II. var réttur maður á réttum stað.
Margt henti til þess, að hann væri í vígahug, m.
a. lét hann á árinu 1946 reisa nýjar verksmiðjur
og endurnýja vélakost fyrir 7,7 milijarða króna.
Upphæð þessi er þó aðeins örlítið hrot af því,
sem hann hefur síðar lagt i nýja fjárfestingu.
Undanfarin tólf ár liefur fyrirtækið lagt h. u. h.
165 milljarða króna í smiði sjálfvirkra færi-
banda og samsetningarverksmiðja. Þar, sem áð-
ur þurfti 2000 starfsmenn, þarf nú aðeins 500,
og er það auknum vélakosti og sjálfvirkni að
þakka.
Framtíðin mun leiða í ljós, hvort Ford tekst
að ná forystunni i hílaiðnaðinum, en hann er
ungur og maður framtiðarinnar. Tveir yngri
bræður hans annast nú stjórn fyrirtækisins með
honum. Benson Ford, áreiðanlegur og traust-
ur maður, er forstjóri Lincoln-Mercury verk-
smiðjanna og þykir standa mjög vel í stöðu
sinni. William Ford, sem er þeirra yngstur,
er yfirmaður verksmiðjanna í Evrópu.
Heima hjá Henry Ford II. elst nú upp ný
kynslóð, — dæturnar Charlotte og Anne svo og
litli „ríkiserfinginn". Ford hefur erft hræðslu
föður sins við barnaræningja og leyfir þess
vegna sjaldan að taka myndir af heimili sinu
lig börnunum. Fjölskyldan lifir rólegu og kyrr-
látu lífi og berst lítt á. Einu sinni á ári fara
þau hjónin til Evrópu og með þeim heill her
af einkariturum og þjónum. Þrátt fyrir hina
strangkaþólsku uppfræðslu, er Ford aflaði sér,
skín þó púritanisminn töluvert í gegn hjá hon-
um. Hann sést t. d. næstum aldrei með viskí-
glas í hendi, — aðeins við mjög hátíðleg tæki-
fmfi, Hann reykir ekki, og eru það áhrif frá
afa hans, sem lagði hlátt bann við reykingum.
Það er ef til vill eina reglan frá tímum gamla
manpsins, sem enn er í gildi.
Enginn veit með vissu, hve mikil auðæfi
Fordfjölskyldunnar eru. Lauslega má gera ráð
fyrir, að Henry Ford II. stjórni meira en 175
milljörðum króna i föstu fé. Eigin auðæfi hans
eru svo sem cngin ósköp, — að eigin sögn lík-
lega um 40 milljarðar — „eða meira“. — En
athugið, segir hann, — enginn einstaklingur á
raunverulega slíka upphæð. Sannleikurinn er
sá, að hún ræður yfir eigandanum.
flraumar
Framh. af bls. 22.
því með stillingu, þó að nánustu kunningjar
þínir virðist leggja trúnað á róginn. Leiddu
þeim fyrir sjónir sannleikann í málinu.
Kæri draumráðandi.
Mig dreymdi, að ég væri komin inn í herbergi
fyrrverandi kærasta míns (við vorum einu sinni
trúlofuð leynilega). Hann svaf í svefnsófanum
sínum, og mér fannst vera kominn annar sófi
þar inn, og í honum voru rúmföt, mjög bæld,
'Svo ég var viss um, að einhver hefði sofið hjá
honum. Ég varð ægilega afbrýðisöm, en þá
vaknaði ég.
Með fyrir fram þökk.
Ein afbrýðisöm.
Svar til einnar afbrýðisamrar.
Leiðinlegt atvik mun henda þig á næst-
unni.
Kæri draumráðandi Vikunnar.
