Vikan - 22.04.1964, Blaðsíða 43

DR. NO
Svo kem ég hingað og finn þig
hraustari en nokkru sinni fyrr
og ... og .. Nei, ég vil ekki segja
það! hrópaði hann.
Frances dró djúpt andann. —
Veiztu hvers vegna ég vildi ekki
að þú heimsæktir mjg á sjúkra-
húsið, Willie? spurði hún. Veiztu
hvers vegna ég gekk beint á
vörubilinn?
Willie hristi höfuðið. — Það
hef ég ekki hugmynd um.
■—- Ég var að horfa á einka-
ritarann þinn — þessa laglegu,
ljóshærðu. Hún var að fara yfir
götuna þarna skammt frá. Hún
hljóp til þín, og þú stóðst og
beiðst eftir henni...
— Já, það er satt — nú man
ég það! sagði Willie. — Hún
ætlaði að spyrja mig um eitthvað,
sem ég hafði lesið henni fyrir.
Alveg ómöguleg stelpa, hún getur
ekki einu sinni lesið það sem
húnn sjálf skrifar. En hvað kem-
ur það þessu við . ..?
— Ég var afbrýðissöm, sagði
Frances. — Ég hélt að þú værir
ástfanginn af henni. Ég reyndi
að hugsa ekki um það, en ég vissi
— það rann allt í einu upp fyrir
mér — að ef þú kvæntist ein-
hverri annarri, yrði ég að hætta
að vinna hjá Rentons. Þess vegna
fékk ég næstum taugaáfall.
— Og varzt næstum búin að
láta mig fá það lika, sagði Will-
ie. — Ó, Frances, ástin mín,
kjáninn minn!
Hann var enn að ávíta hana,
þegar hann beygði sig fram og
kyssti hana, en Frances tók ekki
eftir þvi. Það var svo vinalegt,
að hlusta á rödd Willies, að það
hafði enga þýðingu, hvað hann
sagði. Kossar Peters höfðu verið
ágætir fyrir það hlutverk, sem
hún lék þá, en þetta var lífið
sjálft. Stúlkan, sem Willie kyssti,
var Frances sjálf — ekki stúlka,
sem liélt að hún væri seytján
ára. *
Framhald af bls. 13.
að flýta sér. Ég mundi ekki róð-
leggja neinum að nota þesshóttar
tæki, sir. Ekki ef vopnið er notað í
alvöru.
M sneri sér að Bond og spurði
alúðlega: — Hafið þér eitthvað að
segja, 007?
— Bond yppti öxlum. — Ég er
ekki sammóla. Ég hef notað Berett-
una í fimmtán ár. Hún hefur aldrei
klikkað og ég hefi ekki misst marks
með henni enn. Það er ekki slæm
ending fyrir byssu. Það er nú bara
svona að ég er vanur henni og það
er ekki meira um það að segja.
Ég hefi notað stærri byssur þeg-
ar ég hefi mátt til — Colt .45 með
löngu hlaupi tii dæmis. En í návígi
og einnig þegar þarf að fela hlut-
inn, þá finnst mér Berettan þægi-
legust. Bond þagnaði. Honum fannst
að hann þyrfti að láta einhvers
staðar undan. — Ég er sammála
um hljóðdeyfinn sir. Þeir eru óþægi-
legir. En stundum verður ekki hjá
því komizt að nota þá.
— Við höfum séð hvað kemur
fyrir þegar þið gerið það, sagði M
þurrlega. — Og hvað það snertir
að skipta um byssu, það er aðeins
spurning um æfingu. Þér komizt
fIjótlega upp á lagið með að nota
einhverja aðra. M leyfði sér að láta
votta fyrir samúð í röddinni. — Mér
þykir það leitt 007. En ég hefi tek-
ið ákvörðun. Stattu aðeins upp.
