Vikan


Vikan - 20.09.1962, Blaðsíða 4

Vikan - 20.09.1962, Blaðsíða 4
Yonsviknar... Kæri Póstur. Við erum hér tvær saumakonur á fertugsaldri, sem brugðum okkur austur að Laugarvatni um Verzlun- armannahelgina til að fá frið og ró í náttúrufegurðinni þar eystra. Við fórum þangað á laugardeginum með „rútu“, byrjuðum á því að reisa tjaldið i friðsælu skógarrjóðri, þar sem lítil líkindi virtust vera á mikl- um mannaferðum, og fórum siðan í smágönguferð um skógixm. Eftir tveggja tíma göngu um ínágrennið, komum við aftur til tjaldsins, feng- um okkur rúgbrauð og kæfu, sem við vorum með í malpokunum, og hugðumst taka á okkur náðir. En nú var heldur en ekki komið babb í bátinn, því að í rjóðrinu, sem við vorum búnar að helga okkur, höfðu nú nokkrar stelpuskjátur slegið upp tjaldræksni, og tóku þær nú að láta til sín heyra. TJrðum við varar við stöðugar karlaferðir í tjaldið til þeirra alla nóttina, og varð okkur ekki svefnsamt fyrir hrópum, hvísl- ingum og alls kyns ósæmilegum hljóðum alla liðlanga nóttina. Ekki er mér grunlaust um, að áfengis- birgðir hafi verið með í ferðum, þar sem söngur og háreisti var samfara hinum hávaðanum. Er það ekki al- deilis voðalegt, að stelpuormum, rétt rúmlega fermdum, skuli hald- ast uppi að trufla náttúrufegurð og friðhelgi staðar sem Laugarvatns og raska auk þess svefnró fólks, sem vill njóta næturhvíldar? Er ekki möguleiki á að halda uppi einhvers konar velsæmi á stöðum, sem eru jafn mikið sóttir af ferðafólki og Laugarvatn? Hvernig væri annars að lögreglan skærist hér í leikinn? Það er fjári hart, að þetta eina litla sumarfrí, sem maður tekur sér, skuli vera eyðilagt af ölóðum smástelpum. Vonsviknar saumakonur. -------Fólki lærist víst seint, að ef það ætlar að skreppa út úr bænum og njóta friðsældar í faðmi náttúrunnar, á það EKKI að velja til þess Verzlunarmanna- helgina — nema þá það fari út í óbyggðar eyjar eða upp á jökla (og jafnvel þar er enginn óhultur fyrir ölóðum ferðalöngum). Þetta hljótið þið að hafa haft örlítið hugboð um, saumakonur góðar. Þessi hugmvnd ykkar með lögregluvörðinn á stöðum sem þessum, er engin ný bóla, enda er venjan sú, um þessa miklu drykkjuhelgi, að lögregluverðir eru á stjái á mest sóttu ferða- mannastöðunum og reyna að „halda uppi velsæmi“. En hrædd- ur er ég um, að það flokkist ekki undir velsæmisskort, þótt strákar heimsæki stelpur í tjald og skötu- hjúin syngi svolítið og skemmti sér í allri sveitasælunni. Ég skal játa, að ósköpin keyra oftlega úr hófi fram, ekki sízt um þessa helgi, en skyldi bara ekki ástæð- an fyrir þessari umkvörtun vera sú, að þið eruð gramar yfir því, að enginn þessarra mætu herra hafi slæðzt inn í tjaldið til ykkar og borðað með ykkur rúgbrauð og kæfu? Fábreytni... Hvernig er það með hana mömmu þína, Póstur minn, kann hún að búa til meira en fimm mismunandi teg- undir af sunnudagsmat? Ekki mín. Maður getur orðið leiður á læri, hrygg, gúllasi, buffi og smásteik hvern sunnudag á fætur öðrum. Það er leiðinlegt, að húsmæður _ skuli ekki reyna að fara nýjar leiðir í mat- reiðslumálunum. Þessi fábreytni er alveg bráðdrepandi. Ég skil ekki, að það sé ýkja miklu meiri fyrir- höfn að fiska upp nokkra