Mig dreymdi, að ég væri stödd niðri á bryggju,
— Komdu með vatnsbyssuna mína, pabbi
og mér fannst vera þar við bryggjuna Ésja og
annar togarinn hér. Mér fannst ég hitta kunn-
ingja minn þar, og sagðist hann vera á Esju
(en hann er á togaranum). Svo fannst mér ég
fara um borð i Esju ásamt tveimur öðrum stelp-
um. Þegar ég svo fór i land aftur, fannst mér
sem önnur stelpan væri komin upp á bryggjuna,
en stæði alveg fyrir allri umferð um landgang-
inn. Svo finnst mér skipið fara frá, og þá hróp-
uðu allir á hana. En hún vék ekki frá, fyrr en
skipið var nær því farið allt frá. Þá fór hún
og hitt fólkið, og fór sumt af því í sjóinn, en
sumt komst upp á bryggju. Þá fannst mér vera
trilla á bryggjunni og fólkinu vera ýtt upp
bryggjuna. Þegar komið var hálfa leið upp
bryggjuna, var fólkið látið fara upp úr bátnum,
og svo var bátnum ýtt aftur út í sjó. í honum
var lítill drengur, og mér fannst trillan vera
i hálfgerðu kafi. Svo fannst mér sem væri verið
að ná bátnum upp, en það var ekki hægt, það
var hara búið að ná drengnum.
Með fyrir fram þökk. M. S.
Svar til M. S.
Draumurinn merkir velgengni í ástamál-
um á næstunni hjá þér, en erfiðleika og deil
ur hjá þeirri, er stóð á landganginum.
Til draumráðandans.
Viltu gera svo vel að ráða þennan draum
fyrir mig, sem mig dreymdi nýlega. Ég þóttist
vera stödd hjá gamalli vinkonu minni og í öll-
um fötunum uppi í rúmi hjá henni, en til fóta.
Sjálf var hún mjög alvarleg og ólík því, sem
hún er. Varð ég undrandi mjög, þvi að hún
var öll miklu stærri og feitari, svo að mér datt
í hug, að hún hlyti að vera ófrísk, en áttaði
mig strax, að vegna aldurs gat ekki svo verið.
Beint á móti henni í öðru rúmi lá maðurinn
hennar í öllum fötunum, og virtist hann vera
ánægður og liða vel. Allt í einu var svo sviðið
breytt, konan horfin, en ég stödd í eldhúsinu
hennar að sýsla við einhver verk. Kemur þá
maðurinn hennar þangað og vill fara að tala
um fortíðina við mig og spyr, hvort ég muni ekki
eftir því, þegar við áttum bæði heima í sama
byggðarlagi. En ég tók því fálega og bjóst til
að fara út.
Með fyrir fram þökk. Sigga.
Svar til Siggu.
Hætt er við ósamlyndi milli ykkar vin-
kvennanna á næstunni. Sæktu mál þín með
varkárni.
Svar til Dísu.
Vegna lengdar draumsins sjáum við okkur
ekki fært að birta drauminn, heldur aðeins
svarið. Þótt undarlegt megi virðast, merkir
draumurinn, að öll áform þín munu ganga
að óskum.
Vestfirzkir galdrar og
kvenréttindi
Framh. a£ bls. 13.
drengur minn og þeir verzluðu við útfendar
þjóðir og tóku ekki mark á neinni verzlunar-
áþján. Það dó aldrei maður úr sulti á Vest-
fjörðum.
— Mjög athyglisvert, að þeir skyldu ekki taka
mark á áþjáninni. Það væri gagn að svoleiðis
mönnum í landhelgisdeilunni. Viltu ekki ann-
ars að helmingurinn af alþingismönnum eða vel
það, séu konur?
— Þetta gæti ekki verið vitlausara, þótt kon-
ur stjórnuðu einar.
— Þær ráða nú einhverju á bak við hefur
maður heyrt.
— Já, við reynum að gera það, sem í okkar
valdi stendur til að bjarga þvi, sem hægt er að
bjarga. G. S.
34
VIKAN