Mig langar að biðja vopnasérfræð-
inginn að athuga líkamsvöxtinn
Bond stóð upp og leit á vopna-
sérfræðinginn. I augum hans varð
engin hlýja fundin. Vopnasérfræð-
ingurinn gekk hringinn í kringum
Bond. Hann bað hann afsökunar og
þreifaði á honum hér og þar. Hann
staðnæmdist aftur fyrir framan hann
og sagði: — Má ég sjá byssuna
yðar?
Bond stakk höndinni hægt inn
undir jakkann sinn, og kom fram
með Berettuna, sem hafði verið
hlaupsöguð. Boothroyd rannsakaði
vopnið og vó það í hendi sér.
Hann setti það á borðið. — Og
byssuhulstrið?
Bond smeygði sér úr jakkanum
og tók af sér beltið með byssu-
hylkinu. Svo fór hann í jakkann
aftur.
Boothroyd kastaði hulstrinu
við hliðina á byssunni með óþol-
inmóðri handhreyf ingu. Hann leit
yfir borðið á M. — Ég held að við
getum fengið betra en þetta, sir,
sagði hann og raddblærinn var eins
og fyrsti dýri klæðskerinn, sem Bond
leitaði til, hafði notað.
Bond settist niður. Hann tók sig
á til þess að vera ekki ruddalega
leiðinlegur á svipinn. í staðinn
horfði hann sviplaus á M.
— Jæja — vopnasérfræðinaur,
hverju mynduð þér mæla með?
Major Boothroyd greip til sér-
fræðingsraddarinnar: — Ja, sagði
hann hógværlega, — ég hef nú
reynt flestar af þessum litlu, sjálf-
virku skammbyssum. Ég hef skotið
fimm þúsund skotum úr hverri á
tuttugu og fimm m. færi, af þeim
mundi ég helzt velja Walter PPK
7.65 mm. Þessi byssa kemur að vísu
f fjórða sæti á eftir hinni japönsku
M-14, rússnesku Tokarev og Sauer
M-38. En ég er ánægður með hvað
hún þarf lítið átak og hve fljótvirk
hún er, ég held að þetta hentaði
007 ágætlega. Þetta er reglulega
kraftmikil byssa. Auðvitað er hlaup-
víddin .32 ekki hagstæð ef miðað
er við Berettuna með .25, en ég
mundi ekki mæla með minni byssu
og það er hægt að fá skotfæri
fyrir Walther byssuna hvar sem er
í heiminum, það er kostur fram
yfir japönsku og rússnesku byss-
urnar.
M sneri sér að Bond. — Vilt
þú segja eitthvað?
— Þetta er góð byssa sir, viður-
kenndi Bond. — Aðeins fyrirferðar-
meiri en Berettan. Hvernig hefur
^ Krydd
eru jurta-
hlutar, sem inni-
halda bragð- og lykt-
sterk efni og eru þess
vegna notaðir til þess
að gefa matarréttum
matarlistarauk-
andi lykt og
bragð.
Verðmœti •
krydds liggur
svo til eingöngu
í bragðefnainnihaldi
þess og bragðdauft
eða bragðlaust
krydd er einskis
virði
Krydd er
oft falsað,
sérstaklega
mulið krydd,
sem blanda má og
drýgja með ýmsum
óskyldum efnum, svo
sem krít, gipsi, leir,
mold, grafíti,
kolum o. fl.
o. fl.
Ýmsar
af þessum
íblöndunum þarf
sérfrœðiþekkingu Hl ^
að uppgötva og
sanna, en hins vegar
er krydd, sem
þannig er drýgt
skuld léleg vara
og oft mjög
ódýr.
• A
Gott
krydd er
yfirleitt alltaf
fremur dýr vara
og því er mjög ódýrt
krydd alltaf grun-
samleg vara og
líkindi fyrir
svikinni
Bezta
tryggingin
fyrir góðri og
ósvikinni vöru
þekkt og viðurkennd
vörumerki frá viður-
kenndum fyrirtœkjum
með sérfróðu síarfsliði.
LILLU nafnið er sjíkt
vörumerki og er
ávallt trygging
fyrir flokks pri
VIKAN 17. tbl. —