girnilega rétti, sem bera mætti á borð svona öðru hverju. Kær kveðja. Gourmet. —--------Þakkaðu bara fyrir, að hún mamma þín er ekki ein af þeim, sem ALLTAF er að reyna eitthvað nýtt í matreiðslu- málunum. Sjaldnast verður nýi rétturinn eins og á myndinni í matreiðslubókinni og eitthvað annarlegt bragð af honum, svo að mamma reynir ekki þennan rétt aftur, en hins vegar hvetur það hana til að reyna enn ein- hvern nýjan — og ef að líkum lætur, þá fer allt á sömu leið. Sem sagt, ég er ekki viss um, nema þessi fábreytni sé æski- legri en tilraunafjölbreytnin. Þeir, sem eiga mömmur, sem eru forfallnir tilraunakokkar, þrá beinlínis þessa rétti, sem þú minntist á hér að ofan (sem er ekkert einkennilegt, því að þetta er gómsætasti matur — N.b. ef framreiddur hóflega oft). En hver kann sér hóf? í lukkupottinum... Kæri Póstur. Ég er trúlofaður ungri og fallegri stúlku, sem auk þess er einkaerfingi að mjög stóru fyrirtæki. Nú kemur það fyrir öðru hverju, að hún tor- tryggir mig og grunar, að ég gang- ist eingöngu fyrir peningunum. En það er ekki rétt, og ég myndi kvæn- ast henni jafnt hvort hún væri blá- snauð og ætti enga von um arf. Mig langar til þess að sannfæra hana um það. Hvernig á ég að fara að því? Sá, sem datt í lukkupottinn. — -----Áður en ég svara þessu bréfi þínu, skaltu skrifa mér aft- ur og gera nánari grein fyrir því, hver þessi „lukkupottur“ er. Er það stúlkan eða stórfyrirtækið? Ef lukkupotturinn er fyrirtækið, grunar mig, að þú hafir ekki alls kosta hreina samvizku. Yfirfærð ást... Kæri Póstur. Ég, sem þessar línur skrifa, er í svo ógurlegum vandræðum, að mér líður bara alveg afskaplega illa, og eina úrræðið, sem mér hugkvæmd- ist að verða mætti mér að liði, var að leita á náðir þínar, Póstur sæll. Svo er mál með vexti, að ég er nítján ára gamall, en unnusta mín er einu ári yngri en ég. Eins og að líkum lætur er ég tíður gestur á heimili minna tilvonandi tengdafor- eldra, þar sem mér er alltaf fjarska vel tekið — einkum af henni tengda- rnóður minni, sem er afar ástúðleg við mig, svo að ekki sé meira sagt. Hún tekur svo einkennilega í hönd- ina á mér og horfir svo skrítilega á mig, að mér fer stundum ekki að verða um sel — þó skömm sé frá að segja, er ég hræddur um, að hún sé ástfangin í mér. Og það, sem verra er — ég held, að mér sé bara farið að lítast betur á móðurina en dótt- urina — hún er miklu laglegri og jafnvel enn unglegri. Eins og nærri má geta, hefur skap- azt hér allþungt andrúmsloft, sem mínar viðkvæmu taugar þola alls ekki, þegar til lengdar lætur. Þess vegna hlýt ég að spyrja þig ráða, Póstur góður, og vona, að þú bregð- ist fljótt og vel við. Á ég að gefa kærustuna upp á bátinn og snúa mér að tengdamóðurinni, eða á ég að halda áfram að vera kærustunni trúr? Einn í öngum sínum. -------Á meðan þú ert svona óviss, er ég hræddur um, að grunnt sé á allri ástinni —- hvort heldur hún er í garð stelpunnar eða tengdamömmunnar. Og til þess að þessum viðkvæmu taug- um þinum verði ekki algjörlega msiþyrmt, vil ég eindregið ráð- leggja þér að leita strax á ný mið, áður en þú v.erður skotinn í ömmu stelpunnar. Tóneyra... Kæra Vika. Geturðu sagt mér, —■ er hægt að kenna laglausu