Vikan - 18.05.1961, Blaðsíða 2

★
Yndisþokki næturinnar í carabella...
Ginntur ofan í fen.
Kæri póstur.
Hvað á ég að gera. Ég seldi bílinn minn
um daginn, nýlegan Fiat, og það var ungur
bifvélavirki, sem keypti hann og ég þekkti
hvorki á lionum haus né sporð, því miður.
Hann borgaði mér næstum eingöngu með víxl-
um og það var alveg sama fyrir mig, þvi að
mér lá ekki á peningunum. Nú er fyrsti vix-
illinn fallinn og hann hefur ekki greitt hann
og það hefur komið í Ijós, að þessir menn,
sem hann fékk til að skrifa uppá, eru ein-
hverjir unglingar eins og hann sjálfur og mér
er sagt, að þeir eigi ekki bót fyrir rassinn á
sér og allir mínir víxlar séu einskis virði.
Mér finnst alveg voðalegt, að það skuii vera
hægt að komast í svona klípu, eða hvað get
ég gert?
Árni Pálsson.
Það er víst ekki margt, sem þú getur gert
úr því sem komið er, ef afsöl hafa farið fram.
Þú ert ekki sá eini, sem farið hefur illa út úr
svona viðskiptum. Auðvitað áttir þú að kynna
þér efnalegar ástæður bifvélavirkjans og
einnig ábyrgðarmannanna, áður en þú tókst
við þessum ónýtu pappírum. Snúðu þér til
lögfræðings, ef vera skyldi einhver smuga til
að bjarga þér.
„Fínt“ fyrirtæki.
Kæra Vikal
Ég veit, að maður á ekki að klaga undan
kallinum sinum, en ég get varla stillt mig um
það. Svoleiðis er, nefnilega, að hann notar svo
mikið af peningum i föt handa sjálfum sér,
að það er eiginlega ekkert eftir handa okkur,
mér og börnunum, sem eru tvö. Sjálfur segir
hann, að hann sé ekkert spenntur fyrir föt-
um, en staða lians krefjist þess, að hann sé
óaðfinnanlega klæddur, og það virðist þýða
tvenn og þrenn ný föt á ári, fyrir utan frakka,
skó, skyrtur og svo framvegis. Og ég get ekki
sjálf unnið fyrir fötum á mig og börnin. Væri
það ekki réttlátt, að fyrirtæki, sem krefst svona
mikilsháttar klæðaburðar af starfsmönnum sín-
um, borgaði lika eitthvað af fötunum?
Með fyrirfram þökk.
Konan velklædda mannsins.
Þetta hlýtur að vera ógurlega fínt fyrirtæki,
sem krefst „svona mikilsháttar klæðaburð-
ar“ af starfsmönnum sínum, og satt að segja
vissi ég ekki, að þau væru til hér á landi.
Ég yrði því afskaplega upp með mér, ef þú
vildir skrifa mér aftur og segja mér, hvaða
fyrirtæki það er. Úr því að fyrirtækið er
svona fínt, ætti það einnig að vera svo ffnt
að styrkja menn sína til þess að ganga vel
til fara, nema annað sé sérstaklega tekið
fram í vinnusamningnum. En mér finnst lág-
markið, að fyrirtækið borgi þér minnsta
kosti fyrir að halda fötunum hans þokka'-
legum og hreinum.
H1 j óðkúta-vandamál.
Kæri Póstur.
Geturðu sagt mér, af hverju hljóðkútar á bíl-
um eru alltaf úr svo lélegu efni, að þeir ryðga
niður i ekkert á örskömmum tíma? Það er
svekkjandi að vera alltaf að skipta um hljóð-
kúta, og ekki hvað sízt, þegar maður reynir
að halda bílnum sínum vel við. Einn hljóð-
kútur endist skemur en eitt dekk — ég meina
ekki járntjaldsdekk. Ætli Jjað sé ekki hægt að
fá hljóðkút, sem endist svolítið?
Þökk fyrir allt skemmtilega lestrarefnið.
Gamli Ford.
Fram að þessu hefur ekki verið hægt að
gera neitt, til þess að hækka meðalaldur
hljóðkútanna, enda erfitt um vik, því þeir
verða fyrir ýmsum hrellingum bæði að utan
og innan. Vegna þess, hve þeir hitna, þýðir
ekkert að verja þá að utanverðu, og um leið
ryðga þeir upp innanfrá, því hver benzfn-
lítri, sem mótorinn eyðir, myndar um það
bil jafnmikið magn af raka í hljóðkútnum.
— Framleiðendur hafa velt þessu fyrir sér
árum saman, en ekki fundið neitt efni eða
aðferð, sem í senn væri nógu sterk og ódýr.
Þeir hafa að vísu framleitt hljóðkúta, sem
endast 8—10 sinnum lengur en venjulegar
gerðir, en svo fór, að sú gerð var dýrari
en að skipta 8—10 sinnum um venjulegan
hljóðkút. — En láttu ekki hugfallast, því
nú er útlit fyrir, að bandarískir bílafram-
leiðendur séu að finna upp efni, sem hægt
er að framleiða úr hljóðkúta, þannig að þeir
endist hæfilega og séu ckki of dýrir.
P. S. Sum „járntjaldsdekkin“ gefa hinum
ekkert eftir, nema síður væri, t. d. Barum.