fólki að syngja? Svo er mál með vexti, að við hjónin, sem erum bæði mjög lagviss og tón- elsk, eigum dóttur, fjögurra ára, sem getur alls ekki haldið lagi. Við erum búin að reyna að kenna henni að syngja auðveldustu lög, en hún virð- * ist alls ekki hafa eyra fyrir tónlist. Okkur þykir þetta mjög leiðinlegt, og því spyr ég þig, Póstur minn, — 4 er nokkuð hægt að gera til að kenna laglausum börnum að syngja, svo eitthvert vit sé í? Með fyrirfram þökk fyrir svarið. Bína. ---------Reyndar bendir það ekki til þess, að dóttir ykkar hafi ýkja gott tóneyra, úr því að hún heldur ekki lagi að neinu gagni, og því getur hún ekkert gert að. En það er oft, að böm halda eng- an vegin lagi, langt fram á ungl- ingsárin — þess vegna skuluð þið ekki dæma blessaða stelpuna al- gjörlega Iaglausa, því að þétta getur smákomið. Auðvitað er skynsamleg æfing barninu nauð- synleg. Þið ættuð að syngja með henni og benda henni fallega á, þegar hún fer út af laginu, þa gæti cndað með því, að hún yrii óperusöngkona. Varahlutir... Kæri Póstur. Ég keypti bíl fyrir rúmu ári. Þessi bíll hefur verið í sæmilegu lagi þar til fyrir nokkrum mánuðum, en þá þurfti ég að fá í hann varahluti. Ég fór í umboðið, en þar var ekkert til, svo að ég þurfti að panta varahlut- ina. Þetta var fyrir tveimur mánuð- um. Ég var fyrst að fá varahlutina í gær. Nú vil ég spyrja þig: Á ekki bíl- eigandinn kröfu á því, að þjónustan hjá bílaumboðinu sé betri en þetta? Ætti ég í rauninni ekki að fá þessa varahluti gratís, eftir alla þessa bið? Ég veit, að þetta er daglegt brauð hjá þeim, sem eiga þessa bílategund. Gæti ég ekki neitað að borga? Bíleigandi. —-------Þú átt reyndar ekki kröfu á að fá varahlutina, sem pantaðir voru — nema þá sið- ferðilega kröfu (og hver tekur mark á slíku?) Annars máftu sjálfum þér um kenna — það á að vera algild regla, að þeir, sem kaupa sér bíl, eigi fyrst og fremst að kynna sér, hvort umboðið er gott. Það er ekki nóg að fá nýjan og glæsilegan bíl upp í hendurn- ar og sitja svo uppi með ónýtan skrjóð eftir nokkur ár, einungis vegna þess, að ekki fengust í hann varahlutir. Það er annars furðulegt, að bílaumboð geti verið svona léleg — það ber vott um lélegt kaup- sýsluvit. Hitt er a.m.k. víst, að þeir, sem hafa orðið fyrir barðinu á slíku, kaupa sér ekki sömu bíl- tegund í annað sinn. Krossgátuverðlaun... Kæri Póstur. Þetta er afleitur vani hjá ykkur að láta þá, sem vinna krossgátuverð- launin (og líklega þá öll önnur verðlaun) þurfa að sækja peningana (eða verðlaunin) til ykkar á Vik- unni. Það svarar næstum því ekki kostnaði að leggja á sig' eina heljar- reisu til að ná í einn vesælan hundr- aðkall. Ef þið ætlið að halda þessu fyrirkomulagi áfram, finnst mér að mætti hækka verðlaunin upp í svo sem hundrað og fimmtíu krónur, ykkur að skaðlausu. Tíkarlegri verð- laun þekkjast held ég ekki hjá öðr- um blöðum. Að öðru leyti er Vikan bara nokk- uð góð hjá ykkur. Kær kveðja. Ra. ■— — — Við lofum hér með bót og betrun. Héðan í frá verða verðlaunin send verðlaunahöfum, ef þeir þá skammast sín ekki fyr- ir að taka við svona „tíkarlegum“ verðlaunum. er betra hf hreinn

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.